Μην κλειδώνεσαι! Μην αμπαρώνεσαι!
Μην κλείνεσαι για να κλάψεις σε ερημωμένη γη...
Μην ψαλιδίζεις τα θέλω σου κάνοντας στείρες σκέψεις δίνοντας στην αυτολύπηση τη δυνατότητα να βγει στο προσκήνιο και να ακρωτηριάσει τις επιθυμίες σου, να ευνουχίσει τα όνειρα σου και να σε εγκαταλείψει στην χέρσα γη της μιζέριας...
Μέχρι πότε θα τρως από τους κάδους απορριμμάτων τα αποφάγια των σύγχρονων φαρισαίων; Μέχρι πότε θα τους επιτρέπεις να στειρώνουν τα όνειρα σου και να σταυρώνουν την ψυχή σου με τα καρφιά του φόβου;
Μέχρι πότε θα πιστεύεις ότι η χώρα των θαυμάτων υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας;
Μέχρι πότε θα πιστεύεις ότι θαύματα μπορεί να κάνει μόνο ο Θεός και κανείς άλλος;
Μέχρι πότε θα σκύβεις το κεφάλι για να αποφύγεις τον κίνδυνο να αντικρίσεις τον εαυτό σου επιτρέποντας στους "δυνάστες" να σε χρησιμοποιούν και να σε εξουσιάζουν…
Δες με! Ουρλιάζει η καρδιά σου…
Δες εσένα!!!
Βούτηξε στη λίμνη της Αλήθειας και ξέπλυνε τις λάσπες της απόρριψης της ντροπής, των ενοχών, της ανικανότητας… Ξέπλυνε όλα αυτά που θαμπώνουν την φωτεινότητα σου και σκοτεινιάζουν την ψυχή σου...
Αντίκρισε επιτέλους αυτό το θαυμάσιο πλάσμα που είσαι…
Εμπιστέψου το και δως του την άδεια να σε οδηγήσει στη χώρα των θαυμάτων…
Και άρχισε να ονειρεύεσαι με όλους τους τρόπους και να πιστεύεις στα όνειρά σου… Άρχισε να ονειρεύεσαι με μάτια κλειστά, με μάτια ανοικτά, μόνος ή και με άλλους, αν θες να φέρεις "ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ" στον κόσμο που ζεις…
namaste
despoina palamari
