.gif)
Βρέθηκες ποτέ σε ήρεμο ποτάμι στην εξοχή, την άνοιξη που η ζωή είναι πράσινη, τρυφερή και υγρή; Μήπως κάθισες κάτω ή πάνω σε ένα βράχο και κοίταξες το νερό που έτρεχε;
Φαντάσου ότι βρίσκεσαι στην εξοχή μια ήρεμη, φωτεινή, ανοιξιάτικη μέρα. Ένα ποταμάκι κυλάει ήρεμο μπροστά σου και νιώθεις ότι αφήνεσαι στην αγκαλιά της φύσης .
Σιγά, σιγά όσο ακούς την απλή επανάληψη του κελαρύσματος του νερού και όσο βλέπεις γύρω σου την διαρκή ομορφιά της φύσης τόσο περισσότερο νιώθεις ότι εκτονώνεις ένταση. Γεμίζουν τα πνευμόνια σου από καθαρό αέρα, ο νους σου χαλαρώνει καθώς τα προβλήματα και τα σχέδια που τον υπερφόρτωναν, αρχίζουν να εξαφανίζονται…
Τώρα δεν υπάρχει τίποτε που να προσπαθεί ο νους να του δώσει μορφή. Τα λουλούδια σιωπηλά σε ηρεμούν με την τέλεια αρμονία τους. Ο καθαρός αέρας βελονιάζει τα πνευμόνια σου και το κεφάλι σου καθαρίζει. Αισθάνεσαι γαλήνια. Σαν να συνωμότησαν οι δυνάμεις τις φύσης για να σε ησυχάσουν. Το αεράκι κάνει μασάζ στο κορμί σου με χαϊδέματα φρεσκάδας και ο ήλιος χαλαρώνει τους μυς σου με διαπεραστική ζεστασιά.
Τώρα δεν υπάρχει τίποτε που να προσπαθεί ο νους να του δώσει μορφή. Τα λουλούδια σιωπηλά σε ηρεμούν με την τέλεια αρμονία τους. Ο καθαρός αέρας βελονιάζει τα πνευμόνια σου και το κεφάλι σου καθαρίζει. Αισθάνεσαι γαλήνια. Σαν να συνωμότησαν οι δυνάμεις τις φύσης για να σε ησυχάσουν. Το αεράκι κάνει μασάζ στο κορμί σου με χαϊδέματα φρεσκάδας και ο ήλιος χαλαρώνει τους μυς σου με διαπεραστική ζεστασιά.
Δεν έχεις τίποτε να κάνεις, πουθενά να πας, τίποτε να σκεφτείς, μόνο να είσαι εκεί ξαπλωμένη ανάσκελα και να νιώθεις τις ειρηνικές δονήσεις που ρέουν μέσα σε κάθε κύτταρο της ύπαρξης σου ψιθυρίζοντας.
Γαλήνεψε, χαλάρωσε, όλα είναι καλά τώρα . Ένας υπέροχος ύπνος σε κατακλύζει, όχι στα αλήθεια ύπνος αλλά μια κατάσταση ύπνου όπου τα δέντρα ,οι ήχοι και το αεράκι αρχίζουν να μπαίνουν μέσα σου και να ανακατεύονται με όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Η ειρήνη και η ασφάλεια που νιώθεις μέσα στην αγκαλιά της φύσης σε κάνει να αφήνεσαι να πηγαίνεις προς τον ήλιο, προς το νερό, τον άνεμο, τη γη και οδηγεί προς τα έξω όλες τις αναστολές και τις εντάσεις που έχουν μείνει μέσα σου.
Βυθίζεσαι προς τα κάτω μέσα σε ένα ποταμό από σκέψεις, εικόνες , ήχους που πλέουν αντίθετα από εσένα προς τα πάντα παρατηρείς όλα αυτά καθώς ρέουν …
Βυθίζεσαι βαθύτερα και αισθάνεσαι τώρα πια πως υπάρχει κάτι στο βυθό που σε προσελκύει. Πότε, πότε παρουσιάζεται μια σκέψη στενοχώριας ή μνησικακίας ή μια εικόνα , καθώς όλες αυτές πλέουν προς τα πάνω και χωρίς να το καταλάβεις σε παρασύρουν μαζί τους στη στιγμή στην επιφάνεια.
