Στην πραγματικότητα λόγω του φόβου του θανάτου τα ανθρώπινα πλάσματα αναζητούν σε βάθος τι σημαίνει η θρησκευτικότητα· διαφορετικά δεν θα είχε κανένα νόημα. Κανένα ζώο δεν είναι θρησκευόμενο, επειδή κανένα ζώο δεν ζει στον φόβο. Κανένα ζώο δεν μπορεί να είναι θρησκευόμενο, επειδή κανένα ζώο δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τον θάνατο.
Τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν συνείδηση του θανάτου. Κάθε λεπτό ο θάνατος είναι εκεί, σας περιβάλλει από παντού - οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να φύγετε. Αυτό σας δίνει ένα ρίγος. Γιατί να αισθάνεστε αμηχανία, ριγήστε! Αλλά και πάλι το εγώ λέει, ‘Όχι - εσύ, φοβάσαι; Όχι, αυτό δεν είναι για εσένα, αυτά είναι για τους δειλούς. Εσύ είσαι γενναίος”.
Δεν είναι για τους δειλούς ο φόβος, επιτρέψτε του να υπάρχει: επιτρέψτε τον φόβο. Μόνο ένα πράγμα θα πρέπει να γίνει κατανοητό, και αυτό είναι το τι αισθάνεστε όταν επιτρέπετε στον φόβο να εκδηλωθεί και τρέμετε. Παρατηρήστε τον, απολαύστε τον.
Με αυτήν την παρατήρηση θα μπορέσετε να τον υπερβείτε. Θα δείτε το σώμα να τρέμει, θα δείτε τον νου να τρέμει, αλλά θα καταλήξετε να αισθάνεστε ένα σημείο μέσα σας, ένα βαθύ κέντρο, που παραμένει ανεπηρέαστο. Η καταιγίδα περνάει, αλλά κάπου βαθιά μέσα σας υπάρχει ένα κέντρο που είναι ανέγγιχτο, το κέντρο του κυκλώνα.
Παρατηρήστε αυτό που συμβαίνει. Συνεχίστε να παρατηρείτε.
Καθώς το μάτι σας που παρατηρεί γίνεται όλο και πιο διεισδυτικό και έντονο, το σώμα θα τρέμει, ο νους θα τρέμει, αλλά βαθιά μέσα σας θα υπάρχει μια συνείδηση που είναι απλώς ένας μάρτυρας, που απλώς παρατηρεί.
Παραμένει ανέγγιχτη, όπως ένα λουλούδι λωτού στο νερό. Μόνο όταν φθάσετε σ’ αυτή τη συνειδητοποίηση, μόνον τότε θα φθάσετε στην αφοβία.
Αλλά αυτή η αφοβία δεν είναι έλλειψη φόβου, αυτή η αφοβία δεν είναι γενναιότητα. Αυτή η αφοβία είναι μια συνειδητοποίηση ότι είστε δύο πράγματα: ένα μέρος σας θα πεθάνει, και ένα μέρος σας είναι αιώνιο.
OSHO
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ
