Δεν υπάρχουν μόνο οι άγγελοι του νερού, υπάρχουν και οι άγγελοι της φωτιάς…
Με αυτή τη φωνή ξύπνησα και για λίγο, έμεινα στο κενό…
Τι ήταν αυτή η φωνή; Από πού ερχότανε και τι ήθελε να μου πει;…
Η μέρα που ξημέρωσε ήταν πολύ σημαντική για μένα. Εδώ και ένα μήνα είχα πρόβλημα με έντονες αιμορραγίες και δεν ήξερα από πού προέρχονταν. Ίσως σήμερα να έπαιρνα απαντήσεις από τη νέα μου γυναικολόγο. Είχα ραντεβού σε λίγες ώρες και η αλήθεια είναι ότι ένιωθα περίεργα. Ένιωθα μια τοξικότητα στον κόλπο μου που με έκανε να παραξενεύομαι. Ποτέ άλλοτε δεν είχα αυτή την αίσθηση…
Παρ' όλες τις σκέψεις αλλά και αυτή τη φωνή που πλημμύριζε το κεφάλι μου «…υπάρχουν και οι άγγελοι της φωτιάς…» μπήκα χαμογελαστή και ήρεμη στο ιατρείο…
- «Έχεις ένα τεράστιο πολύποδα στη μήτρα που σχεδόν φτάνει μέχρι τον τράχηλο… Αυτός ευθύνεται για τις αιμορραγίες αλλά και την αδυναμία που νιώθεις…» άκουσα τη γιατρό μου να λέει. «…χρειάζεται να χειρουργηθείς άμεσα, αύριο, μεθαύριο το αργότερο…»
Πως και δεν είχα καταλάβει ότι συνέβαινε μέσα μου κάτι τέτοιο; Πως δεν είχα δει κάτι στις προηγούμενες εξετάσεις; Η τελευταία χρονιά βέβαια ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Ο θάνατος τριών πολύ αγαπημένων φιλών και η αρρώστια του πατέρα μου (είχε καρκίνο στον πνεύμονα, στο τελευταίο στάδιο και πολύ λίγες πιθανότητες να ζήσει… ήδη βασανίζονταν πολύ...) με έκαναν να είμαι έξω από εμένα και να μην έχω καλή επαφή με τον εαυτό μου…
Η πρώτη μου σκέψη ήταν: θα τα καταφέρω με το ρέικι, με την κρανιοϊερή και με τους άλλους εναλλακτικούς τρόπους που γνωρίζω... όμως η φωνή αντηχούσε πιο δυνατά στο κεφάλι μου: «…υπάρχουν και οι άγγελοι της φωτιάς…» και ως δια μαγείας όλα ξεκαθάρισαν.
Το σώμα μου βρήκε τον τρόπο να με ενημερώσει για το τι ήθελε να γίνει. Το νερό σημαίνει άφημα στη ροή με εμπιστοσύνη, κύλισμα, αργή θεραπεία… Η φωτιά σημαίνει δράση στο εδώ και τώρα… Ο άγγελος της φωτιάς κρατά σπαθί και λειτουργεί άμεσα… Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ήξερα ότι το σώμα μου με κατεύθυνε στο χειρουργείο…
- ¨Κανόνισε το χειρουργείο για μεθαύριο απάντησα στη γιατρό μου, όμως να ξέρεις ότι δεν θα πάρω αντιβιώσεις και κλασικά φάρμακα. Θα δεχτώ μόνο την νάρκωση. Για όλα τα άλλα θα κάνω ομοιοπαθητική…¨
Η γιατρός μου με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά μου χαμογέλασε και είπε: «να κάνεις αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα…»
Τα λόγια της πυροδότησαν τον εσωτερικό μου γιατρό. Ήμουν έτοιμη να αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου και της θεραπείας μου με τον τρόπο μου…
Πήρα τηλέφωνο τον ομοιοπαθητικό μου και του εξήγησα την κατάσταση. Μου έδωσε τα κατάλληλα χάπια που έπρεπε να πάρω πριν και μετά την εγχείρηση. Πήγα σπίτι, ακύρωσα τα ραντεβού μου και έμεινα μόνη με τον εαυτό μου…
Ταξίδεψα διαλογιστικά μέσα μου και έκανα επαφή με το σώμα μου… Πρώτα με την καρδιά μου για να με καθησυχάσει… και μετά με την κοιλιά μου… Ένιωσα ότι ο πολύποδας ήταν ένα δώρο και ότι στην πραγματικότητα με βοήθησε η παρουσία του γιατί μάζεψε όλη την αρνητική ενέργεια που σχηματιζόταν μέσα μου από την θλίψη και την άρνηση να αποδεχτώ κάποια πράγματα.
Αποδέχτηκα την παρουσία του και του μίλησα ευγενικά, με πολλή αγάπη σαν να μιλάω σε κάποιο παιδί που χρειάζεται να προετοιμαστεί για μια νέα πραγματικότητα…
-¨ Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου πρόσφερες μέχρι τώρα¨ είπα… ¨Ευγνωμονώ που με κάποιο τρόπο με προστάτεψες από τα χειρότερα. Όμως τώρα πια δεν σε χρειάζομαι. Θα σε ελευθερώσω και η ενέργειά σου θα γίνει ένα με το Σύμπαν. Θα μπορείς να βρίσκεσαι στην απεραντοσύνη με άλλη μορφή. Μην ανησυχείς και μη φοβάσαι. Όλα θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν και θα είναι για το καλό και των δυο μας.
Πιστεύω ότι θα σου αρέσει να απλωθείς περισσότερο ανάμεσα στα αστέρια παρά σε αυτό το στενό χώρο της κοιλιάς μου… αν κάποια νιώσεις περίεργα μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσής σου μίλα μου κι εγώ θα σε καθησυχάσω στέλνοντας σου αγάπη κι αγκαλιά…
Ύστερα έστρεψα την προσοχή μου στη μήτρα μου. Της μίλησα γλυκά προετοιμάζοντας την κι εκείνη με τη σειρά της για την καινούρια κατάσταση που μας περίμενε.
-¨Το ξέρω¨ της είπα ¨ότι έχεις μάθει να ζεις με τον πολύποδα. Ότι υπήρξαν για αρκετό καιρό άλλα δεδομένα μέσα σου. Όμως κάποτε υπήρξες ελεύθερη και ξέρεις πως είναι να μην έχεις κάποιο «βάρος». Είναι καιρός να αποχαιρετήσουμε τον πολύποδα. Να του επιτρέψουμε να γευτεί κι εκείνος την ελευθερία… ζητάω τη βοήθειά σου ώστε να γίνουν όλα με τον εύκολο τρόπο. Είμαι εδώ… σ’ αγαπώ και σου ζητάω συγνώμη που σε έφερα σε αυτή τη δύσκολη θέση…¨
Η τοξικότητα που ένιωθα να βγαίνει από τον κόλπο μου όσο περνούσαν οι ώρες μεγάλωνε. Δεν ανησύχησα ούτε μια στιγμή γιατί ένιωθα ότι οι άγγελοι του νερού και της φωτιάς συνεργάζονται αρμονικά με το σώμα μου… κι εκείνο ξέρει καλύτερα από εμένα…
…Ήμουν με τη ρόμπα του χειρουργείου πάνω σε ένα κρεβάτι και περίμενα ήρεμη, να έρθει η στιγμή που θα έμπαινα στην χειρουργική αίθουσα. Έκλεισα για άλλη μια φορά τα μάτια κι έκανα επαφή με το σώμα μου, τη μήτρα μου, τον πολύποδα... Τον είδα να είναι συνδεδεμένος πάνω στην μήτρα μου με πολλούς συνδετήρες. Τον καθησύχασα και τον ρώτησα αν μπορώ να τους αφαιρέσω. Μου επέτρεψε σχεδόν ανακουφισμένος και άρχισα να ξεκαρφιτσώνω έναν, έναν τους συνδετήρες αφήνοντας τους όμως, πάνω στον πολύποδα…
-Κυρία Παλαμάρη είστε έτοιμη να περάσετε στο χειρουργείο; Ακούστηκε μια φωνή…
Πριν απαντήσω θετικά ευχαρίστησα για άλλη μια φορά τον πολύποδα για όλα όσα μου προσέφερε και σηκώθηκα από το κρεβάτι…
-«Πήγαν όλα πολύ πιο εύκολα απ’ όσο περίμενα» είπε η γιατρός μου… «σχεδόν μόλις τον άγγιξα, έπεσε…»
Γυρίζοντας στο σπίτι, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, άγγιξα την κοιλιά μου, αγκάλιασα τη μήτρα μου και της ζήτησα να κοιμηθούμε αγκαλιασμένες…
Ο διαλογισμός, το ρέικι και η νέο-κρανιοϊερή θεραπεία με βοήθησαν να αποβάλλω γρήγορα από το σώμα μου την επήρεια της νάρκωσης και να ξαναγυρίσω στους κανονικούς μου ρυθμούς πιο ώριμη, πιο σοφή…
Όλα αυτά δεν σας τα λέω για να τα κάνετε κι εσείς. Απλά θέλω να σας δείξω ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι. Ότι είναι καλό να προετοιμάζουμε το σώμα μας πριν το σοκ οποιασδήποτε επέμβασης και να μην ξεχνάμε να του δείχνουμε αγάπη και ευγνωμοσύνη…
Η θετική σκέψη, η αποδοχή, η αγάπη και η ευγνωμοσύνη μπορεί για κάποιους να αποδειχτούν τα πιο ισχυρά φάρμακα θεραπείας…
namaste
despoina palamari