Σε παρασύρουν τα κύματα της προσκόλλησης σε σχέσεις, πρόσωπα και αντικείμενα και εσύ μένεις να στενοχωριέσαι και να κατακρίνεις τον εαυτό σου που δεν μπορείς να τα καταφέρεις, που δεν μπορείς να βυθιστείς, να παρασυρθείς στο βυθό, εκεί που νιώθεις το κάλεσμα.
Ο χορός όμως συνεχίζεται. Αρχίζεις πάλι να βυθίζεσαι αλλά τώρα βλέπεις ότι δεν μπορείς να βυθιστείς αληθινά γιατί η προσπάθεια χρειάζεται ένταση. Υπάρχει παραπάνω από όση χρειάζεσαι προσπάθεια . γαντζώνεσαι πολύ εύκολα στα σκουπίδια που πλέουν προς τα πάνω.
Γαλήνεψε, χαλάρωσε, όλα είναι καλά τώρα . Ένας υπέροχος ύπνος σε κατακλύζει, όχι στα αλήθεια ύπνος αλλά μια κατάσταση ύπνου όπου τα δέντρα ,οι ήχοι και το αεράκι αρχίζουν να μπαίνουν μέσα σου και να ανακατεύονται με όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Η ειρήνη και η ασφάλεια που νιώθεις μέσα στην αγκαλιά της φύσης σε κάνει να αφήνεσαι να πηγαίνεις προς τον ήλιο, προς το νερό, τον άνεμο, τη γη και οδηγεί προς τα έξω όλες τις αναστολές και τις εντάσεις που έχουν μείνει μέσα σου.
Βυθίζεσαι προς τα κάτω μέσα σε ένα ποταμό από σκέψεις, εικόνες , ήχους που πλέουν αντίθετα από εσένα προς τα πάντα παρατηρείς όλα αυτά καθώς ρέουν …
Βυθίζεσαι βαθύτερα και αισθάνεσαι τώρα πια πως υπάρχει κάτι στο βυθό που σε προσελκύει. Πότε, πότε παρουσιάζεται μια σκέψη στενοχώριας ή μνησικακίας ή μια εικόνα , καθώς όλες αυτές πλέουν προς τα πάνω και χωρίς να το καταλάβεις σε παρασύρουν μαζί τους στη στιγμή στην επιφάνεια.
Σε παρασύρουν τα κύματα της προσκόλλησης σε σχέσεις, πρόσωπα και αντικείμενα και εσύ μένεις να στενοχωριέσαι και να κατακρίνεις τον εαυτό σου που δεν μπορείς να τα καταφέρεις, που δεν μπορείς να βυθιστείς, να παρασυρθείς στο βυθό, εκεί που νιώθεις το κάλεσμα.
Ο χορός όμως συνεχίζεται. Αρχίζεις πάλι να βυθίζεσαι αλλά τώρα βλέπεις ότι δεν μπορείς να βυθιστείς αληθινά γιατί η προσπάθεια χρειάζεται ένταση. Υπάρχει παραπάνω από όση χρειάζεσαι προσπάθεια . γαντζώνεσαι πολύ εύκολα στα σκουπίδια που πλέουν προς τα πάνω.
Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι ενστικτωδώς μαθαίνεις πολύ εύκολα τον χορό του νερού. Καθώς βυθίζεσαι πάλι παρατηρείς και αφήνεις τον εαυτό σου να πηγαίνει ξέγνοιαστος στο ρεύμα του νερού. Πλέοντας αντίθετα τους χωρίς μια κίνηση, όπως ο γλάρος με ολάνοιχτες φτερούγες γλιστρά αφήνοντας τον αέρα να ενεργεί για αυτόν.
