Αυτό που κάνει τις γυναίκες να διαφέρουν μεταξύ τους και κάποιες να χαρακτηρίζονται κυρίως από τους άντρες, «Κυρίες με Κ κεφαλαίο», δεν είναι ούτε η ηλικία τους ούτε το χρώμα το μαλλιών τους ούτε το ύψος ούτε το μέγεθος τους και φυσικά ούτε ο τρόπος που ντύνονται αλλά ο τρόπος που συμπεριφέρονται.
Και η συμπεριφορά των γυναικών οφείλεται στο πόσο έχουν επιτρέψει να εξελιχτούν σε πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο κρατώντας την καρδιά τους «ανοιχτή». Στο πόσο μπορούν να μοιράζονται αισθήματα ομορφιάς, ευγένειας, συμπόνιας, κατανόησης και αποδοχής.
Ο Τορκόμ Σαρανταριάν έλεγε ότι η δικαιοσύνη μιας γυναίκας, το αίσθημα της ομορφιάς, η ευγένειά της, η χρησιμότητα και η χάρη της κρύβονται στην καρδιά της. Αν κάποιος καταστρέψει την καρδιά της, μπορεί εύκολα να δημιουργήσει ένα τέρας. Αν όμως διευρύνει την καρδιά της, τότε θα έχει για πάντα διαθέσιμη μια πηγή ευσπλαχνίας, μια ζωντανή θυσία, μια αγωνιζόμενη ομορφιά.
Μια καρδιά ανοιχτή είναι μια πηγή αγάπης. Και όπως το πηγάδι στερεύει αν σταματήσουμε να τραβάμε νερό από αυτό, έτσι ακριβώς και η καρδιά μιας γυναίκας που δεν μοιράζεται την αγάπη της στερεύει, πετρώνει και την μεταμορφώνει στην βασίλισσα των πάγων. Όλα τα βλέπει, όλα τα ελέγχει και τίποτα δεν την αγγίζει γιατί όλα έχουν παγώσει γύρω της. Όπως και η καρδιά της…
Όμως όταν η αγάπη ρέει από την καρδιά, όταν η κατανόηση γεμίζει τα παλάτια της τότε ανθισμένα περιβόλια σχηματίζονται μέσα και έξω από αυτήν.
Αλλά δεν είναι μόνο οι άντρες που έχουν ευθύνη για την παγωμένη γυναικεία καρδιά. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρουμε εμείς οι γυναίκες. Εμείς πάντα έχουμε την επιλογή αν θα αφήσουμε κάποιον έρωτα που μας πρόδωσε, κάποια απώλεια, κάποια αδικία να πληγώσει και να παγώσει την καρδιά μας.
Εμείς πάντα έχουμε την επιλογή να βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο και ένα τέλος που πλησιάζει να το βλέπουμε σαν ευκαιρία για καινούργια αρχή. Γιατί τότε θα έχουμε την ευκαιρία καινούργια λιβάδια να περπατήσουμε, καινούργιες καρδιές να αγγίξουμε και προπάντων καινούργιες εμπειρίες να μοιραστούμε. Ζώντας και ρέοντας στη στιγμή.\
Γι' αυτό εμείς οι γυναίκες οφείλουμε να προστατεύουμε την καρδιά μας και να μην την κλειδαμπαρώνουμε. Να προχωράμε με αφοβία και να μην χαραμίζουμε την όμορφη ενέργεια που μας χάρισε η Ύπαρξη σε κουτσομπολιό, κακία, εκδίκηση, ζήλια, συκοφαντία, προδοσία, αντιπαλότητα και ελεγκτικά παιχνίδια.
Έτσι γινόμαστε άγονες και στείρες. Θαμπώνει η ομορφιά μας, χάνεται η γλυκύτητα μας, σταδιακά έρχεται και ο ηθικός εκφυλισμός και τη θέση μας καταλαμβάνει ένα ανθρωπόμορφο τέρας με καταστροφική δύναμη.
Μην νομίζετε ότι υπερβάλλω.
Θυμηθείτε όλες εκείνες τις γυναίκες που ανεβήκαν σε θέσεις εξουσίας και είχαν παγωμένη καρδιά. Τι κόσμο δημιούργησαν γύρω τους. Με ποιο τρόπο χρησιμοποίησαν όλους τους ανθρώπους και ειδικά τους άνδρες.
Πως άραγε μια τέτοια γυναίκα συμπεριφέρεται σε έναν άνδρα στην προσωπική της ζωή; Σταδιακά τον κάνει μαριονέτα στα χεριά της χάνει τον εαυτό του και δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν. Μόνο να υποφέρει μπορεί.
Ο Τορκόμ Σαρανταριάν ακόμη έλεγε ότι μια γυναίκα πρέπει να προστατεύεται από όλους μας από την απολίθωση της καρδιάς της, από πολύ νωρίς, από την παιδική ηλικία. Για παράδειγμα, δεν πρέπει μια γυναίκα να βλέπει εγκληματικά φιλμ, βία, φόνους, τρόμο ή αποτυχίες. Δεν πρέπει να οδηγεί τους ανθρώπους στην ηλεκτρική καρέκλα ή στο θάλαμο αερίων. Δεν πρέπει να πυροβολεί ή να σκοτώνει ανθρώπους-εκτός κι αν είναι απολύτως αναγκαίο για αυτοπροστασία.
Αν πραγματικά εμείς οι γυναίκες θέλουμε να φτιάξουμε ένα κόσμο όπου μέσα του θα αναπτύσσονται πνευματικά και συναισθηματικά υγιείς άνθρωποι οφείλουμε να κρατάμε ανοικτά τα περιβόλια της καρδιάς μας ώστε να διασκορπίζεται το άρωμα της Αγάπης σε όλες τις κατευθύνσεις. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξει ο κόσμος.
Να κρατάμε ορθάνοικτες τις καρδιές μας!!!
namaste
despoina palamari
