Έσκαψα ξανά και ξανά... για να με Συναντήσω

Έσκαψα, ξανά και ξανά...
Με νύχια και με δόντια, έσκαψα!

Έσκαψα να μπω μέσα βαθιά...
Μέσα μου, στο πιο βαθύ σκοτάδι!

Να συναντήσω τους φόβους μου,
τα τραύματα μου, τον πόνο μου!

Έσκαψα για να με Συναντήσω...
τον πληγωμένο μου Εαυτό!

Ίδρωσα, κουράστηκα, λερώθηκα...
πολλές φορές απογοητεύτηκα!
Δεν γινόμουν "καλύτερα"...
δεν έβλεπα "αποτελέσματα"!

Βάθαινα περισσότερο στον πόνο...
βίωνα τα συναισθήματα μου!

Και τότε μία στιγμή το κατάλαβα...
αυτό ήταν το Αποτέλεσμα!

Να συναντήσω την Αλήθεια μου...
και ας με πονούσε, με Λύτρωνε!

Η Αλήθεια, ο Πόνος, με Λύτρωνε...
και ταυτόχρονα με Ελευθέρωνε!

Μου έδινε Ώθηση προς τα πάνω...
όταν έφτασα στον πάτο μου!

Πήρα ώθηση για να Ανέβω...

Αγαπώντας κάθε τι στη διαδρομή!
Αποδεχόμενη κάθε μου κομμάτι,

Θεράπευα κάθε μου πληγή!

Κάθε μία έγινε η Δύναμη μου,
και για κάθε μία Ευγνωμονώ!

Μα κυρίως με Ευγνωμονώ...
για την Θέληση να Σκάψω!

Να Σκάψω να με Βρω...
Φέρνοντας με πίσω στη Ζωή!

Μέσα από το Σκοτάδι...
Να με Βγάλω στο Φως!

 Ελένη Φλέρη