Μόνο εκείνοι που ξέρουν πώς ν’ αγαπούν ξέ­ρουν και πώς να πιστεύουν

Η πίστη είναι ένα παράγωγο της αγάπης. Μόνο εκείνοι που ξέρουν πώς ν’ αγαπούν ξέ­ρουν πώς να πιστεύουν. Η αγάπη γεννιέται στην καρδιά και η πίστη το ίδιο. Η αμφιβολία γεννιέται στο μυαλό και ο φόβος το ίδιο. 
Ο άν­θρωπος που ζει μέσα στο κεφάλι του παραμένει ένας δειλός. Μάλιστα, επειδή είναι δειλός, ζει μέσα στο κεφάλι του. Φοβάται να μπει στην καρδιά του, επειδή ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε πάει η καρδιά.

Η καρδιά είναι μια τυχοδιώκτρια, η εξερευνήτρια των μυστηρίων, αυτή που εξερευνεί ό,τι είναι κρυφά. Η καρδιά βρίσκεται πάντα σε μια πορεία ζωής. Ποτέ δεν είναι ικανοποιημένη. Περιέχει μια βαθύτατη δυσαρέ­σκεια, μια πνευματική δυσαρέσκεια. Δεν βο­λεύεται πουθενά. Είναι ερωτευμένη με την κίνηση, με το δυναμισμό.

Η καρδιά μένει ικανοποιημένη μονάχα όταν φτάσει στο απόλυτο, πέρα από το οποίο δεν μπορείς να προχωρήσεις. Τα επίγεια δεν μπο­ρούν να την ικανοποιήσουν. Η καρδιά δεν είναι ποτέ συντηρητική, η καρδιά είναι πάντα σε κίνηση. Πηδάει συνέχει­α από τη μια κατάσταση στην άλλη. Πάντα αναζητά, πάντα ριψοκινδυνεύει. Ό,τι κι αν έχει, είναι πάντα έτοιμη να τα ποντάρει όλα... στο άγνωστο. Η επιθυμία της είναι να γνωρίσει αυτό που είναι αληθινό. Αυτή είναι η σημασία του Θεού.

Η καρδιά λαχταρά την περιπέτεια, λαχταρά τον κίνδυνο, λαχταρά αυτό που δεν έχει χαρ­τογραφηθεί, το άγνωστο, αυτό που δεν έχει σι­γουριά. Λαχταρά την εμπειρία του ωκεανού. Θέλει να χαθεί. Θέλει να χαθεί μέσα στην ολότητα. Τo μυαλό φοβάται, φοβάται να πεθάνει, φοβάται να χαθεί.

Όταν το ποτάμι βρέθηκε αντιμέτωπο με την έρημο, έλεγε το μυαλό του, "Μην εξατμίζεσαι. Αλλιώς ποιός ξέρει πού θα καταλήξεις; Ποιός θα είσαι τότε; Μπορεί η ταυτότητά σου να διαγραφεί για πάντα. Ίσως να μην ξαναμπορέσεις να είσαι όπως τώρα."

Ήταν το μυαλό. Αλλά η καρδιά κατάλαβε τους ψιθύρους της ερήμου. Κάτι βαθιά μέσα του πείσθηκε, "Ναι, δεν είναι αυτή η μοίρα μου, να είμαι μονάχα ένα ποτάμι που χάνεται στην έρημο. Πρέπει να την ξεπεράσω και πρέπει να ριψοκινδυνέψω. Είναι επικίνδυνο και δεν υ­πάρχει εγγύηση." Αλλά από τη στιγμή που το ποτάμι άρχισε να σκέφτεται να ριψοκινδυνέ­ψει, κάπου βαθιά στο υποσυνείδητο άρχισε να αισθάνεται, να έχει αναλαμπές, να ξυπνάν ανα­μνήσεις. Άρχισε να αισθάνεται ότι, "Ναι, υπάρχει κάποιο μέρος, κάποια εμπειρία... Έχω βρε­θεί και πριν στα χέρια των ανέμων."

Όταν εμπιστεύεσαι, το υποσυνείδητό σου αρχίζει να σού αποκαλύπτει πολλά πράγματα. Αποκαλύπτεται μόνο σ’ ένα μυαλό που εμπι­στεύεται, μόνο σε μια οντότητα που εμπιστεύεται, μόνο σε μια συνειδητότητα που εμπιστεύ­εται. Η θρησκεία είναι η ευωδιά αυτής της εμ­πιστοσύνης, τέλεια, απόλυτη.

Osho

"Μοτζουντ"

"Ο άνθρωπος με την ανεξήγητη ζωή"