Έχεις αναρωτηθεί γιατί πολλοί
άνθρωποι έλκονται από τα extreme sport; Γιατί τότε
νιώθουν πραγματικά ζωντανός. Νιώθουν εκστατικοί. Εκείνη τη στιγμή νιώθουν ότι τους
αγκαλιάζει πραγματικά η ζωή. Στη ανθρώπινη φύση υπάρχει τεράστια έλξη για περιπέτεια, για θάρρος. Γιατί όταν ο θάνατος σε φιλάει είναι σαν να σου δίνει ένα φιλί η ζωή.
Θάρρος όμως δεν χρειάζεται μόνο όταν τρέχεις με μεγάλη ταχύτητα ή πηδάς από μεγάλο ύψος. Θάρρος χρειάζεται και όταν βιώνεις τα συναισθήματα σου ολοκληρωτικά. Τότε είσαι ζωντανός. Έχεις ξεφύγει από το κλουβί της ασφάλειας και είσαι εκστατικός. Η ζωή σου είναι γιορτή.
Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που είναι υγιείς και αισθάνονται άρρωστοι. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι απολύτως καλά και αισθάνονται μίζεροι. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι νέοι, με ένα σώμα όλο ζωντάνια και αισθάνονται σαν να πρόκειται να πεθάνουν. Σαν να κουβαλούν όλο το βάρος της ζωής στην καρδιά τους. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ζωντανοί γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Βρήκαν τον εαυτό τους ζωντανό και απλά τον κουβαλούν. Η ζωή γι’ αυτούς δεν είναι έκσταση. Δεν την χαίρονται, δεν την γιορτάζουν. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται την ζωή. Και φοβούνται την ζωή, επειδή η ζωή είναι εφικτή μόνο αν έχεις την δυνατότητα να είσαι θαρραλέος, να είσαι άγριος.
Ο Osho έλεγε: «Να είσαι άγριος στην αγάπη σου, άγριος στο τραγούδι σου, άγριος στο χορό σου. Εκεί βρίσκεται ο φόβος. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι φοβούνται τον θάνατο. Όμως αυτό που φοβούνται είναι η ζωή.
Παράτα το φόβο της ζωής. Μπορείς είτε να φοβάσαι είτε να ζήσεις. Είναι στο χέρι σου. Δεν μπορείς να χάσεις τίποτε. Έχεις να κερδίσεις τα πάντα. Ακόμα και μια στιγμή αρκεί να είναι κάποιος πραγματικά ζωντανός για να βιώσει απέραντη ευλογία.»
Ό,τι συμβαίνει στη ζωή συμβαίνει από την ίδια Πηγή που δημιούργησε τον καθένα μας και το καθετί γύρω μας. Αν τα πουλιά μπορούν να είναι χαρούμενα και να τραγουδάνε επειδή η Πηγή τα τρέφει με τραγούδι και ευτυχία, μπορούμε και εμείς να είμαστε το ίδιο χαρούμενοι γιατί η ίδια Πηγή μας δημιούργησε.
Όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας στη φύση, όλο αυτό το μυστήριο, είναι η κληρονομιά μας. Κι εμείς αντί να τη διεκδικήσουμε, περιμένουμε στο πλάι σαν ζητιάνοι, ζητιανεύοντας λίγα ψίχουλα ζωής. Αν τα δέντρα μπορούν να είναι τόσο πράσινα χωρίς ίχνος ανησυχίας, μπορούμε και εμείς να νιώθουμε το ίδιο γιατί ο χυμός ζωής που φτάνει στο δέντρα έρχεται και από μας. Απλώς εμείς έχουμε ξεχάσει ότι αυτό συμβαίνει και προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε τις ζωές μας συμβιβαζόμενοι.
