Άνθρωπος είσαι και έχεις αδυναμίες. Ναι, αδυναμίες. Αν εκείνοι αυτό το βρίσκουν ευκαιρία για να σε χλευάσουν, να σε ταπεινώσουν, να σε προσβάλλουν, ή και να σε εξοντώσουν, μην τους δείχνεις το φόβο σου.
Ανθρώπινος είναι και αυτός!
Κράτα τον όμως για την πάρτι σου. Έτσι για να τον βλέπεις και να τους θυμάσαι. Αυτούς που σε σέρνουν στο σταυρό. Μην τους λησμονάς. Κάθε που πας να ξεχαστείς, κοίτα το φόβο που σου έσπειραν.
Κοίτα τον καλά, μέσα στα μάτια.
Γιατί μέσα του βαθιά, θα βρεις ένα διαμάντι που είναι δικό σου. Και για να ακριβολογώ, δεν είναι απλά δικό σου, είναι εσύ! Είναι αυτό που έγινες από την πίεση που δέχτηκες. Επειδή τα διαμάντια, στην πίεση γεννιούνται.
Είναι αυτό που μετάλλαξες, που μετουσίωσες όταν εκείνοι αποφάσισαν να σε πιέσουν. Είναι αυτό που δεν περίμεναν πως μέσα στα έγκατα της ψυχής σου κρύβεις, γιατί δεν σου είχε δοθεί μέχρι σήμερα η ευκαιρία να το ζυμώσεις, να το πλάσεις και να το εκφράσεις.
Είσαι άλλος άνθρωπος πια. Έχεις αφήσει πίσω σου ίσως μια ζωή που είχε την ευκολία της, μα τώρα βαδίζεις σταθερά προς μια ζωή που έχει την αλήθεια της. Έχεις διαμαντένια ψυχή, και αυτή είναι αλέκιαστη, καθάρια, γυαλιστερή και κρυστάλλινη.
Μην τους ξεχνάς, αλλά συγχώρα αυτό που σου κάνανε για να μην το κουβαλάς μαζί σου. Και όταν τελειώσει ο βαρύς συναγερμός, σκέψου το τελικό καλό που αποκόμισες.
Και να περιποιείσαι και να καθαρίζεις τακτικά το διαμάντι σου. Γιατί μια γυαλισμένη επιφάνεια, δεν κρατάει τη λάσπη επάνω της και αντανακλά πλήρως το είδωλο, χωρίς να απορροφάει τίποτα από αυτό.
Το τελικό τους δώρο, είναι πολύ μεγάλο!
Dimitris Nomikos
