Πόσες φορές έχουμε ακούσει: Δεν είναι ζωή αυτή που ζω. Δεν αντέχω άλλο πόνο, δυστυχία... δεν αντέχω άλλη μιζέρια… Θέλω να αλλάξει η ζωή μου…
Και οι περισσότεροι συνεχίζουν να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, να σπέρνουν τους ίδιους σπόρους, να ποτίζουν τις ίδιες ιδέες, να βάζουν τις ίδιες ταμπέλες, να κατηγορούν όλους τους άλλους και να περιμένουν ότι κάποιος εκεί έξω με έναν μαγικό τρόπο θα τους λυτρώσει.
Η Ζωή λέει: Μην περιμένεις από κανέναν άνθρωπο να σε απελευθερώσει. Μόνος σου δημιουργείς τα δεσμά, τις φυλακές σου…
Καθημερινά με την συμπεριφορά σου, με τις σκέψεις σου, φροντίζεις οι αλυσίδες σου να είναι καλογυαλισμένες και τόσο δυνατές ώστε να μην υπάρχει καμιά πιθανότητα να ελευθερωθείς από αυτές.
Εσύ ο ίδιος έχεις γίνει αυτό που είσαι!
Αν εσύ ο ίδιος δεν αναλάβεις συνειδητά την ευθύνη σου και δεν αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεσαι άλλο τα δεσμά σου τότε δεν θα σταματήσεις ποτέ να ζεις μια "μικρή" ζωή και δεν θα ξεδιπλώσεις ποτέ τα φτερά σου και να πετάξεις ελεύθερα έξω από τη δυστυχία…
namaste
despoina palamari
