Πάντα κάποιος εκεί έξω δεν σε υπολογίζει,
σε αδικεί, σε θυμώνει, σε προδίδει,
σου αναιρεί το χαμόγελο,
σου χαρίζει στεναχώρια…
Δεν βαρέθηκες τόσο καιρό τα ίδια και τα ίδια…
Πάντα κάποιος εκεί έξω;
Ως ποτέ θα μεταφέρεις τις ευθύνες σου
σε κάποιον εκεί έξω;
Ως ποτέ θα αρνείσαι να μεγαλώσεις;
Τίποτα δεν θα μπορεί να σου κάνει οποιοσδήποτε αν εσύ δεν «άγεσαι και φέρεσαι» ανάλογα με τις ανάγκες και τις σαρκικές σου παρορμήσεις…
Αν τα όχι και τα ναι που ξεστομίζεις
είχαν αντίκρισμα στην αλήθεια σου…
Αν είχες περισσότερο σεβασμό στον εαυτό σου
και δεν θυσίαζες τις στιγμές σου στη δυστυχία…
Αν εσύ αγαπούσες περισσότερο εσένα…
Δεν φταίει κάποιος εκεί έξω …
Πάντα φταίει κάποιος εκεί μέσα…
namaste
despoina palamari
