Είχες που είχες την τάση, τα απανωτά lockdown μπροστά στην TV σε απόκαναν.
Η αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου σε έχει καθηλώσει για τα καλά, σου έκλεψε το αυτεξούσιο σου, τη σπίθα σου για δημιουργία. Κατέστειλες την ίδια σου την ζωή κι αφέθηκες στο έλεος των χειραγωγών σου.
Φοβάσαι κι αυτό δεν μένει ανεκμετάλλευτο!!
Ελέω -λέμε τώρα- πανδημίας, περνάνε νομοσχέδια-χειροπέδες στο μέλλον σου, φτύνουν κατάμουτρα τα δικαιώματά σου κι εσύ τίποτα. Πίνοντας το καφεδάκι τους, σε πατάνε στο λαιμό για να νοιώσουν ακόμη μεγαλύτερη έκσταση από την ηδονή της κυριαρχίας τους κι εσύ ίσα που ψελλίζεις i can’t breathe.
Σε φιμώνουν με μάσκες.
Μάσκες πραγματικές και μάσκες φόβου.
Εσύ φταις για όλα, έτσι δεν είναι;
Πλήρωσε λοιπόν το πρόστιμό σου και μην βγάζεις άχνα.
Αυτοί δεν φταίνε ποτέ και πουθενά.
Τελικά οι Ναζί, που κάποιοι τους έχουν περί πολλού, ήταν μεγάλα κορόιδα… Θα μπορούσαν να έχουν κάνει δουλίτσα με τα πρόστιμα, αντί να χαλάσουν το όνομά τους με θηριωδίες και Ολοκαυτώματα.
Δεν θες να εμβολιαστείς, οκ δημοκρατία έχουμε αλλά πλήρωσε και μια-δύο χιλιάδες ευρώ, έτσι για το καλό βρε αδελφέ.
Εξ άλλου σου περισσεύουν, έτσι δεν είναι;
Εξ άλλου σου περισσεύουν, έτσι δεν είναι;
Τα νέα που φτάνουν από την Γαλικία είναι μόνον η αρχή.
Ποια ανθρώπινα δικαιώματα, πάνω απ’ όλα η καλή σου υγεία, έτσι δεν είναι;
Να δω όμως όταν θα πεθαίνεις από την πείνα και τις στερήσεις που έρχονται, ποιος θα νοιαστεί για σένα. Αλλά τι λέω… Σε λίγο θα σε δείχνουν με το δάχτυλο οι Body Snatchers και θα ουρλιάζουν που δεν είσαι δικός τους. To 1993 βγήκε σαν ταινία τρόμου, τo 2023 μπορεί να είναι ντοκιμαντέρ.
Μαθαίνεις κατευθυνόμενα.
Συγκινείσαι, οργίζεσαι κι ελπίζεις κατευθυνόμενα.
Οι προβληματισμοί σου στένεψαν, η παιδεία σου αλλοτριώθηκε από την κουλτούρα του φόβου. Άλλοι σε τρομοκρατούν κι άλλοι σε παραπλανούν κι εσύ αρκείσαι να κρύβεσαι στην ανωνυμία του πλήθους, έγινες μια αναλώσιμη κουκίδα στην Μάζα του Gustave le Bon
Χειροκροτείς και αποδοκιμάζεις τις πρωτοβουλίες που σου υποδεικνύουν, δείχνεις με το δάκτυλο τους ενόχους που σου σερβίρουν κι αν θες να το παίξεις νταής ξεσπάς από την άνεση του καναπέ σου.
Να πεθάνει το σκουλήκι, λες και συνεχίζεις να μασουλάς τα πατατάκια σου με ήσυχη την συνείδησή σου. Αυτό που τέλος πάντων είναι το κακέκτυπο μιας αληθινής.
Μα που πήγε -έστω- η χριστιανική σου αγωγή;
Μεγάλωσες κι έβαλες μυαλό…
Μετάφραση;
Έφτιαξες πολλές φυλακές για να νοιώσεις ασφαλής κι εννοώ πνευματικές φυλακές.
Τιμώρησες το «αιρετικό» πνεύμα σου για να ενταχθείς στην μετριότητα, την επέβαλες και την συνήθισες. Για να βρεις την ησυχία σου όπως λες, ακόμη κι αν είναι νεκρική.
Άσε που με τέτοια προϋπηρεσία η αληθινή φυλακή που σε έχουν ρίξει τώρα, σου φαίνεται φυσιολογικό πράγμα.
Βρίσκεσαι υπό κατοχή. Έχεις καταληφθεί από το πνεύμα της προπαγάνδας και της αδράνειας, έμαθες να ζεις στο δικό σου στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Πώς σκέφτεσαι αλήθεια να απελευθερώσεις αυτόν τον καταδικασμένο εαυτό σου;
Σου γράφω πιά για τα αυτονόητα, που έχασες.
Ούτε έξω δεν μπορείς να βγεις τα βράδια και την μέρα στέλνεις sms για να αγοράσεις δύο κιλά πατάτες ψωμί και γάλα. Όσο για την μάνα σου στο χωριό, άντε να την μάθεις τώρα τα messenger, μπας και φωτιστεί το πρόσωπό της που θα σε δει.
Σκέψου την κατάντια σου, την κατάντια μας.
Άραγε χάθηκαν όλα;
Πριν σε πάρει για τα καλά το ποτάμι της ειμαρμένης που εσύ ο ίδιος όρισες για τον εαυτό σου με τις επιλογές σου, προλαβαίνεις ακόμη να βρεις την αλήθεια και την αλήθεια σου.
Υπάρχουν ακόμη φάροι ενημέρωσης, που δεν σε στέλνουν στα βράχια της προπαγάνδας. Προλαβαίνεις να ξαναζωντανέψεις τις αναζητήσεις της νιότης σου, που θυσιάστηκαν στο όνομα μιας υποτιθέμενης ασφάλειας. Προλαβαίνεις να χειροκροτήσεις την ζωντανή νεολαία του παρόντος σου, που δεν λογαριάζει φόβο.
Προλαβαίνεις να ζήσεις.
Carpe diem
Rizopoulos Ioannis
