Δεν μου ταιριάζει μια ζωή με ημερομηνία λήξης! Δεν μου ταιριάζει τίποτα λιγότερο από την ελευθερία.
Γι’ αυτό σπάζω τα καλούπια…
"Γεννιέμαι και πεθαίνω" καθημερινά!!!
Ανοίγω τα μυστικά φτερά μου και φλερτάρω με τις ανατροπές και το ασυνήθιστο. Δεν κρατάω την αγάπη μου ούτε για αύριο, ούτε μόνο για μένα…
Ανοίγω τα μυστικά φτερά μου και φλερτάρω με τις ανατροπές και το ασυνήθιστο. Δεν κρατάω την αγάπη μου ούτε για αύριο, ούτε μόνο για μένα…
Άλλωστε τι θα συμβεί σαν δείξω ότι αγαπώ; Θα κατηγορηθώ ότι αγαπώ; Ας κατηγορηθώ! Δηλώνω εξ αρχής ένοχη!
Και δεν περιορίζω την αγάπη μου όπως δεν περιορίζω την ζωή μου.
Δεν την καλουπώνω μέσα σε ένα όνομα, ένα στόχο, μια διαδικασία…
Η Αγάπη είναι η Διαδικασία… η Αγάπη είναι η Ζωή…
Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, όποιος υποδουλώνει την Αγάπη μέσα σε ενοχές και κατηγορητήρια δεν ξέρει να ΖΕΙ. Αρνείται για τους δικούς του λόγους να ζήσει.
Όμως οι "λόγοι" του δεν είναι ο "λόγος" μου. Η ζωή του δεν είναι η ΖΩΗ μου!!!
Ξέρεις Άνθρωπε το πιο σημαντικό δεν είναι η καλοκαιριά γύρω σου αλλά η καλοκαιριά μέσα σου. Κι όταν την έχεις, τα "καλοκαίρια κι οι χειμώνες" κυλάνε αβίαστα.
Θα αλλάζουν γύρω σου τα χρώματα, οι διαθέσεις… Το ψιλοβρόχι θα γίνεται μπόρα, καταιγίδα. Ο αέρας άλλοτε θα σε χαϊδεύει κι άλλοτε θα λυσσομανά ολογυρά σου. Και ο πυροδότης ήλιος μια θα σε ξεμυαλίζει και μια θα σε κάνει να τρυπώνεις στη σκιά…
Το υψηλό και το χαμηλό, συναισθηματικό βαρομετρικό θα εναλλάσσονται, μέσα σου όμως, η καλοκαιριά θα παραμένει καλοκαιριά γιατί ξέρεις…
Γιατί έχεις μάθει πια να αφήνεσαι στη ροή και να εκδηλώνεις την αγάπη σου σε κάθε συνθήκη.
Κι όταν η αγάπη φανερώνεται, όταν εκδηλώνεται, όταν μοιράζεται… ανθίζει και μοσχοβολά… και ανθίζει πρώτα για σένα…
Όταν η αγάπη περιορίζεται…
Ότι περιορίζεται, καταστρέφεται… καταδικάζεται να μην πετάξει ποτέ στους ουρανούς του κόσμου…
namaste
despoina palamari
