Οι άνθρωποι που ερωτεύονται παντρεμένους πιστεύουν ότι αγαπούν όμως ταυτοχρόνα αποφεύγουν την αγάπη

Για εκατομμύρια ανθρώπους, οι παντρεμένοι άντρες και γυναίκες παρουσιάζουν ένα μεγάλο ενδιαφέρον. Κατ’ αρχάς, εάν ένας άνθρωπος δεν είναι παντρεμένος, αυτό το γεγονός λέει, ότι μέχρι τώρα κανείς δεν τον θέλησε.  Έχετε συνηθίσει τόσο πολύ να  μιμείσθε, που δεν μπορείτε ούτε να αγαπάτε ξεκινώντας από τις επιθυμίες σας.

Είστε τόσο δούλοι, που όταν κάποιος αγαπά κάποιον, τότε μόνο εσείς μπορείτε να  ακολουθείτε. Ενώ αν ο άνθρωπος είναι μόνος και κανείς δεν τον αγαπάει, τότε αυτό προκαλεί την υποψία. Ίσως αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει, διότι αλλιώς, γιατί αυτός ή αυτή πρέπει να σας περιμένουν; Για τον μιμητή, ένας παντρεμένος ή μια παντρεμένη είναι πιο ελκυστικοί.

Δεύτερον, οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τι είναι η αγάπη, αυτοί περισσότερο συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Βλέπετε έναν παντρεμένο και αμέσως, ενδιαφέρεσθε ή βλέπετε μια παντρεμένη και αμέσως, ενδιαφέρεσθε, διότι τώρα, υπάρχει η δυνατότητα συναγωνισμού. Γίνεται δυνατός ο αγώνας εντός του τριγώνου. Η γυναίκα δεν είναι εύκολα προσιτή και αρχίζει ο αγώνας.

Στην πραγματικότητα, δε σας ενδιαφέρει η γυναίκα, σας ενδιαφέρει ο αγώνας. Η γυναίκα είναι κάτι σαν το εμπόρευμα σχεδόν, εσείς μπορείτε να αγωνιστείτε γι’ αυτήν και να αποδείξετε την τόλμη σας. Μπορείτε να παραμερίσετε τον άντρα της και τότε, θα αισθανθείτε μια χαρά... Είναι όμως ένα τερτίπι  του Εγώ σας, δεν είναι το τερτίπι της αγάπης. Αλλά να θυμάστε, εάν τα καταφέρετε θαυμάσια στον παραμερισμό του συζύγου, εσείς δε θα ενδιαφέρεσθε πια για την γυναίκα. Εσείς ενδιαφερόσασταν για την παντρεμένη γυναίκα, πως μπορείτε τώρα να ενδιαφέρεστε για την ανύπαντρη πια γυναίκα; Πάλι θ’ αρχίσετε να αναζητάτε κάποιον αγώνα. Πάντα θα δημιουργείτε ένα τρίγωνο. Αυτό δεν είναι αγάπη.

Κάτω απ’ το όνομα της αγάπης κρύβονται η ζήλια, ο ανταγωνισμός, η επιθετικότητα, η βία. Θέλετε να κατοχυρώσετε τον εαυτόν σας, εσείς θέλετε να επιβληθείτε στον άντρα της. Κοίτα δω, σου πήρα την γυναίκα σου... Και αν του πάρετε τη γυναίκα του, θα πάψετε ολοκληρωτικά να ενδιαφέρεστε γι’ αυτήν, διότι αυτή δεν ήταν αυτό που επιθυμούσατε, επρόκειτο μόνον για ένα είδος νίκης.    

   

Προσέχετε! Είναι αρρώστια να ερωτευτείς μια παντρεμένη γυναίκα ή έναν παντρεμένο άντρα. Εξετάστε την αιτία. Αυτό δεν είναι αγάπη. Κάτι άλλο δουλεύει στο μυαλό σας και στο υποσυνείδητό σας. 

Και κάτι άλλο: η παντρεμένη γυναίκα δεν μπορεί να είναι εύκολα προσιτή. Και αυτό το γεγονός επίσης, δημιουργεί την αρρώστια. Η ευκολία στην προσέγγιση σκοτώνει την επιθυμία. Όσο πιο απρόσιτη είναι μια γυναίκα, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία. Εσείς έχετε τη δυνατότητα να την ονειρεύεστε. Πράγματι, η πιθανότητα να την έχετε είναι πολύ μικρή, είναι σχεδόν απίθανο, ότι αυτό θα γίνει κάποτε πραγματικότητα. Ενώ υπάρχει η δυνατότητα να είστε ρομαντικός με την παντρεμένη γυναίκα, μπορείτε να παίξετε με την φαντασία σας, είναι δύσκολο να την κάνετε προσιτή για σας. Δεν ενδιαφέρεστε για τις ανύπαντρες γυναίκες, διότι αυτές είναι έτοιμες, δε μένει καν χώρος και δεν χρειάζεται να περιμένετε τόσο πολύ.

Πολλοί ενδιαφέρονται όχι για την αγάπη, αλλά για την αναμονή. Λένε, ότι η αναμονή είναι απείρως ομορφότερη από την αγάπη. Κατά τα φαινόμενα έτσι θα είναι, διότι όσο εσείς περιμένετε, εσείς απλά υποθέτετε, ονειρεύεστε. Βέβαια τα όνειρά σας μένουν όνειρά σας και σεις μπορείτε να τα κάνετε τόσο όμορφα όσο θέλετε. Η πραγματική γυναίκα αρχίζει να διαλύει όλα τα όνειρά σας. Οι άνθρωποι φοβούνται την πραγματική γυναίκα. Ενώ η παντρεμένη γυναίκα γίνεται πιο εξωπραγματική από την πραγματική. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του παντρεμένου άντρα. Αυτός είναι μακριά. Η δυνατότητα σύναψης ερωτικών σχέσεων μ’ αυτόν είναι μικρή.    

Σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου η γυναίκα αποτελεί το σύμβολο της γης και ο άνδρας το σύμβολο του ουρανού. Η γυναίκα είναι πολύ γήινη. Έλκεται στη γη. Είναι πιο γήινη από τον άνδρα, πιο πρακτική από τον άνδρα. Γι’ αυτόν το λόγο δεν μπορείτε να βρείτε ανάμεσα στις γυναίκες τους μεγάλους ποιητές, δεν μπορείτε να βρείτε ανάμεσα στις γυναίκες τους μεγάλους ζωγράφους ή τους μεγάλους μουσικούς. 

Όχι, αυτές δεν έχουν τη μεγάλη τάση προς την πτήση στους ουρανούς. Αυτές γαντζώθηκαν στη γη, έχουν εισχωρήσει στη γη με τις ρίζες τους, στέκουν σα μεγάλα δέντρα. Ενώ ο άνδρας μοιάζει περισσότερο με το πουλί. Όταν νυμφεύεται ο άνδρας, η γυναίκα τον προσκολλάει στη γη, στον πρακτικό κόσμο. Στους ποιητές δεν αρέσει να νυμφεύονται. Θέλουν συνεχώς να μένουν ερωτευμένοι, δε θέλουν να θεραπευτούν απ’ αυτήν την αρρώστια. 

Οι άνθρωποι ερωτεύονται τις παντρεμένες γυναίκες - πρόκειται για ένα κόλπο, για ένα μισοχτισμένο σπίτι. Πιστεύουν ότι αγαπούν και ταυτοχρόνως, αποφεύγουν την αγάπη. Η αγάπη γεννά το μεγάλο φόβο, διότι η αγάπη είναι μια πρόκληση, μία μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να ωριμάσετε. Δεν μπορείτε να μένετε ανώριμοι και να μένετε νήπια. Πρέπει να ωριμάσετε μαθαίνοντας την πραγματικότητα της ζωής. Οι ούτως ειπείν μεγάλοι ποιητές σας πάντα μένανε παιδιά, ανώριμα όντα, που συνεχίζουν να ζουν στην παραμυθένια χώρα της παιδικής ηλικίας. Δεν γνωρίζουν τι θα πει πραγματικότητα, δεν επιτρέπουν στην πραγματικότητα να εισχωρήσει στα όνειρά τους.  

