Να γονατίζεις όταν θες να
προσευχηθείς…
Να σκύβεις το κεφάλι όταν θες να
δεις την καρδιά σου…
Να υψώνεις τη ματιά όταν θες να
διαφεντέψεις το Σύμπαν…
Τον άνθρωπο όμως,τον άνθρωπο να
τον "κυττάς" στα μάτια…
Με θάρρος και ταπεινότητα ταυτόχρονα…
Να τον κοιτάς από ψηλά μόνο τις
στιγμές που του απλώνεις το χέρι για να τον βοηθήσεις να σηκωθεί…
namaste
despoina palamari
