Οι πύλες της Κόλασης και του Παράδεισου

Μια πολύ όμορφη ιστορία που αφηγείται και αναλύει ο Osho. Από τις πιο όμορφες ιστορίες που έχω διαβάσει...

Κάποτε ένας πολεμιστής, ένας σπουδαίος σαμουράι επισκέφτηκε τον Χακούιν, ένα μεγάλο δάσκαλο του Ζεν και τον ρώτησε: ΔΑΣΚΑΛΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, ΚΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΥΛΕΣ, ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΠΩ;

«Ήταν ένας απλός πολεμιστής. Οι πολεμιστές πάντα είναι απλοί αλλιώς δεν μπορούν να γίνουν πολεμιστές. Ξέρουν μόνο δυο πράγματα, Ζωή και Θάνατο. Συνεχώς ρισκάρουν την ζωή τους, την παίζουν κορώνα–γράμματα...
Κι αυτός ήταν ένας απλός πολεμιστής. Δεν είχε έρθει για να μάθει καμιά θεωρία. Ήθελε να μάθει απλά που βρισκόταν οι πύλες ώστε να αποφύγει την κόλαση και να μπει στον παράδεισο. Κι ο Χακούιν απάντησε με τέτοιο τρόπο που μόνο ένας πολεμιστής θα μπορούσε να καταλάβει.»
 

Ρώτησε: ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ;
ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΣΑΜΟΥΡΑΙ, απάντησε ο πολεμιστής.

 
«Στην Ιαπωνία το να είσαι σαμουράι είναι μεγάλη υπόθεση. Σημαίνει ότι είσαι τέλειος πολεμιστής. Ένας άντρας που δεν θα διστάσει ούτε στιγμή να δώσει τη ζωή του. Για κείνον η ζωή και ο θάνατος είναι απλά ένα παιχνίδι.»
 

ΕΙΜΑΙ ΣΑΜΟΥΡΑΙ συνέχισε εκείνος. ΕΙΜΑΙ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΣΑΜΟΥΡΑΙ. ΑΚΟΜΑ ΚΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ.
Ο Χακούιν γέλασε και είπε: ΕΣΥ ΣΑΜΟΥΡΑΙ, ΕΣΥ ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΜΕ ΖΗΤΙΑΝΟ.
 

«Η περηφάνια του σαμουράι πληγώθηκε, το εγώ του πληγώθηκε και ξέχασε για ποιο λόγο είχε έρθει. Τράβηξε θυμωμένα το σπαθί του και ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον Χακούιν. Ξέχασε πώς είχε έρθει για να ρωτήσει το δάσκαλο που βρισκόταν οι πύλες της κόλασης και του παραδείσου.»
 

Ο Χακούιν γέλασε και είπε: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ. ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΥΜΟ, ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΩ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΠΥΛΗ...  

«Αυτό ήταν κάτι που ένας πολεμιστής μπορούσε να καταλάβει. Αμέσως το κατάλαβε και έβαλε το σπαθί του πίσω στη θέση του.» 

Κι ο Χακούιν είπε: ΕΔΩ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
 

«Η κόλαση κι ο παράδεισος βρίσκονται μέσα σου. Και οι δυο πύλες βρίσκονται μέσα σου. Όταν φέρεσαι ασυνείδητα ανοίγει η πύλη της κολάσεως. Όταν είσαι συνειδητός και σε εγρήγορση τότε ανοίγει η πύλη του παραδείσου.
Τι συνέβη με αυτόν τον σαμουράι; Ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον Χακούιν, ήταν συνειδητός; Είχε επίγνωση αυτού που επρόκειτο να κάνει; Έβγαινε μέσα από τη συνειδητότητα του; Όλη η συνειδητότητα του είχε εξαφανιστεί. Όταν αναλαμβάνει ο νους δεν μπορείς να βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Ο νους είναι ένα ναρκωτικό, ένα μεθύσι που σε κάνει εντελώς ασυνείδητο και οι πράξεις σου έρχονται μέσα από την ασυνειδητότητά σου. Όταν η πράξη σου έρχεται από το ασυνείδητο σου τότε έχεις ανοίξει την πύλη της κόλασης. Κάθε ασυνείδητη πράξη ανοίγει την πύλη της κόλασης.»

Ο σαμουράι αμέσως ξύπνησε. Έβαλε το σπαθί στη θήκη του και κοίταξε σιωπηλά το δάσκαλο. Ο θυμός του είχε εξαφανιστεί. Η ενέργεια που κινείται μέσα στο θυμό είχε γίνει σιωπή...
 

«Αν ξυπνήσεις ξαφνικά στη μέση του θυμού θα νιώσεις μια ειρήνη που δεν έχεις νιώσει ποτέ πριν. Θα έχεις μια ξαφνική σιωπή και θα πέσεις μέσα στο είναι σου τόσο γρήγορα που θα ξυπνήσεις και θα έρθεις από το ασυνείδητο στη συνειδητοτητα. Από την ξαφνική αυτή κίνηση θα περάσεις από τη δράση στη μη-δράση. Από τη σκέψη στη μη-σκέψη. Από το Νου στο μη-Νου.»

Κι ο πολεμιστής έβαλε το σπαθί στο θηκάρι του.

Κι ο Χακούιν είπε: ΕΔΩ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
 

 «Η σιωπή είναι η πόρτα. Η εσωτερική ειρήνη είναι η πόρτα. 

Η μη βία είναι η πόρτα. 
Η αγάπη και η συμπόνια είναι οι πόρτες»...

Από τα Ταρώ της Μεταμόρφωσης 

και της εκδόσεις Ρέμπελ