Ο ανθρώπινος Νους δεν ικανοποιείται με τίποτα. Ό,τι και να του δώσεις, πλούτη, δύναμη, δόξα, κύρος, πάντα ζητά κάτι περισσότερο. Κάτι άλλο, πιο ασυνήθιστο, πιο πολύ, πιο…
Κι αυτή η ανάγκη που έχει, η αχόρταγη επιθυμία του μας εμποδίζει να ζούμε το τώρα, τη στιγμή. Ο ανικανοποίητος νους του Εγώ μας δεν απολαμβάνει τίποτε από όσα συμβαίνουν γύρω του. Δεν βλέπει την ομορφιά που κάθε μέρα του δίνεται απλόχερα, δεν ακούει το τραγούδι της ζωής και δεν απολαμβάνει τίποτε. Απλώς κυνηγάει σκιές. Ακροβατώντας σε ένα ομιχλώδες και ασαφές μέλλον κυνηγά αυτό που μπορεί να συμβεί, αν ποτέ συμβεί και χάνει αυτό που συμβαίνει τη στιγμή που συμβαίνει.
Συνήθως οι άνθρωποι ζητάνε όλα τα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει μια ασυνήθιστη ζωή και όλες τις ευλογίες που έχει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όμως αυτά τα δυο δεν μπορούν να συμβαδίσουν γιατί είναι τελείως διαφορετικά. Με το ασυνήθιστο, με το εγώ υπάρχει πάντα το ανικανοποίητο και αυτό μόνο δυστυχίες μπορεί να φέρει.
Αν επιλέγει κάποιος να ζει με το εγώ, το ανικανοποίητο θα τον ακολουθεί σαν σκιά και αργά ή γρήγορα θα έχει μια χαοτική ζωή. Το ποιος είναι μέσα στην ουσία του θα εξαφανιστεί εντελώς και θα υπάρχουν μόνο αχόρταγες ανάγκες.
Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι που σταματάνε να τρέχουν. Παρατάνε όλες τις αχόρταγες ανάγκες τους και απολαμβάνουν το φαγητό, τον ύπνο, τη λιακάδα, τα λουλούδια, το πέταγμα των πουλιών, την επαφή με τους ανθρώπους, την απλότητα… Δεν ζητάνε τίποτα μη συνηθισμένο και βρίσκουν τα πάντα μέσα τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν σκοτίζονται για να είναι ασυνήθιστοι. Δεν τους ενδιαφέρει τι σκέφτονται οι άλλοι γι΄ αυτούς. Απλώς απολαμβάνουν όλα τα οφέλη του να είσαι συνηθισμένος ακτινοβολώντας γαλήνη και ηρεμία γύρω τους.
Το να προσπαθεί κάποιος να είναι ασυνήθιστος, κάτι άλλο από αυτό που είναι πραγματικά, δείχνει ότι κάτι λείπει. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος κάτι εξαιρετικό για να είναι ολοκληρωμένος. Δεν χρειάζεται να είναι μεγάλος ηθοποιός, ερευνητής, ζωγράφος ή ποιητής. Ένας άνθρωπος συνηθισμένος μπορεί να είναι ολοκληρωμένος. Ένας άνθρωπος συνηθισμένος μπορεί να είναι ευτυχισμένος γιατί το να υπάρχεις είναι ευτυχία.
Osho: «Ολοκληρωμένος άνθρωπος δεν σημαίνει τέλειος άνθρωπος. Ο τέλειος άνθρωπος είναι ένας νεκρός άνθρωπος ενώ ο ολοκληρωμένος είναι μια ζωντανή πορεία, μια δυναμική.»
Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος ζει την κάθε μέρα με αθωότητα, παρατηρεί τον Εαυτό του, αποδέχεται βαθιά αυτό που είναι, χαίρεται, γλεντά, ώστε να μπορεί να πει ότι υπάρχει. Ζει μια ζωή πραγματική χωρίς να νοιάζεται τι λένε οι άλλοι και χωρίς να κρίνει κανένα γι΄ αυτό που είναι. Δεν τον ενδιαφέρει αν οι άλλοι είναι καλοί, κακοί, τεμπέληδες ή δημιουργικοί, φιλοσοφημένοι ή όχι. Είναι η δική τους ζωή και είναι υπεύθυνοι γι΄ αυτήν.
Το "εγώ" νοιάζεται μόνο για τη γνώμη των άλλων, γι΄ αυτό ο άνθρωπος που λειτουργεί μέσα από το εγώ του καταλήγει να είναι διαχωρισμένος, δυστυχισμένος και ανικανοποίητος. Αντίθετα ο ολοκληρωμένος άνθρωπος ξέρει ότι αν κάποιος τον εγκρίνει ή τον κατακρίνει αυτό συμβαίνει γιατί ζουν στον ίδιο κόσμο έγκρισης ή αποδοκιμασίας αντίστοιχα.
Καμιά απόρριψη ούτε και καμιά αποδοχή είναι προσωπική.
Απόσπασμα από το βιβλίο
της Δέσποινας Παλαμάρη
"το φιλί της πεταλούδας"
