Η ολότητα που αναζητάτε υπάρχει μέσα σας.

Κοιτάξτε τον παραλογισμό των ερωτήσεων που κάνουν οι άνθρωποι: Πώς να αγαπήσω, πώς να χορέψω, πώς να διαλογιστώ; Πώς να ζήσω; 

Παράλογες ερωτήσεις, αλλά δείχνουν τη φτώχια, την εσωτερική φτώχια του ανθρώπου. Ανέβαλε τα πάντα και σιγά-σιγά λησμόνησε.

Κάθε παιδί γνωρίζει πώς ν’ αγαπά, και κάθε παιδί γνωρίζει να χορεύει, και κάθε παιδί γνωρίζει πώς να ζει. Κάθε παιδί έρχεται στον κόσμο αυτόν πλήρες, με όλα πάνω του έτοιμα. Απλώς πρέπει ν’ αρχίσει να ζει.

Το έχετε παρατηρήσει; 
Εάν κλαίτε και ένα μικρό παιδί σας πα­ρακολουθεί, θα σας πλησιάσει. Δεν μπορεί να πει πολλά, δεν μπο­ρεί να σας πείσει να σταματήσετε να κλαίτε, αλλά θα βάλει το χέρι του στο χέρι σας. 

Έχετε αισθανθεί το άγγιγμα;

Κανείς δεν θα σας ακουμπήσει ποτέ έτσι όπως μπορεί να ακουμπήσει ένα παιδί - γνωρίζει πώς ν’ ακουμπά. Αργότερα, οι άνθρωποι απλώς παγώ­νουν, σκληραίνουν. Αγγίζουν, αλλά τίποτε δεν ρέει από τα χέρια τους. Όταν σας αγγίζει ένα παιδί -με την τρυφερότητά του, την απαλότητά του, το μήνυμα- σας μεταφέρει ολόκληρη την ύπαρξή του μέσ’ απ’ αυτό.

Όλοι γεννιούνται με όλα όσα χρειάζονται για να ζήσουν. Και όσο περισσότερο ζείτε τόσο πιο ικανοί γίνεστε για την ζωή. Αυτή είναι η ανταμοιβή. Όσο λιγότερο ζείτε, τόσο λιγότερο ικανοί γί­νεστε. Αυτή είναι η τιμωρία.

Η ολότητα που πρέπει ν’ αναζητήσετε υπάρχει μέσα σας. Θα πρέπει να παρατηρείτε την ζωή σας από τη μια στιγμή στην επόμενη, και να πετάξετε όλα όσα φαίνονται προσωρινά, αποσπα­σματικά. Μπορεί να σας ενθουσιάζουν, αλλά στο τέλος είναι μά­ταια. Πετάξτε τα! 

Κοιτάξτε βαθιά εκείνες τις στιγμές που μπορεί να μην σας ενθουσιάζουν τόσο πολύ. Το αιώνιο δεν μπορεί να ενθουσιάζει πολύ, επειδή αυτό που θα πρέπει να υπάρχει για πάντα θα πρέπει να είναι πολύ σιωπηλό, ειρηνικό. Ευδαιμονικό, φυσικά, αλλά δεν ενθουσιάζει. Βαθιά ευδαιμονικό, αλλά χωρίς φασαρία γύρω του. Περισσότερο σαν μια σιωπή παρά σαν ήχος. 

Θα πρέπει να αναπτυχθείτε μέσα στη συνειδητότητα για να μπορέσετε να απαλλαγείτε από τα περιττά στοιχεία.

OSHO
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