Ο δικός μου θεός χαμογελά όποτε με βλέπει να παραμένω ένας συνηθισμένος άνθρωπος που αγαπά τα μικρά καθημερινά πράγματα…
Ο δικός μου θεός αιμορραγεί όποτε διαχωρίζω έμενα από το όλον γιατί έτσι ξεριζώνω ένα κομμάτι από την ολότητα του
Ο δικός μου θεός βγάζει φτερά όποτε κάνω ανάλαφρες σκέψεις και έχω ανάλαφρο περπάτημα
Ο δικός μου θεός μικραίνει όποτε μεγαλώνει το εγώ μου…
Ο δικός μου θεός τραγουδά όποτε ονειρεύομαι χαρίζοντας μου γαλήνη...
Ο δικός μου θεός μου ψιθυρίζει όποτε η αμφιβολία γεμίζει τη σκέψη μου ότι είναι πάντα παρών και δεν ότι φεύγει ποτέ από κοντά μου…
Ο δικός μου θεός δεν ζητάει θυσίες αλλά μου υπενθυμίζει με όλους τους τρόπους ότι είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος που αξίζει την αγάπη…
Ο δικός μου θεός πλημμυρίζει το κάθε κύτταρο μου όταν το βλέμμα μου χάνεται στην απεραντοσύνη…
namaste!
despoina palamari
