Τα θεμέλια για μια όμορφη σχέση είναι η έλξη, η αγάπη και η εμπιστοσύνη και αυτά δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον άλλον αλλά και με σένα.
Αν η καρδιά σου είναι κλειστή, αν οι συναισθηματικές καταστάσεις που έχεις ζήσει σε έχουν κάνει να λουφάξεις πίσω από τείχη…
Αν περιμένεις πότε θα έρθει εκείνος, ο ιδιαίτερος, ο ξεχωριστός σύντροφος, που θα τα υπερπηδήσει και θα δει αμέσως τι αξίζεις, προσφέροντας σου μια "ζωή χαρισάμενη", δυστυχώς, πλανάσαι "πλάνη οικτρά".
Αν δεν κάνεις κάτι Εσύ για Σένα δεν θα το κάνει κανένας άλλος.
Όμως εσύ στέκεσαι ακίνητος μέσα στη Ζωή περιμένοντας, νομίζοντας ότι αισθάνεσαι. Δυστυχώς μιμείσαι ότι αισθάνεσαι. Μιμείσαι ότι αγαπάς. Μιμείσαι ότι έχεις έκσταση, απόλαυση. Μιμείσαι ότι Ζεις.
Δεν ρέεις, είσαι ακίνητος και περιμένεις τον άλλον να έρθει να σε αγαπήσει. Να σου ανοιχτεί. Να έχει ουσιαστική παρουσία στη ζωή σου. Και να είναι εκεί παρόλα τα παγωμένα κόλπα σου. Κι όσο περιμένεις, τόσο περισσότερο παγώνεις. Τόσο περισσότερο ξεχνάς πως μυρίζει η αγάπη, η ευτυχία. Τόσο λιγότερο νιώθεις ελευθερία.
Κάποια στιγμή στη ζωή σου είχες νιώσει και αγάπη και ελευθερία και ευτυχία. Όμως όλα αυτά που σου συνέβησαν σε έκαναν να κλειδωθείς και να τα εγκαταλείψεις.
Θέλοντας να ζεις με ασφάλεια, έφερες τον έλεγχο στο προσκήνιο και απέκτησες μια ηδονική σχέση μαζί του. Άρχισες να τα ελέγχεις όλα. Ακόμα και τους χτύπους της καρδιάς σου θα έλεγχες αν ήταν δυνατόν για να αποφύγεις τα καρδιοχτύπια. Ωστόσο ήξερες ότι αυτό δεν μπορούσες να το κάνεις, οπότε την κλείδωσες και έστησες τείχη ολόγυρά της.
Αλλά αν είχες μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου, αν είχες εμπιστοσύνη σε σένα, θα είχες δει αυτήν την σκληρή εμπειρία που σου συνέβη σαν πρόκληση να δεις πιο βαθιά εσένα και να αναρωτηθείς, με ποιο τρόπο πληγώνεις Εσύ τον Εαυτό σου. Θα είχες πάρεις το μάθημα, θα είχες ευγνωμονήσεις τη Ζωή για την εμπειρία και θα είχες προχωρήσει μεταμορφωμένος/η, με ανοικτή καρδιά και βήματα γεμάτα παλμό και ζωντάνια.
Τότε θα συναντούσες και έναν σύντροφο που θα είχε κι εκείνος ανοικτή καρδιά και με θαρρετά βήματα θα σε είχε προσεγγίσει για να ζήσετε μαζί, όλα αυτά που θα σας προσέφερε η ζωή. Έναν σύντροφο που θα ήξερε όπως κι εσύ να εμπιστεύεται, να αγαπάει και να παραδίνεται μέσα στην αγάπη.
Όμως τώρα τον μόνο που μπορείς να συναντήσεις είναι έναν άνθρωπο με τα ίδια κλειδώματα, τους ίδιους φόβους, την ίδια έλλειψη εμπιστοσύνης για να παραμυθιαστείτε ότι παίζετε το παιχνίδι του έρωτα και της αγάπης. Ενώ στην ουσία, το μόνο που θέλετε να κάνετε, είναι να επιβεβαιώσετε ότι κανένας δεν αξίζει, ότι κανέναν δεν πρέπει να εμπιστεύεστε γιατί όλοι έχουν διάθεση να σας εκμεταλλευτούν.
Και συνεχίζοντας το παιχνίδι του ελέγχου "ζεις" κλειδαμπαρωμένος, θυσιάζοντας στο βωμό του φόβου της Ζωής στιγμές, αγγίγματα, αγάπη, έκσταση…
Δεν σου αξίζει αυτή η ζωή μάτια μου. Σου αξίζει η αγάπη και η χαρά.
Και την αγάπη και τη χαρά, θα τις φέρεις στη ζωή σου αρχίζοντας να γνωρίζεις εσένα. Αφήνοντας πίσω το παρελθόν. Αφήνοντας πίσω τα πικρά "γιατί" και τα στείρα "αν"…
Μόνο αν σταματήσεις να ασχολείσαι με τους άλλους και αρχίσεις να ασχολείσαι με σένα, με το τι συμβαίνει μέσα σου, θα ανακαλύψεις τι είναι αυτό που σε κρατάει ουσιαστικά μακριά από τη ζωή και θα αρχίσεις να βρίσκεις τρόπους να σε αγαπάς χωρίς να σε κλειδαμπαρώνεις.
Και τότε θα φύγεις από το καρτέρι της αγάπης και θα μπεις στο στίβο της ζωής με την καρδιά σου ανοιχτή σαν ανθισμένο τριαντάφυλλο. Και το άρωμα της αγάπης θα απλώνεται παντού ολόγυρα σου, έλκοντας εκείνον τον σύντροφο, που θα μοιραστείς μαζί του αληθινές εμπειρίες ζωής, κυλώντας με εμπιστοσύνη μέσα στην αγάπη
namaste
despoina palamari