Σε αυτήν την κατάσταση δεν ενδιαφέρεσαι για το που πας. Το νερό γίνεται πιο καθαρό. Ελευθερώνεται περισσότερο από τα συντρίμμια και τα σκουπίδια. Έχεις πάει πέρα από το επίπεδο που λύνονται οι εντάσεις . πέρασες το ναυάγιο των παλιών αναμνήσεων, των σχέσεων, των αποτυχιών, των τραυμάτων. Ξεπέρασες την πικρία και την στενοχώρια.
Το νερό γίνεται πολύ καθαρό, ακίνητο, ήρεμο.
Έφτασες στην πηγή του ρεύματος της ζωής. Στην πηγή του ωκεανού. Στην πηγή της καθαρής συνειδητότητας. Εδώ μπορεί να συναντήσεις μόνο καθαρό φως ή ήχο. Μόνο δόνηση υπάρχει εδώ. Μόνο καθαρή αμόλυντη ενέργεια. Νιώθεις ότι το σώμα σου ξαναφορτίζεται με ζωή...
Η συνειδητοτητα σου ανανεώνεται. Παίρνεις ζωή σε κάθε κύτταρο σου...
Βυθίζεσαι ακόμα πιο βαθιά...
Πας εκεί που δεν υπάρχει ούτε φως, ούτε ήχος. Απόλυτο κενό.
Μόνο ανεκδήλωτος Θεός από όπου ρέει κάθε ζωή και κάθε φυσική δημιουργία...
Τα κελαϊδίσματα των πουλιών σε καλωσορίζουν καθώς αναδύεσαι προς την επιφάνεια. Τα χρώματα της φύσης σας καλωσορίζουν. Το κελάρυσμα του νερού σε καλοδέχεται καθώς σου ψιθυρίζει: καλώς ήρθες πίσω φίλε.
Περνάνε λίγες στιγμές και σιγά, σιγά αρχίζεις να νιώθεις το σώμα σου. Την επαφή σου με το πάτωμα καθώς επιστρέφεις αργά και σταδιακά στο τώρα...
Ο νους σου είναι καθαρός, το σώμα σου χαλαρό και η προσοχή σου στο παρόν. Όποτε είσαι έτοιμη ανοίγεις τα μάτια …
Το νερό γίνεται πολύ καθαρό, ακίνητο, ήρεμο.
Έφτασες στην πηγή του ρεύματος της ζωής. Στην πηγή του ωκεανού. Στην πηγή της καθαρής συνειδητότητας. Εδώ μπορεί να συναντήσεις μόνο καθαρό φως ή ήχο. Μόνο δόνηση υπάρχει εδώ. Μόνο καθαρή αμόλυντη ενέργεια. Νιώθεις ότι το σώμα σου ξαναφορτίζεται με ζωή...
Η συνειδητοτητα σου ανανεώνεται. Παίρνεις ζωή σε κάθε κύτταρο σου...
Βυθίζεσαι ακόμα πιο βαθιά...
Πας εκεί που δεν υπάρχει ούτε φως, ούτε ήχος. Απόλυτο κενό.
Μόνο ανεκδήλωτος Θεός από όπου ρέει κάθε ζωή και κάθε φυσική δημιουργία...
Τα κελαϊδίσματα των πουλιών σε καλωσορίζουν καθώς αναδύεσαι προς την επιφάνεια. Τα χρώματα της φύσης σας καλωσορίζουν. Το κελάρυσμα του νερού σε καλοδέχεται καθώς σου ψιθυρίζει: καλώς ήρθες πίσω φίλε.
Περνάνε λίγες στιγμές και σιγά, σιγά αρχίζεις να νιώθεις το σώμα σου. Την επαφή σου με το πάτωμα καθώς επιστρέφεις αργά και σταδιακά στο τώρα...
Ο νους σου είναι καθαρός, το σώμα σου χαλαρό και η προσοχή σου στο παρόν. Όποτε είσαι έτοιμη ανοίγεις τα μάτια …
Από το βιβλίο
« σύγχρονες παραβολές»
του Ρομπερτ Νατζεμυ
