Ο Διαλογισμός είναι το μέσο για να αποκτήσεις ό,τι επιθυμείς

Διαλογισμός, θαυμασμός, ταύτιση

Στο διαλογισμό, η νόηση πρέπει ν' ανυψώνεται, να διαλέγετε ένα θέμα που ξεπερνά τη συνηθισμένη ζωή, και να συγκεντρώνεστε σ’ αυτό. Όταν το κατορθώσετε, μπορείτε να σταματήσετε για να θαυμάσετε μόνον την ομορφιά στην όποια φτάσατε, και να εμποτισθείτε από αυτήν. Και τέλος, αν μπορείτε να ταυτιστείτε μ' αυτή την ομορφιά, είτε είναι ένα αφηρημένο θέμα, ή ένα ον, το πιο υπέρτατο Ον, τότε είναι η τελειότητα.

Το πρώτο στάδιο, είναι λοιπόν ή συγκέντρωση και ο διαλογισμός. Μετά έρχεται ο θαυμασμός: σταματάτε σ' αυτή την τέλεια εικόνα, γεμίζετε από αυτή την εικόνα, χαίρε­στε και είστε ευτυχισμένοι. Και μετά, αν μπορείτε να πάτε ακόμα πιο μακριά, ταυτίζεστε μ’ αυτήν.

Ο διαλογισμός είναι σαν τη μάσηση των τροφών. Όταν βάζετε τροφές μέσα στο στόμα σας και τις μασάτε, οι αδένες εργάζονται και παίρνετε με τη γλώσσα τις πιο αι­θέριες και τις πιο πνευματικές ενέργειες. Ο διαλογισμός είναι, λοιπόν, η μάσηση των σκέψεων. Αλλά βέβαια, όταν μιλάμε για διαλογισμό, υπονοούμε ότι ή σκέψη προσκολλάται σε θέματα θρησκευτικά και πνευματικά. Ο διαλογισμός πρέπει να σας οδηγεί σε έναν πιο ανώτερο κόσμο και να σας φέρνει την ειρήνη, την ηρεμία και τη χαρά.

0 διαλογισμός σαν μέσο για να αποκτήσουμε ό,τι επιθυμούμε

Πρέπει να αρχίσετε να διαλογίζεστε σε προσιτά θέ­ματα. Ο άνθρωπος έχει πλαστεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να ζει φυσικά σε έναν αφηρημένο κόσμο. Πρέπει λοιπόν, καταρχήν, να προσκολληθεί σε ότι είναι ορατό, στερεό, κοντινό, και που αγαπά. 

Ας υποθέσουμε ότι αγαπάτε την ομορφιά ή την εξυπνάδα... και θέλετε να την αποκτήσετε. Προσπαθήστε τότε να συγκεντρωθείτε και να φανταστείτε τον εαυτό σας όπως θα τον θέλατε να εί­ναι, θαυμάστε αυτό το ον που θέλετε να γίνετε και θα αι­σθανθείτε να αυξάνουν ή χαρά σας, ή εμπιστοσύνη σας και ή ζωτικότητά σας, σαν να απολαμβάνετε εκ των προτέρων αυτό πού θα σας συμβεί μια μέρα. Κάντε αυτή την άσκηση επί δέκα, είκοσι λεπτά. Φανταστείτε ότι αυτό πού επιθυμεί­τε πραγματοποιήθηκε ήδη, θαυμάστε τον εαυτό σας στο φως, κοντά στο Θεό, κάνοντας θαυμάσια πράγματα. Η σκέψη που ετοιμάζει έτσι το έδαφος θα σας οδηγήσει όλο και περισσότερο προς την πραγματοποίηση αυτού που ευχηθήκατε.

Να επιθυμείτε ό,τι θέλετε, αλλά συγχρόνως να μελε­τάτε καλά τις επιθυμίες σας, γιατί αν είναι πολύ προσωπι­κές, αν δεν δονούνται αρμονικά με την τάξη που έβαλε ο Θεός σ’ όλη τη δημιουργία, θα συγκρουστούν με τους θεί­ους νόμους, με υπάρξεις, με οντότητες, με όλη τη δονού­σα τάξη και δεν θα πετύχετε. 'Η αν πετύχετε, θα είναι ακόμα χειρότερα. Με τέτοιες συνθήκες, καλύτερα είναι να μην πετύχετε. Η αποτυχία θα σας έχει κάνει τουλάχιστο να αποφύγετε κάθε είδους απογοητεύσεις και ατυχήματα και επειδή δεν θα έχετε πετύχει, θα γλιτώσετε. Είναι προτιμότερο να μην πετύχουν τα άσχημα σχέδιά σας, αν όχι, οι κοσμικές συνέπειες είναι χωρίς διέξοδο.

Τα καλύτερα θέματα να διαλογιστείτε

Να είστε ένα όργανο στα χέρια της Θεότητας.

Όλα τα Θέματα διαλογισμού είναι καλά: το Θέμα της υγείας, τής ομορφιάς, του πλούτου, της νοημοσύνης, της δύναμης, τής δόξας, αλλά η καλύτερη άσκηση είναι να δια­λογίζεστε στον ίδιο το Θεό, για να εμποτιστείτε από την αγάπη Του, από το φως Του, από τη δύναμή Του, για να ζήσετε μια στιγμή στην αιωνιότητα Του... και να διαλογι­στείτε με το σκοπό να Τον υπηρετήσετε, να υποταχτείτε σ' Αυτόν, να ενωθείτε μαζί Του. Αισθάνεστε σαν ένα απόλυτο όργανο στα χέρια του Θεού, ώστε να σκέφτεται μέσα από σας, να αισθάνεται μέσα από σας και να ενεργεί μέσα από σας. Αφήνετε τον εαυτό σας στη θέληση τής σοφίας και του φωτός, είστε στην υπηρεσία του φω­τός, και το φως, που ξέρει τα πάντα, θα σας οδηγεί.