Αναμφιβόλως, η γυναίκα είναι ο καταστροφέας όλων των έμμονων ιδεών. Αυτή δεν προσκολλάται στις έμμονες ιδέες, αυτό είναι γεγονός, είναι η αλήθεια. Έτσι λοιπόν, εάν θέλετε να πιστέψετε ότι είστε ερωτευμένοι και ταυτοχρόνως, προσπαθείτε να αποφύγετε την αγάπη, είναι καλό και ασφαλές το να ερωτευτείτε μία παντρεμένη γυναίκα η έναν παντρεμένο άνδρα. Αυτό είναι πολύ πονηρό, είναι απάτη, είναι αυταπάτη. 

Όταν συναναστρέφεστε με έναν άνθρωπο όλο το 24ωρο, άνδρα ή γυναίκα, μαθαίνετε όλα τα ελαττώματά τους, όλα τα καλά και τα στραβά, όλα τα όμορφα και τα άσχημα, όλα που μοιάζουν με τις ακτίνες του ήλιου και όλα που μοιάζουν με τη μαύρη νύχτα. Μαθαίνετε τον άνθρωπο στο σύνολό του. Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να παραμείνει αγάπη, ακόμη και με την γνώση όλων των ελαττωμάτων, περιορισμών, αδυναμιών, στις οποίες είναι ευάλωτη η ανθρώπινη φύση. Αλλά αυτή η κατά φαντασίαν αγάπη δεν είναι αρκετά δυνατή. Αυτή συναντιέται μόνο στον κινηματογράφο. Υπάρχει μόνο στις νουβέλες και στην ποίηση. Με τέτοια αγάπη μπορείς να αγαπάς μια γυναίκα μόνο σαν ένα μακρινό και άφταστο αστέρι. Έτσι, μπορείς να αγαπάς μόνο τη μη πραγματική γυναίκα.

Η αγάπη είναι μια τελείως διαφορετική διάσταση: σημαίνει να αγαπάς ασχέτως της πραγματικότητας. Ναι, η πραγματικότητα έχει τα ελαττώματά της, αλλά τα ελαττώματα αυτά είναι η πρόκληση για την ανάπτυξη. Το κάθε ελάττωμα είναι η πρόκληση της μεταμόρφωσής του. Και όταν δυο άνθρωποι πράγματι αγαπιούνται, αυτοί αλληλοβοηθούνται στην ανάπτυξή τους. Κοιτάει ο ένας τον άλλον, γίνονται καθρέφτες μεταξύ τους, αντανακλούν ο ένας τον άλλον, βοηθούν ο ένας τον άλλον, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Και στον πόνο και στη χαρά, στις στιγμές ευτυχίας, στις στιγμές της θλίψης είναι μαζί, είναι ένας. Να τι θα πει αφοσίωση.

Εάν είμαι μαζί σας μόνο όταν είστε ευτυχισμένοι και όχι όταν είστε δυστυχισμένοι, αυτό δεν είναι αφοσίωση. Όταν είμαι μαζί σας μόνο όταν εσείς ανθίζετε και όχι τότε, όταν εσείς δεν ανθίζετε, τότε δεν είμαι μαζί σας γενικά. Τότε δε σας αγαπώ, εγώ αγαπώ μόνον τον εαυτό μου και την απόλαυσή μου. Όταν εσείς γεύεστε την απόλαυση, όλα εντάξει, όταν περνάτε βάσανα, θα σας στείλω στο διάολο. Αυτό δεν είναι αγάπη, δεν είναι αφοσίωση, δεν είναι παραίτηση. Είναι ασέβεια προς τον άλλον άνθρωπο. 