Όλη μας την ζωή αγκιστρωνόμαστε πάνω στο όνομα και το βιογραφικό μας και ακουμπάμε πάνω σε οικεία στηρίγματα (οικογένεια, συνεργάτες, επάγγελμα, φίλους, υλικό πλούτο, στείρα γνώση). Η ζωή μας καθορίζεται από το ωράριο, το χρήμα και την εικόνα. Υπερφορτώνουμε τον εαυτό μας με εξωτερικές δραστηριότητες και κρατιόμαστε σφικτά από τα καθημερινά μας καθήκοντα που αποκαλούμε "ευθύνες", νιώθοντας με αυτό τον τρόπο ότι έχουμε αξία γιατί κάποιοι άλλοι εξαρτώνται από εμάς. Προσπαθούμε συνεχώς να εξασφαλιστούμε με υψηλότερο μισθό, ασφάλεια, καταθέσεις, σύνταξη, και με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε παράλυτοι γιατί στην ουσία ξεχνάμε να ζούμε.
Osho:«Επειδή όσο πιο εξασφαλισμένοι γινόμαστε, όσο πιο ασφαλείς, τόσο λιγότερο ζωντανοί νιώθουμε. Ζούμε μια νεκρή ζωή και αρχίζουμε να φοβόμαστε τον θάνατο..
Και συνεχίζοντας αυτόν τον τρόπο ζωής μεγαλώνει μέσα μας ο φόβος του θανάτου. Η σκέψη, τώρα υπάρχω, θα έρθει όμως η μέρα που δεν θα υπάρχω, θα εξαφανιστώ, τρομάζει και δημιουργεί φόβο. Όμως αυτό που πραγματικά φοβόμαστε είναι ότι θα παραμείνουμε ανικανοποίητοι, χωρίς να έχουμε εκπληρώσει τον προορισμό μας. Ότι θα πεθάνουμε χωρίς να έχουμε βιώσει τίποτε από όλα αυτά που θα μπορούσαμε να βιώσουμε μέσα στην ζωή. Νομίζουμε ότι αν έλθει ο θάνατος όλα θα σταματήσουν. Μπορούμε να φανταζόμαστε διάφορα άσχημα πράγματα που αφορούν τον θάνατο, όμως ο βαθύτερος λόγος που τον φοβόμαστε είναι γιατί δεν ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Όλη μας τη ζωή αποφεύγουμε να δούμε τον Εαυτό μας. Αυτό που συναντάμε καθημερινά είναι το Εγώ μας.
Η φιλοσοφία του Ζεν μας λέει ότι ανά πάσα στιγμή πρέπει να ξεπακετάρουμε τις αποσκευές μας έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι για οποιαδήποτε ταξίδι όποια μορφή κι αν πάρει. Είναι σημαντικό να μην κουβαλάμε το παρελθόν, το όνομα και το βιογραφικό μας και να ζούμε ολοκληρωτικά την κάθε στιγμή με εμπιστοσύνη. Η επόμενη στιγμή θα έρθει στην ώρα της και θα είμαστε έτοιμοι γι’ αυτήν.
Από μια άποψη πρέπει να πεθαίνουμε κάθε στιγμή ώστε να κάνουμε χώρο στην επόμενη που έρχεται. Αν δεν επιτρέψουμε αυτήν την συνεχή ανανέωση να ακολουθήσει τον ρυθμό της τότε κινδυνεύουμε να γίνουμε περισσότερο νεκροί παρά ζωντανοί κι ας αναπνέει το σώμα μας.
Είναι σημαντικό να
μάθουμε περισσότερα για τον θάνατο όχι μόνο για να έχουμε άλλη συνειδητότητας όταν
πλησιάζει το τέλος της ζωής μας αλλά και για να καλυτερέψουμε τη ζωή που ζούμε
στο εδώ και τώρα.
.png)
«Όσοι μαθαίνουν για το Θάνατο ζουν ολοκληρωτικά τη Ζωή»
Δείτε περισσότερες πληροφορίες στο παρακάτω link
namaste
despoina palamari