Να πραγματοποιείτε τον Ουρανό πάνω στη γη

Όμως ο άνθρωπος βρίσκεται επίσης στη γη. Ο άν­θρωπος έχει ένα φυσικό σώμα, έχει σταλεί στη γη, και τι πρέπει να κάνει σ' αυτή τη γη; Ο Ιησούς είπε: «Ως εν ουρανό και επί τής γης». Στη γη όπως και στον Ουρανό, αυτό θα πει ότι ο Ουρανός πρέπει να κατέβει στη γη. Αλ­λά ποια γη; Τη γη μας, το φυσικό μας σώμα. Λοιπόν, ο Ουρανός, αφού έκανε την απαραίτητη πνευματική του εργασία για να φτάσει στην κορυφή, πρέπει να κατέβει για να τα οργανώσει όλα εδώ κάτω. Η αθανασία είναι επάνω, το φως είναι επάνω, ή αρμονία είναι επάνω. Όμως. γιατί όλα όσα είναι επάνω δεν θα έπρεπε να ενσαρκωθούν κά­τω, στο φυσικό κόσμο; Ζητάτε να γίνετε υπηρέτης του Θεού και συγχρόνως εργάζεστε για να σχηματίσετε μέσα σας αυτό το άλλο σώμα πού ονομάζεται το σώμα τού φω­τός. το σώμα τής δόξας, το σώμα τής αθανασίας και το σώμα του Χριστού.

Η φιλοσοφία του Χριστού είναι να κάνει να κατέβει ο Ουρανός στη γη, δηλαδή να πραγματοποιήσει τη Βασι­λεία του Θεού και τη Δικαιοσύνη Του. Ο Ιησούς εργαζόταν γι’ αυτή τη Βασιλεία και ζητούσε από τους μαθη­τές του να εργάζονται επίσης γι' αυτή τη Βασιλεία. Άρα, εδώ πρέπει να εργαζόμαστε, αρχίζοντας από το σώμα μας.

Να λοιπόν τα δύο καλύτερα θέματα διαλογισμού: πώς να αφοσιώνεστε ολοκληρωτικά στην υπηρεσία τής Θεότη­τας και πώς να πραγματοποιείτε, να κάνετε συγκεκριμέ­να, να υλοποιείτε στη γη όλα όσα είναι επάνω στον Ουρανό. Το νόημα τής ζωής περιέχεται μέσα σ' αυτές τις δύο δραστηριότητες, ότι είναι έκτος από τις δύο αυτές δραστηριότητες έχει βέβαια μία σημασία, όχι όμως μία θεία σημασία.

Ο θαυμασμός

Ο θαυμασμός είναι μια δραστηριότητα τής ψυχής. Στο θαυμασμό, ολόκληρο το ον συμμετέχει. Ή ψυχή του κλίνει, προσφέρεται, ενώνεται και πραγματοποιεί έτσι μια συγχώνευση με το αντικείμενο πού θεωρεί. Ο θαυμασμός είναι ανώτερη μορφή της προσευ­χής. Με την προσευχή, ανεβαίνετε, θεωρείτε τη θεία μεγαλοπρέπεια και μπροστά σ' αυτή τη μεγαλοπρέπεια αισθάνεστε μιαν ασυνήθιστη ανακούφιση, γεύεστε την έκσταση. Σ' αυτή την έκσταση ή συνείδησή σας πλαταίνει και αρχί­ζετε να το καταλαβαίνετε όλα, αγκαλιάζετε ολόκληρο τον κόσμο και φτάνετε στις διαστάσεις τής Θεότητας. Όλοι όσοι γνώρισαν τις εκστάσεις του θαυμασμού λένε ότι δεν ήταν στη γη στο περιορισμένο φυσικό τους σώμα, αλλά ότι ένιωθαν βυθισμένοι μέσα στην Παγκόσμια Ψυχή, και συγχωνευμένοι μ' αυτήν... Μετά. βέβαια, κατέβαιναν και πάλι, και ξανάρχιζαν την καθημερινή τους εργασία. Αλλά για μερικά λεπτό, μερικές ώρες, είχαν ζήσει στο άπειρο, στη συγχώνευση και στην έκσταση.

Η ταύτιση

Η εργασία τού μαθητή είναι να ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τη Θεότητα. Στις Ινδίες, οι Μύστες έκαναν μία περίληψη αυτής τής εργασίας ταύτισης με τον τύ­πο: «Εγώ, είμαι Εκείνος», δηλαδή Αυτός μόνον υπάρχει, εγώ δεν υπάρχω: εγώ δεν είμαι παρά μία αντανάκλαση, μία επανάληψη, μία σκιά. Στην πραγματικότητα, δεν ζούμε σαν ξεχωριστά όντα, εμείς είμαστε ένα μέρος τού Κυ­ρίου, μόνον Αυτός υπάρχει. 

Η αληθινή μυστικιστική επιστήμη είναι να καταλάβουμε ότι πρέπει να απομακρυνόμαστε από αυτές τις εικόνες, από αυτές τις αυταπάτες, από αυτή τη σκιά. Μόνον ο Θεός υπάρχει και είμαστε ή προβολή Του. Τότε, όταν λέμε: «Εγώ, είμαι Εκείνος», καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχουμε έξω από τον Κύριο, είμαστε ενωμένοι μ' Εκείνον, Τον πλησιάζουμε μέχρι πού να γίνουμε μία μέρα σαν Εκείνον.

ΑΪΒΑΝΧΩΒ

«Η ΝΕΑ ΓΗ»