Όμως επιλέγεις να το κάνεις συνειδητά κι όπου βγει προκειμένου να μην κάθεσαι άπραγος και να εισπράττεις μηδέν. Ξεπουλάς δηλαδή τον χρόνο σου τις αξίες και τον εαυτό σου όσο-όσο γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα σε πετάξουν π.χ. στον δρόμο και θα πεινάσεις - δηλαδή οι συνέπειες θα αποδειχθούν πολύ χειρότερες. Κοινώς, αφού έτσι κι αλλιώς χωρίς δουλειά μόνο θα χάσεις, ό,τι και να κερδίσεις καλό είναι.
Στο παραπάνω κείμενο τώρα, ας αντικαταστήσουμε όπου οικονομική ανάγκη, τη συναισθηματική:
Όταν έχεις απεγνωσμένα ανάγκη από αγάπη και έχεις εξαντλήσει όλους τους τρόπους να βρεις έναν αξιοπρεπή σύντροφο σύμφωνα με την προσωπικότητά σου χωρίς αποτέλεσμα, προκειμένου να αποφύγεις τις συνέπειες της απόλυτης στέρησης ρίχνεις τα «στάνταρ» σου και συμβιβάζεσαι με μία σχέση που έχεις δει σημάδια ότι δεν θα σε σέβεται, δεν θα σου παρέχει καμία εξασφάλιση, θα σε εξουθενώσει ψυχικά και σωματικά, σχεδόν σίγουρα θα χάσεις τον χρόνο σου, και με βεβαιότητα θα είναι μία «αρπαχτή» - για εσένα, για τον "σύντροφό" σου, ή και για τους δύο.
Όμως επιλέγεις να το κάνεις συνειδητά κι όπου βγει προκειμένου να μη ζεις χωρίς συναισθήματα και να πνίγεσαι από τη μοναξιά. Ξεπουλάς δηλαδή τον εαυτό σου τις αξίες και τον χρόνο σου όσο-όσο γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα μαραζώσεις π.χ. μέσα σου και θα πάθεις σοβαρή κατάθλιψη - δηλαδή οι συνέπειες θα αποδειχθούν πολύ χειρότερες. Κοινώς, αφού έτσι κι αλλιώς χωρίς σχέση μόνο θα χάσεις, ό,τι και να κερδίσεις καλό είναι.
~
Η ειδοποιός διαφορά στα δύο σκοπίμως ακραία (αλλά όχι απίθανα) σενάρια είναι πως στο πρώτο μιλάμε για μία φυσική ανάγκη υλικού επιπέδου ενώ στο δεύτερο για μία φυσική ανάγκη ψυχικού επιπέδου. Και οι δύο τους είναι ΠΑΡΑ πολύ σημαντικές, παντοδύναμες, απαραίτητες και εξαιρετικής σπουδαιότητας για την επιβίωσή μας.
~
Όμως ενώ την ύλη δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε εύκολα μόνο με τη σκέψη, την ψυχή μας έχουμε τη δυνατότητα να την εκπαιδεύσουμε και να την χειραγωγήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά και επιτυχημένα. Αγαπώντας τον εαυτό μας, έχοντας εκτίμηση σε αυτό που είμαστε, και δίνοντας αξία στον προσωπικό μας χρόνο.
Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να ξεπεράσουμε ακόμη και μεγάλα διαστήματα συναισθηματικής ένδειας χωρίς η ανάγκη να μας οδηγήσει σε βλαβερές καταστάσεις που, χωρίς καμία αμφιβολία, τελικά θα μας κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Που θα αφήσουν μέσα μας πληγές στις πιο ευαίσθητες περιοχές για χάρη μίας πρόσκαιρης -και εξαιρετικά αβέβαιης- ανακούφισης. Το μεγάλο λάθος εδώ είναι ότι υποσυνείδητα πολλοί ταυτίζουμε τη φυσική μας ασφάλεια κατώτερου επιπέδου με την ανώτερη, τη συναισθηματική.
Zeus Stargazer
