Η Διδασκαλία δεν είναι ο Δάσκαλος...

Το πιο μεγάλο Θαύμα είναι η μετατροπή της ανθρώπινης καρδιάς. Γιατί; Γιατί για να αλλάξει ο καθένας, πρέπει ναι κάνει προσπάθειες. Η μετατροπή δεν μπορεί να έρθει μηχανικά απ’ έξω.

Οι Ινδοί λένε: «Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο Δάσκαλος έρχεται.» 

Αυτή η φράση έχει πολύ βαθύ νόημα, δείχνει ακριβώς ότι ο μαθητής είναι πάντα αυτός που πρέπει ναι κάνει προσπάθειες για να έλξει βοήθεια.  Όταν θα γίνουν οι προσπάθειες, η βοήθεια θα έρθει, είναι σίγουρο. Υπάρχει ένας παγκόσμιος νόμος της αγάπης και της αλληλοβοήθειας, όμως δεν μπορεί να μπει σε κίνηση παρά μόνο αν εσείς οι ίδιοι κάνετε προσπάθειες.

Μη βασίζεστε πλέον στα θαύματα που κατά τη γνώμη σας ο Δάσκαλός σας πρέπει να κάνει για σας, και θα προχωρήσετε γρήγορα, γιατί ε­κείνη τη στιγμή ο Δάσκαλός σας μπορεί πολύ καλύτερα να σας βοηθήσει. Αυτό φαίνεται μυστηριώδες, όμως πραγματικά, όταν προσηλώνεστε πάντα πάνω σε κάποιον, περιμένοντας τα πάντα από αυτόν, τον παραλύετε. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα για σας και μένετε άγονος. 

Λοιπόν, εργαστείτε, προετοιμαστείτε, τη στιγμή που Θα είστε έτοιμος, Θα δεχτείτε βοήθεια. Είναι ακριβώς όπως, στην αλχημική εργασία, όταν η ύλη που έχει υποστεί επεξεργασία από τον αλχημιστή, με πολλή υπομονή και για πολύ καιρό, είναι έτοιμη, το παγκόσμιο πνεύμα κατεβαίνει για να τη ζωογονήσει, και κατόπιν, με μια πολύ μικρή ποσότητα από αυτή την ύλη, ο αλχημιστής μπορεί να μετατρέψει όλα τα μέταλλα σε χρυσό.

Οι χριστιανοί είναι περήφανοι για τον Ιησού: «Ο Κύριός μας Ιησούς... κανένας δεν είναι πιο μεγάλος από αυτόν!» Ναι, αλλά ο Ιησούς είναι ο Ιησούς... κι αυτοί τι είναι; Ασθενικοί και τεμπέληδες που δεν κάνουν τίποτα για να γίνουν σαν τον Ιησού. Δεν αρκεί να χαίρονται που ο Ιησούς υπήρξε μια θεότητα. Το μεγαλείο του Ιησού δεν εξουσιοδοτεί τους χριστιανούς να παραμένουν αδύναμοι τεμπέληδες. Κι αυτοί πρέπει ναι προσπαθήσουν να τον μιμηθούν.

Έρχεται η εποχή που ο άνθρωπος πρέπει να σταματήσει να βασίζεται πάνω στο μεγαλείο της θρησκείας του και των ιδρυτών της και να ασχοληθεί με αυτό που αυτός ο ίδιος είναι. Ασφαλώς το να στηρίζεται στους Μύστες, στα ιερά βιβλία είναι φυσικό και μάλιστα ευχής έργο. Αλλά το να κάνει κανείς επίδειξη της θρησκείας του και να παραμένει αυτός ο ίδιος το πιο μέτριο ον, όχι, αυτό δεν πρέπει να συνεχίζει να υπάρχει.

Βλέπω επίσης ότι πολλοί ανάμεσα, σας λένε: «Α! ο Δάσκαλός μας είναι εκπληκτικός, κάνει αυτό, κάνει εκείνο», όμως αυτοί δε θα κάνουν τίποτα για να βελτιωθούν. Λοιπόν, δεν είμαι τόσο ευτυχής που κάνουν γαργάρες με τ’ όνομά μου χωρίς να κάνουν προσπάθειες για ναι μιμηθούν τον τρόπο που ενεργώ ή να προσπαθήσουν ναι βλέπουν τα πράγματα όπως εγώ.

Για τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτά που κάνω είναι δική μου υπόθεση, όμως αυτοί συνεχίζουν με την ησυχία τους να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Βάζουν τη φωτογραφία μου παντού, θα πήγαιναν να χτυπηθούν αν χρειαζόταν για να στηρίξουν ότι έχουν τον καλύτερο Δάσκαλο, τον πιο μεγάλο, τον πιο απίθανο, αλλά να τον μιμηθούν στη συμπεριφορά του, στη φιλοσοφία του, όχι.

Ένας Δάσκαλος είναι φτιαγμένος για να τον δοξάζουν, αυτό είν’ όλο, αλλά όχι για να τον μιμούνται. 

Θεέ μου, τι μυαλά! 

Και δεν μπορείτε να πείτε ότι αυτό που σας λέω εδώ είναι λάθος. Κι εσείς, λοιπόν, πάψτε να με δοξάζετε και αποφασίστε να πάρετε κάτι από τις ιδέες μου και να τις εφαρμόζετε, θα είναι πολύ καλύτερα.

Ο καιρός έχει έρθει τώρα για να μη συμπεριφέρεστε σαν παιδί. Σε τι σας χρησιμεύει να έχετε ένα Δάσκαλο αν πρόκειται να συνεχίσετε να ζείτε όπως τύχει; 

ΑΪΒΑΝΧΩΒ

Απόσπασμα από το βιβλίο 

«Ο πνευματικός Δάσκαλος»