Κάθε αληθινή γυναίκα μπορεί να είναι Αυτοκράτειρα. Και παραμένει Αυτοκράτειρα, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει τώρα και από την περιορισμένη έκταση που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή στο βασίλειό της.
Η Αυτοκράτειρα δεν έχει αυταπάτες. Ξέρει πως το να υπηρετεί τους άλλους δεν θα την πάει παραπέρα. Μόνο η ίδια μπορεί να αναγνωρίσει και να αναδείξει την αξία της. Αν εκτιμάει, αγαπάει και τρέφει τον εαυτό της, θα κάνει και άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.
Όταν νιώθει αποδυναμωμένη και εξαντλημένη προφυλάσσεται από άξεστους ανθρώπους και διαχωρίζει τη θέση της από αυτούς. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να τη ρουφήξουν ως το μεδούλι.
Δυστυχώς οι άξεστοι άνθρωποι αποτελούν την πλειοψηφία. Γι’ αυτό η Αυτοκράτειρα νιώθει μεγάλη ικανοποίηση όταν γνωρίζει κάποιον από τους λίγους υπάρχοντες ευγενείς ανθρώπους, που της εγγυώνται τη βοήθεια και την υποστήριξή τους.
Σε καμία περίπτωση η Αυτοκράτειρα δεν πέφτει θύμα της παθιασμένης ψευδαίσθησης ότι μπορεί π.χ. να βελτιώσει έναν άξεστο άνθρωπο με το δικό της ευγενές παράδειγμα, με την ιδιαίτερα στοργική συμπεριφορά της ή ακόμα και με αυτοθυσία. Αυτό αναπόφευκτα θα την οδηγήσει σε μεγάλη απογοήτευση, η οποία θα την εξουθενώσει ψυχικά στις περιόδους που το κέντρο της είναι αδύναμο.
Μακροπρόθεσμα κάτι τέτοιο θα της δημιουργήσει πικρία. Όταν η Αυτοκράτειρα έχει να κάνει με άξεστους, οι ψευδαισθήσεις είναι απόλυτα ακατάλληλες. Αυτό που χρειάζεται είναι να κάνει μια βαθιά τομή πριν προλάβουν να τη ρoυφήξoυv εντελώς.
Οι ευγενείς αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον και το πότε έχουν να κάνουν με μια Αυτοκράτειρα. Μαζί τους η Αυτοκράτειρα μπορεί να μιλάει ανοιχτά και χωρίς καταναγκασμούς και να ανοίγει την καρδιά της. Οι ευγενείς δεν αισθάνονται πιο αξιόλογοι οι ίδιοι με το να μειώνουν τους άλλους, αντίθετα εξυψώνουν ο ένας τον άλλον. Δε φέρονται σαν αρπακτικά και δεν κοιτάζουν το μικροπρεπές προσωπικό τους συμφέρον. Έχουν στο μυαλό τους πάντοτε το Όλον.
Τους άξεστους ανθρώπους τους αναγνωρίζει κανείς από το ότι μιλούν φλύαρα και χωρίς ειρμό, παίρνουν πάντα το μεγαλύτερο κομμάτι τούρτα και σε κάθε ευκαιρία σκέφτονται μόνο το τι θα κερδίσουν οι ίδιοι. Οι άξεστοι τραβούν ο ένας τον άλλον στη λάσπη και θα τον ποδοπατήσουν όταν τον δουν πεσμένο στο πάτωμα και σε θέση αδυναμίας. Για να προφυλαχτούν από τον ίδιο τους τον εαυτό, οι άξεστοι χρειάζονται όρια, συμβάσεις, συμβόλαια και νόμους. Οι άξεστοι αποτελούν μακράν την πλειοψηφία ανάμεσα στους ανθρώπους.
Έτσι η Αυτοκράτειρα αναγκάζεται καθημερινά να αντιμετωπίσει άξεστους ανθρώπους. Δε χρειάζεται να έχει ψευδαισθήσεις. Προ πάντων δεν πρέπει να περιμένει πως οι άξεστοι θα αλλάξουν ή πως θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της αν τους φερθεί με ευγένεια. Δεν είναι καν σε θέση να αντιληφθούν τη διαφορά.
Στην Κίνα λένε: «Οι άξεστοι άνθρωποι δεν έχουν αρκετά ανοίγματα στην καρδιά τους.»
Αν μια Αυτοκράτειρα αναγκαστεί να έχει σχέσεις με άξεστους, θα κάνει καλά να ορίσει ακριβώς το πλαίσιο και να φροντίσει ώστε να μπουν σαφείς κανόνες και όρια. Διαφορετικά θα την καταληστέψουν και θα χάσει την ενέργεια, την προσήλωση στο στόχο της, τα λεφτά, την ελπίδα, την αισιοδοξία της και το καθαρό της βλέμμα.
Η Αυτοκράτειρα δεν τηρεί παιδιάστικους εξαναγκασμούς και συμβάσεις. Πράττει πάντοτε σύμφωνα με τη δική της ηθική, η οποία ικανοποιεί τις δικές της και μόνο προδιαγραφές.
«Ο δρόμος της Αυτοκράτειρας»
Christinc Li και UljaKrautwald
