Ακούω μια φωνή στο δρόμο να καλεί για ελεημοσύνη…
Βοήθησε με, σε παρακαλώ, ο Θεός να συγχωρέσει τα πεθαμένα σου…
Να συγχωρέσει τα πεθαμένα μου;;;
Αυτή η φράση πυροδότησε εκρήξεις μέσα στο μυαλό μου. Το σώμα μου ανατρίχιασε και η καρδιά μου ψιθύρισε εκκωφαντικά μέσα στο κεφάλι μου: Άσε τον Θεό στην ησυχία του!!
Εκείνος δεν έχει να σου συγχωρέσει τίποτα! Ο Θεός είναι καθαρή αγάπη και η αγάπη κατανοεί και αποδέχεται αυτόματα…
Εσύ χρειάζεται να συγχωρέσεις τον εαυτό σου!!
Για όσα νομίζεις ότι δεν μπόρεσες. Για όσα νομίζεις ότι δεν έκανες…
Άσε τις ενοχές να φύγουν, μην γατζώνεσαι πάνω τους… Μην αυτοτιμωρήσε…
Ονόμασε τα λάθη σου εμπειρίες και ξεκόλλα…
Κάθε φορά έκανες το καλύτερο που μπορούσες…
Αγάπησε επιτέλους τον εαυτό σου και άρχισε να κυλάς με τη ζωή…
Μια ζωή έχεις… φρόντισε να την ζήσεις ολοκληρωτικά!!!
namaste
despoina palamari
