Θα χαλάρωνα, θα ήμουν πιο εύκαμπτη, θα ήμουν πιο ανόητη από ό,τι σε αυτό εδώ το ταξίδι, θα έκανα λιγότερα πράγματα με σοβαρότητα, θα έπαιρνα περισσότερα ρίσκα, θα ταξίδευα περισσότερο, θα ανέβαινα σε περισσότερα βουνά, θα κολυμπούσα σε περισσότερα ποτάμια, θα έτρωγα περισσότερο παγωτό και λιγότερα φασόλια...
Είναι πιθανό να είχα περισσότερα πραγματικά προβλήματα, θα είχα όμως πολύ λιγότερα φανταστικά προβλήματα. Είμαι βλέπεις από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν ζήσει λογικά και μετρημένα από τη μία ώρα στην άλλη, από τη μία μέρα στην άλλη.
Σίγουρα είχα κι εγώ τις δυνατές στιγμές μου κι αν ήταν να το ξανακάνω, θα ζούσα περισσότερες τέτοιες. Για την ακρίβεια, δεν θα επιχειρούσα τίποτε άλλο, παρά μόνο στιγμές, τη μία μετά την άλλη, αντί να ζήσω τόσα χρόνια, έχοντας το νου μου στην επόμενη μέρα. Υπήρξα από εκείνους τους ανθρώπους που ποτέ δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς θερμόμετρο, θερμοφόρα και αδιάβροχο. Αν χρειαζόταν να το ξανακάνω, αυτή τη φορά θα ταξίδευα με λιγότερες αποσκευές.
Αν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω τη ζωή μου από την αρχή, θα ξεκινούσα νωρίτερα, την άνοιξη, με τα πόδια γυμνά, θα πήγαινα σε περισσότερους χορούς, θα ανέβαινα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, θα μάζευα περισσότερες μαργαρίτες.»
