Κάθε τι σίγουρο, μόνιμο και ασφαλές σε περιορίζει. Κάνει τις στιγμές σου άχρωμες, άοσμες και άγευστες. Νεκρώνει τη ΖΩΗ μέσα σου και σε οδηγεί στο θάνατο…
Γιατί Θάνατος στην πραγματικότητα είναι:
Ότι βαλτώνει τη ζωή και σε αναγκάζει να
κολυμπάς σε λιμνάζουσα, ελώδη νερά…
Ότι περιορίζει την αγάπη, τον ενθουσιασμό, τη χαρά…
Ότι σου στερεί το όραμα, την ελευθερία…
Ότι σε θαμπώνει, σε κάνει να νιώθεις μικρός και να φέρεσαι σαν
ανθρωπάκος…
Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα θα επιλέγεις να ζεις μια άδεια, μια νεκρή ζωή;
Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα θα επιλέγεις να ζεις μια άδεια, μια νεκρή ζωή;
Πόσο χρόνο ακόμα χρειάζεσαι να σπάσεις τα καλούπια και επιτέλους να
διεκδικήσεις ότι σου ανήκει;
Πόσος πόνος ακόμα χρειάζεται για να αποφασίσεις να Ζήσεις;
namaste
despoina palamari