Αυτοί που αγαπιούνται μεταξύ τους, ενισχύουν τα αισθήματα του άλλου ό,τι κι αν συμβεί. Φτάνουν στην υψηλότερη κορυφή της ευτυχίας και στα μεγαλύτερα βάθη της θλίψης όταν είναι μαζί. Η έκταση της ευτυχίας και της θλίψης τους γίνεται  τεράστια, να τι θα πει αγάπη. 

Όταν είστε μόνος και κλαίτε, τα δάκρυά σας δεν έχουν μεγάλο βάθος, είναι επιφανειακά. Όταν εσείς κλαίτε μαζί με κάποιον, εμφανίζεται το βάθος, τα δάκρυά σας αποκτούν μια άλλη διάσταση. Εσείς μπορείτε να γελάτε μόνος, αλλά το γέλιο σας θα είναι επιφανειακό. Στην πραγματικότητα αυτό θα είναι κάτι σαν τρέλλα - μόνον οι τρελλοί γελούν μόνοι. Όταν γελάτε μαζί με κάποιον το γέλιο φτάνει ως τον πυρήνα της ύπαρξής σας. Όταν δύο άνθρωποι είναι μαζί, μαζί στα πάντα - την ημέρα και τη νύχτα, το καλοκαίρι και το χειμώνα – στη χαρά και στην λύπη, τότε αυτοί αναπτύσσονται. 

Το δέντρο έχει την ανάγκη όλων των κλιμάτων και όλων των εποχών. Ναι, έχει την ανάγκη του καυτού καλοκαιριού και του παγωμένου χειμώνα. Έχει την ανάγκη του φωτός της ημέρας για να το φωτίζει ο ήλιος και της ησυχίας της νύχτας, για να μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του και να κοιμηθεί βαθιά. Έχει την ανάγκη των ήσυχων, χαρούμενων ημερών και των συννεφιασμένων, βροχερών ημερών επίσης. Αυτό αναπτύσσεται δια μέσου όλης αυτής της διαλεκτικής. Η αγάπη είναι διαλεκτική. 

Όταν είστε μόνος, εσείς δεν μπορείτε να αναπτύσσεστε. Πάντα να θυμάστε, όταν αγαπάτε, τότε μην αποφεύγετε την παραίτηση, μην αποφεύγετε την αφοσίωση. Τότε θα είστε ολοκληρωτικά μέσα στα πράγματα. Τότε δε θα είστε στην άκρη, έτοιμοι να το σκάσετε, αν τα πράγματα γίνουν πολύ βασανιστικά.

Η αγάπη είναι επίσης, προσφορά της θυσίας. Οφείλετε να θυσιάσετε πολλά πράγματα… π.χ. το Εγώ σας. Οφείλετε να θυσιάσετε τις φιλοδοξίες σας, την προσωπική σας ζωή, οφείλετε να θυσιάσετε τα μυστικά σας, οφείλετε να θυσιάσετε πολλά πράγματα. Γι’ αυτό, αν αγαπάτε ρομαντικά, δεν χρειάζεται να θυσιάσετε τίποτε. Όταν όμως δεν υπάρχει η προσφορά της θυσίας, δεν υπάρχει η ανάπτυξη.

Η αγάπη σας αλλάζει σχεδόν πλήρως, πρόκειται για μια νέα γέννηση. Ποτέ δε θα είστε ο ίδιος άνθρωπος όπως πρώτα, προτού αγαπήσετε μία γυναίκα ή έναν άνδρα. Περάσατε δια μέσου του πυρός, έχετε καθαρθεί. Αλλά γι’ αυτό το πράγμα χρειάζεται η ανδρεία. 

Αν με ρωτάς: «Γιατί ενδιαφέρομαι για τις παντρεμένες γυναίκες;» θα σου πω διότι δεν είσαι ανδρείος. Θέλεις να αποφύγεις την αφοσίωση. Θέλεις κάτι φτηνό, δε θέλεις να πληρώσεις με όλη την πραγματική τιμή.

OSHO

πηγή: http://www.mystica.gr/osho.htm