Μένοντας στο πρώτο επίπεδο αντίληψης δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι η ρίζα του προβλήματος είναι πολύ πιο βαθιά και πηγαίνει στα χρόνια της αθωότητας όταν για πρώτη φορά έγινε ρήξη της σχέσης με τον εσωτερικό μας άντρα και την εσωτερική μας γυναίκα. Τότε που διασπάστηκε η ισορροπία που είχαμε με την εσωτερική αυτοεικόνα για το φύλο μας ή με την εικόνα του εσωτερικού μας αντίθετου φύλου εξαιτίας της διαμάχης μας με τον γονιό του ίδιου ή του αντίθετου φύλου αντίστοιχα.
Κάνοντας ασυνείδητα προβολές αυτής της διαλυμένης εσωτερικής σχέσης πάνω στον εκάστοτε σύντροφό μας επιτρέπουμε η εσωτερική μας διαμάχη να εκδηλώνεται και στον εξωτερικό μας κόσμο ή ζώντας σε συνεχόμενες διενέξεις και εντάσεις ή ζώντας σε μια καταθλιπτική αποστασιοποίηση. Όμως πολλές φορές αναρωτιόμαστε: Τι φταίει που δεν μπορούμε να έχουμε συναισθηματικά υγιείς σχέσεις.
Για να πετύχει όμως μια εξωτερική σχέση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τις αρχέτυπες μορφές του άντρα και της γυναίκας μέσα μας έτσι ώστε να γιατρέψουμε τα αρσενικά και τα θηλυκά χαρακτηριστικά μας, να αποδεχτούμε και τις δυο μας ποιότητες για να τις φέρουμε σε ισορροπία.
Οι σχέσεις μας είναι καθρέφτες που, αναπόφευκτα, καθρεφτίζουν οτιδήποτε αναξιοποίητο υπάρχει μέσα μας. Οι σύντροφοι μας καθρεφτίζουν την εσωτερική εικόνα που έχουμε στην ψυχή μας για το αντίθετο φύλο. Και αυτή η εσωτερική εικόνα πολλές φορές μας μπλοκάρει και μας οδηγεί σε οδυνηρούς δρόμους και σε συμπεριφορές που τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Και πραγματικά η ζωή παίζει τρελά παιχνίδια μαζί μας γιατί φέρνει στο διάβα μας ανθρώπους που έχουν τις ίδιες πληγές με τις δικές μας. Και όχι μόνο ελκόμαστε από αυτούς τους ανθρώπους αλλά τις περισσότερες φορές τους ερωτευόμαστε κιόλας. Η μεταξύ μας σχέση είτε θα γίνει «κατάρα» είτε «ευλογία». Εξαρτάται από εμάς και από το αν θα πάρουμε το μάθημα μας και θα οδηγηθούμε στην πληρότητα ή θα το αρνηθούμε και θα οδηγηθούμε σε πιο βαθιά διάσπαση.
Χρειάζεται να ξέρουμε ότι κυλώντας στο ποτάμι του χρόνου όλες οι σχέσεις μπορούν να γίνουν, σε κάποιο βαθμό, ένα σταυροδρόμι πόνου. Και αυτό θα συνεχιστεί έως ότου αποφασίσουμε συνειδητά, να ισορροπήσουμε και να ενώσουμε μέσα μας το Αρσενικό και το Θηλυκό.
namaste
despoina palamari
