Osho: Ο νους δεν είναι η πραγματικότητα...
Ο νους δεν είναι η πραγματικότητα' είναι μια ψευδής ερμηνεία. Δεν είσαι ο νους, ποτέ δεν ήσουν, ποτέ δεν μπορείς να γίνεις. Αυτό είναι το πρόβλημα-έχεις ταυτιστεί με κάτι που δεν υπάρχει. Είσαι σαν τον ζητιάνο, που πιστεύει πως κατέχει βασίλειο. Ανησυχεί τόσο για το βασίλειο-πώς να το διαχειριστεί, πώς να το διοικήσει, πώς να σταματήσει την αναρχία. Δεν υπάρχει βασίλειο και όμως ανησυχεί.
Ο νους είναι σαν το πλήθος, οι σκέψεις είναι τα άτομα. Και επειδή οι σκέψεις υπάρχουν διαρκώς, νομίζεις ότι η διαδικασία είναι αληθινή. Πέταξε κάθε ξεχωριστή σκέψη και δεν θα μείνει τίποτα στο τέλος. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος νους, μόνο σκέψεις.
Μεταξύ δύο σκέψεων προσπάθησε να είσαι έξυπνος κοίτα το διάλειμμα, το κενό ανάμεσα. Δεν θα βρεις νου, αυτή είναι η φύση σου. Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν -είναι τυχαίες- αλλά το εσωτερικό κενό πάντα μένει. Σύννεφα μαζεύονται και φεύγουν, εξαφανίζονται -είναι τυχαία- αλλά ο ουρανός παραμένει. Εσύ είσαι ο ουρανός.
Απλά παρατήρησε το σώμα, το νου. Αυτά δεν είναι εσύ, εσύ είσαι ο παρατηρητής. Και ο παρατηρητής είναι ένα άλλο όνομα για το Βούδας.
Το πρώτο πράγμα που κάνει ένα κοάν είναι να σε φτιάξει εντελώς ίσιο, σαν να σημαδεύεις ένα στόχο, όπως κάποιο βέλος. Αν γίνει αυτό, σύντομα ο νους σου θα κουραστεί. Αλλά αν διατηρήσεις κάποια ενέργεια, ο νους σου πάντα θα αναζωογονοποιείται. Η διατηρημένη ενέργεια ποτέ δεν θα σ' αφήσει κουρασμένο και εξουθενωμένο, ώσπου φτάνεις να παρατήσεις το κοάν, απλά να πεις, "Βαρέθηκα. Τελείωσα. Αυτό είναι χαζό, δεν γίνεται να υπάρχει κανένας ήχος από το χειροκρότημα του ενός χεριού"!
Αυτή τη στιγμή της εξάντλησης, ο νους σταματά κουρασμένος, εντελώς εξαντλημένος. Με σταματημένο το νου, έστω για μια στιγμή, στο άνοιγμα, κλείσιμο ενός ματιού βρίσκεσαι στην άλλη όχθη. Ο νους σου είναι πολύ διστακτικός, ταλαντευόμενος. Ένα κοάν συγκεντρώνει όλες σου τις ενέργειες. Το κοάν δεν μπορεί να γίνει με "χλιαρό" τρόπο, αυτό είναι επικίνδυνο. Πρέπει να γίνει ολοκληρωτικά, έτσι ώστε να εξαντληθεί ο νους γρήγορα - όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Οι άνθρωποι φοβούνται...
Οι άνθρωποι φοβούνται πάρα πολύ εκείνους που γνωρίζουν τον εαυτό τους. Εκείνους που έχουν μια δύναμη, μια αύρα και ένα μαγνητισμό, ένα χάρισμα που μπορεί να βγάλει από τη φυλακή της παράδοσης τους νέους ανθρώπους που διψάνε για ζωή.
Φοβούνται τον άνθρωπο που δεν μπορεί να υποδουλωθεί-αυτή είναι η δυσκολία, και δεν μπορεί να φυλακιστεί. Οι μάζες δεν θέλουν να ταράζονται ακόμη κι αν ζουν στη δυστυχία, γιατί έχουν συνηθίσει στη δυστυχία. Oποιος δεν είναι μίζερος και δυστυχισμένος, μοιάζει ξένος γι΄ αυτούς.
Ο ελεύθερος άνθρωπος έχει σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης και της καλής γνώμης των άλλων. Αγκαλιάζει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, είναι εξεγερμένος, όχι επειδή μάχεται ενάντια σε κάποιον άλλον, αλλά επειδή έχει ανακαλύψει την δική του αληθινή φύση και είναι αποφασισμένος να ζήσει σύμφωνα με αυτή, ξέροντας ότι χρειάζεται αρκετό θάρρος για να αναλάβει την ευθύνη να ζήσει τη δική του αλήθεια.
