Λέξεις κλειδιά για την θεραπεία:
πρόθεση - αγάπη - αποδοχή - συνειδητότητα - εμπιστοσύνη
Ένας θεραπευτής δεν είναι Θεός. Έχει βέβαια την θεϊκότητα μέσα του αλλά αυτό δεν τον κάνει Θεό. Δεν μπορεί να αποφασίζει τι είναι καλό και τι όχι για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον Εαυτό του. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να δείξει στους ανθρώπους που χρειάζονται τη βοήθεια του, πως μπορούν να περπατήσουν μαζί του στο μονοπάτι της θεραπείας και να τους βοηθήσει να ανακαλύψουν όλο το εκείνο το δυναμικό που κρύβεται μέσα τους και που χρησιμοποιώντας το, θα οδηγηθούν στην αυτοθεραπεία τους.
Ουσιαστικά εμείς οι θεραπευτές δεν κάνουμε τίποτα. Δεν είμαστε στην ουσία θεραπευτές αλλά Υπενθυμιστές. Είμαστε ο καταλύτης που θα χρησιμοποιήσει ο θεραπευόμενος για την αυτοθεραπεία του. Απλά συνδεόμαστε με την Ανώτερη Συμπαντική ενέργεια ή με τον Ανώτερο εαυτό του θεραπευόμενου ή με τον Εσωτερικό του γιατρό και παίρνουμε από εκεί καθοδήγηση.
Ουσιαστικά εμείς οι θεραπευτές δεν κάνουμε τίποτα. Δεν είμαστε στην ουσία θεραπευτές αλλά Υπενθυμιστές. Είμαστε ο καταλύτης που θα χρησιμοποιήσει ο θεραπευόμενος για την αυτοθεραπεία του. Απλά συνδεόμαστε με την Ανώτερη Συμπαντική ενέργεια ή με τον Ανώτερο εαυτό του θεραπευόμενου ή με τον Εσωτερικό του γιατρό και παίρνουμε από εκεί καθοδήγηση.
Όλα σε μια θεραπεία εξαρτώνται από τον ίδιο τον θεραπευόμενο και το πόσο επιθυμεί πραγματικά την θεραπεία του. Πόσο ανοικτός είναι να δει τον εαυτό του συνολικά, να τον αποδεχτεί, να τον αγαπήσει και τελικά να τον γιατρέψει. Ο θεραπευτής δεν έχει δικαίωμα, ούτε μπορεί να πάρει τον πόνο κανενός. Ο πόνος του καθενός μας αφορά εμάς και όσο κι αν φαίνεται περίεργο είναι φίλος δεν είναι εχθρός. Είναι το καμπανάκι που χτυπά στο σώμα και λέει κοίταξε με. Κοίταξε το μάθημα που κρύβω εδώ για σένα, για να ξαναμπείς στον δρόμο της ψυχής σου...
Δεν πρέπει ένας θεραπευτής να δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης με τον θεραπευόμενο αλλά να δημιουργεί τις συνθήκες ώστε εκείνος να ανοίξει τα δικά του φτερά. Όλοι ζητάνε κάποιον να πάρει την ευθύνη του, να τον καθοδηγήσει. Μεγάλη τροφή για το εγώ. Δεν χρειάζεται να δαγκώσει αυτό το τυράκι γιατί θα βρεθεί στην φάκα του Εγώ.
Το Εγώ του χρειάζεται να το αφήνει έξω από την συνεδρία.
Με τον ίδιο τρόπο χρειάζεται να αφήνει έξω από την αυτήν και το ¨χειροκρότημα¨ για το πόσο καλός θεραπευτής είναι. Η παγίδα του δυνατού θα βρίσκεται συχνά μπροστά του. Αν είναι συνειδητός σε αυτό που κάνει θα την αποφύγει και σε αυτό θα τον βοηθήσει η γνώση ότι δεν θεραπεύει εκείνος αλλά ο ίδιος ο θεραπευμένος τον εαυτό του.
Είναι εξίσου σημαντικός ο τρόπος που αγγίζει το σώμα του θεραπευόμενου. Το άγγιγμα του πρέπει να είναι άγγιγμα αγάπης. Η καρδιά του να αγγίζει, όχι το χέρι του όμως χωρίς να ταυτίζετε με τον άλλον. Να έχει ξεκάθαρη πρόθεση και να είναι συνειδητός με την προσοχή του πάντα 100% στον θεραπευομένο και σε αυτό που αισθάνεται από το σώμα του κατά την διάρκεια της συνεδρίας.
Εμπιστοσύνη στους Ανώτερους Πνευματικούς Θεραπευτές και στον Ανώτερο Εαυτό του θεραπευόμενου που είναι σίγουρα παρόν στην συνεδρία και έρχονται σε επαφή μαζί του μέσω της διαίσθηση του.Μπορεί να είναι μια φωνή στα αυτιά του, μια εικόνα στην εσωτερική του οθόνη ή μια παρόρμηση να αγγίξει κάπου συγκεκριμένα ακόμα κι αν αυτό δεν είναι λογικό ή δεν ανήκει στο επόμενο βήμα της μεθοδολογίας της θεραπείας.
Χρειάζεται λοιπόν ένας θεραπευτής να είναι παρών στην συνεδρία χωρίς το Εγώ του, με ταπεινότητα και συνειδητότητα, με αγάπη και εμπιστοσύνη για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Με πλήρη αποδοχή για την αλήθεια του θεραπευόμενου, για την δύναμη και την αδυναμία του. Με την πρόθεση πάντα να γίνει, ότι πρόκειται να συμβεί, για το Ανώτερο καλό που ορίζει η ψυχή του θεραπευόμενου και οι Ανώτεροι Δάσκαλοι.
namaste
Despoina Palamari
