Δραπετεύεις στα συννεφάκια του μυαλού σου και αποφεύγεις να νιώσεις τα συναισθήματά σου πηγαίνοντας σε κατασκευασμένες έξω-πραγματικότητες…
Η ζωή είναι εδώ, είναι τώρα κι εσύ τη χάνεις δραπετεύοντας…
Κι όσες περισσότερες είναι οι αποδράσεις σου, τόσο περισσότερο αποκόπτεσαι από το σώμα σου, τον εαυτό σου…
Κάποια στιγμή θα μπερδευτείς τόσο πολύ χαμένος μέσα σε αυτές τις συννεφιαστές αποδράσεις σου που θα πιστέψεις ότι οι ψευδαισθήσεις σου είναι η πραγματικότητα σου…
Και επιμένεις να χάνεσαι…
Πες μου τι θα συμβεί αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να βιώσει το τώρα; Αν σου επιτρέψεις να νιώσεις τα συναισθήματα σου και όλες τις απορρίψεις και τις εγκαταλείψεις που έχεις νιώσει;
Πες μου τι θα συμβεί αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να βιώσει το τώρα; Αν σου επιτρέψεις να νιώσεις τα συναισθήματα σου και όλες τις απορρίψεις και τις εγκαταλείψεις που έχεις νιώσει;
Θα πονέσω σε ακούω να λες… Ε ΚΑΙ!....
Μήπως πονάς λιγότερο τώρα, εκεί πάνω στις συννεφιαστές ψευδαισθήσεις σου; Μήπως πονάς λιγότερο τώρα από τις επαναλαμβανόμενες εγκαταλείψεις σου;
Γιατί οι άλλοι σε πρόδωσαν, σε απέρριψαν, σε πόνεσαν, σε εγκατέλειψαν μια φορά. Εσύ γιατί εγκαταλείπεις στον εαυτό σου συνέχεια;
Γι' αυτό σου λέω μην δραπετεύεις στις ψευδαισθήσεις σου…
Δραπέτευσε καλύτερα προς τη ΖΩΗ!❤️
namaste
despoina palamari