Πρέπει να είναι ένα είδος ποιότητας μέσα σου – όπου βρίσκεσαι, με όποιον κι αν είσαι, ή ακόμη κι αν είσαι μόνος, η αγάπη ξεχειλίζει από σένα συνεχώς. Το ζήτημα δεν είναι να αγαπάς κάποιον – το ζήτημα είναι να είσαι αγάπη.
Οι άνθρωποι απογοητεύονται στις εμπειρίες τους από την αγάπη, όχι επειδή κάτι λάθος έχει η αγάπη…. Τη στενεύουν σε τέτοιο βαθμό την αγάπη που δεν μπορεί να μείνει εκεί ο ωκεανός της αγάπης.
Δεν μπορείς να περιέχεις τον ωκεανό – δεν είναι ένα μικρό ποτάμι΄ η αγάπη είναι όλη σου η ύπαρξη – η αγάπη είναι η θεϊκότητά σου. Πρέπει κανείς να σκέφτεται από την άποψη τού αν είναι ή όχι γεμάτος από αγάπη.
Η ζωή δεν είναι παρά μια ευκαιρία για να ανθίσει η αγάπη. Αν ζεις, υπάρχει η ευκαιρία – ακόμη κι ως την τελευταία σου πνοή. Ίσως να σου διέφευγε όλη σου τη ζωή: στην τελευταία σου πνοή, την τελευταία στιγμή πάνω στη γη, αν μπορέσεις να είσαι αγάπη, δεν θα έχεις χάσει τίποτε – διότι μια και μόνο στιγμή αγάπης είναι ίση με όλη την αιωνιότητα της αγάπης.
H Αγάπη, η αλήθεια, η μακαριότητα – έχουν ένα βαθύ πυρήνα: την ανάγκη να τις μοιραστείς΄ από μόνες τους δεν είναι αρκετές. Το μοίρασμα αποτελεί μέρος, δεν είναι όμως κτητικές.
Ο λόγος είναι τελείως διαφορετικός. Ο λόγος είναι ότι η αγάπη δίνει βασικά ελευθερία: δίνει ελευθερία στον εαυτό, δίνει ελευθερία στους άλλους. Η αγάπη που γίνεται δεσμά δεν είναι αγάπη΄ είναι λαγνεία, ανήκει στα ζώα, δεν είναι ανθρώπινη. Η αγάπη δίνει ελευθερία, τότε γίνεται ανθρώπινη, αποτελεί όμως και τότε ένα είδος σχέσης.
Η αγάπη έχει κι άλλη μια διάσταση. Στο πρώτο είδος, η αγάπη είναι μια βιολογική ανάγκη΄ στο δεύτερο, είναι ένα ψυχολογικό μοίρασμα΄ στο τρίτο είσαι αγάπη. Στο πρώτο, πρόκειται για σχέση, για κτητικότητα΄ στο δεύτερο, σχετίζεσαι, υπάρχει φιλία, φιλικότητα΄ στο τρίτο, είσαι η ίδια η αγάπη. Η ίδια σου η ύπαρξη είναι αγάπη, ακτινοβολείς αγάπη. Μόνο τότε έχει φτάσει η αγάπη στην κορύφωση της – έχει κατορθώσει το υπέρτατο, το τελευταίο – μπορείς να το πεις αυτό θεϊκότητα.
Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης΄ δεν αγαπάς, είσαι αγάπη.
Η αγάπη είναι σαν την αναπνοή: όταν συμβαίνει, είσαι απλώς αγάπη.
Δεν έχει σημασία ποιος σε πλησιάζει, αμαρτωλός ή άγιος. Όποιος σε πλησιάζει αρχίζει να νιώθει την αύρα της αγάπης, γεμίζει χαρά. Η αγάπη είναι ένα άνευ όρων δόσιμο – μόνον όμως εκείνοι που έχουν είναι ικανοί να δίνουν.
Η αγάπη πρέπει πρώτα να συμβεί στο βαθύτατο πυρήνα της ύπαρξής σου. Αποτελεί την ποιότητα που έχεις όντας μόνος, ευτυχισμένα μόνος, χαρούμενα μόνος. Αποτελεί την ποιότητα που έχεις όντας ένας μη-νους, όντας σιωπηλός. Η άνευ περιεχομένου συνειδητότητα είναι ο χώρος, το πλαίσιο μέσα στο οποίο προβάλλει μέσα σου η αγάπη.
Κι όταν προβάλλει μέσα σου, είναι τόσο πολλή, είναι αβάστακτη. Η ευχαρίστηση από κείνη είναι τόσο αβάστακτη που γίνεται πόνος σχεδόν. Είναι βαριά σαν τα σύννεφα που είναι γεμάτα βροχή΄ πρέπει να βρέξουν, πρέπει να ρίξουν τη βροχή, πρέπει να αποφορτίσουν τον εαυτό τους. Όταν προβάλλει η αγάπη μέσα στη σιωπηλή καρδιά, πρέπει να τη μοιραστείς, πρέπει να τη δώσεις΄ δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Κι ο άνθρωπος προς τον οποίο δίνεις την αγάπη σου δεν σου είναι υποχρεωμένος κατά κανένα τρόπο. Μάλιστα, εσύ είσαι υποχρεωμένος προς τον άνθρωπο, επειδή σε βοήθησε να απαλλαγείς από το φορτίο, μοιράστηκες μαζί του κάτι που υπήρχε μέσα σου υπερβολικά πολύ. Και η οικονομία της αγάπης είναι η εξής: όσο πιο πολλή δίνεις, τόσο πιο πολλή έχεις, γιατί μέσα στη σιωπηλή σου ύπαρξη συνδέεσαι με την ωκεανική, την θεϊκή πηγή του παντός. Και μπορείς να συνεχίσεις να τη μοιράζεσαι… όλο και περισσότερη κυλάει συνέχεια μέσα σου, βγαίνει στην επιφάνεια.
H αγάπη αποτελεί τη μόνη ελπίδα για τον κόσμο.
Είσαι αγάπη.
Osho
