Πώς μπορεί κάποιος να λειτουργήσει χωρίς το μυαλό του;

Ερώτηση: Είναι τρομακτικό να σκεπτόμαστε ότι το μυαλό μπορεί να χάνει τη δύναμη του. Πώς μπορεί κάποιος να λειτουργήσει χωρίς το μυαλό;

OSHO: Ένας φωτισμένος άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει το μυαλό του πιο αποτελεσματικά από τον μεγαλύτερο διανοού­μενο, για τον απλό λόγο ότι βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του μυαλού και ως εκ τούτου διαθέτει μια συνολική οπτική. Πιθανόν τα μέρη του εγκεφάλου τα οποία δεν λειτουργούν υπό φυσιολο­γικές συνθήκες να αρχίσουν να λειτουργούν όταν η συνείδησή σας υπερβεί τα συνήθη όρια της λογικής καθώς ξεπερνάτε τους περιορισμούς του ορθολογισμού. Τα άλλα μέρη λειτουργούν μόνο με την υπέρβαση.

Αυτή είναι η εμπειρία όλων εκείνων οι οποίοι δέχτηκαν τον φωτισμό. Και όταν λέω κάτι τέτοιο το λέω βάσει του δικού μου κύρους. Δεν θα το πίστευα αν το είχε πει ο Βούδας. Πιθανόν να έλεγε ψέματα, ίσως και να είχε πλανηθεί. Ίσως να μην έλεγε ψέματα, αλλά αυτό που έλεγε δεν ήταν σωστό. Ίσως να μην είχε πρόθεση να πει ψέματα, αλλά μπορεί να βρισκόταν σε σύγχυση, θα μπορούσε να είχε κάνει ένα λάθος.

Το γνωρίζω, όμως, από τη δική μου εμπειρία, επειδή είναι μια τόσο θεαματική αλλαγή που αποκλείεται να μην την παρατηρή­σεις. Είναι σαν να είχε παραλύσει το μισό σου σώμα. Τότε ξαφ­νικά κάποια ημέρα, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι πλέον παρά­λυτος. Και τα δύο μέρη του εγκεφάλου σου λειτουργούν στην εντέλεια. Μπορείς να μην το προσέξεις; Εάν ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν παράλυτος, διαπιστώσει ξαφνικά ότι δεν είναι, μπο­ρεί να μην το αντιληφθεί; Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο.

Είμαι σε θέση να αντιληφθώ πολύ καλά τη διαφορά στη στιγμή προτού έλθει ο φωτισμός και μετά. Με απόλυτη βεβαιό­τητα, αντιλήφθηκα ότι κάτι μέσα στο μυαλό μου, το οποίο μέχρι τότε δεν γνώριζα ότι υπήρχε, είχε ξυπνήσει και είχε αρχίσει να λειτουργεί. Από τότε δεν είχα κανένα πρόβλημα. Από τότε ζω χωρίς κανένα πρόβλημα, χωρίς καμιά ανησυχία, χωρίς καμία ένταση.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά προέρχονται από τα άλλα μέρη του μυαλού, τα οποία δεν λειτουργούν. Και όταν όλο το μυαλό λειτουργεί και βρίσκεστε εκτός του, τότε έχετε την κυριότητα. Το μυαλό είναι ο καλύτερος υπηρέτης τον οποίο θα μπορούσατε να βρείτε, και συνάμα ο χειρότερος αφέντης. Συνήθως, όμως, το μυαλό είναι ο αφέντης, και αυτό κατά το ήμισυ μόνο. Ο αφέ­ντης, και ο μισός παραλυμένος! Όταν αποκτάτε την κυριότητα, το μυαλό γίνεται ο υπηρέτης και έχει αναρρώσει πλήρως, είναι απόλυτα υγιές.

Ο φωτισμένος άνθρωπος είναι “εκτός του μυαλού του”, αλλά έχει τον πλήρη έλεγχό του. Η συναίσθηση και μόνο αρκεί. Εάν παρατηρήσεις κάτι έστω στιγμιαία, θα έχει κάποια εμπειρία του φωτισμένου προσώπου· όχι μια πλήρη εμπειρία, αλλά μια κάποια γεύση, μια μικρή γεύση. Εάν παρατηρήσεις τον θυμό σου στιγμι­αία, τότε ο θυμός εξαφανίζεται. Νιώθεις σεξουαλική ορμή: παρατήρησέ την προσεκτικά, εκλογίκευσέ την, και σύντομα θα χαθεί.

Εάν με την παρατήρηση και μόνο, τα πράγματα εξατμίζονται, τί να πούμε για τον άνθρωπο εκείνο που βρίσκεται πάντοτε υπεράνω της σκέψεως, έχοντας την απόλυτη εποπτεία της σκέψεως; Τότε όλα τα απαίσια πράγματα τα οποία θα ήθελες να αποβάλεις απλά εξατμίζονται. Και θυμήσου: όλα αυτά περικλείουν κάποια ενέργεια. Ο θυμός είναι ενέργεια. Όταν ο θυμός εξατμίζεται, η ενέργεια η οποία μένει πίσω μετατρέπεται σε συμπόνια. Όταν ο ερωτισμός (το σεξ) υποχωρεί, η εκπληκτική ενέργεια της αγάπης μένει πίσω. Και κάθε απαίσιο πράγμα μέσα στη σκέψη σου που εξαφανίζεται, αφήνει πίσω του έναν μεγάλο θησαυρό.

Ο φωτισμένος άνθρωπος δεν χρειάζεται να αποβάλει τίποτε, και δεν έχει ανάγκη να κάνει κάτι. Καθετί που είναι λάθος απο­βάλλεται από μόνο του, γιατί δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην επίγνωση. Και καθετί που είναι καλό ανακύπτει από μόνο του, επειδή η επίγνωση είναι εκείνη που το τρέφει.

Ο φωτισμένος άνθρωπος πέρασε από την κατάσταση του μηχανικού τρόπου σκέψεως σε εκείνη της μη μηχανικής συνεί­δησης. Μπορείς να καταστρέφεις τον εγκέφαλο και τότε η σκέψη θα έχει τελειώσει, αλλά δεν μπορείς να καταστρέφεις τη συνεί­δηση, επειδή δεν εξαρτάται από τον εγκέφαλο ή από το εγκεφα­λικό σύστημα. Μπορείς να καταστρέφεις το σώμα, μπορείς να καταστρέφεις τον εγκέφαλο, αλλά αν μπορούσες να ελεύθερωσεις τη συνείδηση σου και από τα δυο, τότε ξέρεις ότι θα έμενες ανέπαφος, αλώβητος. Δεν έχεις υποστεί το παραμικρό πλήγμα.

Υπάρχει ένας εγγενής νόμος: οι σκέψεις δεν έχουν ζωή αφ’ εαυτές. Είναι παράσιτα. Ζουν εξαιτίας του γεγονότος ότι ταυ­τίζεσαι με αυτές. 

Όταν λες “είμαι θυμωμένος” διοχετεύεις την ενέργεια της ζωής στον θυμό, επειδή ταυτίζεσαι με τον θυμό. Όταν όμως λες «βλέπω τον θυμό να αστράφτει στην οθόνη του μυαλού μέσα μου», τότε δεν διοχετεύεις πλέον ζωή και ενέργεια στον θυμό. Θα είσαι σε θέση να το διακρίνεις αυτό, επειδή δεν ταυτίζεσαι, ο θυμός είναι απόλυτα ανίσχυρος. Δεν έχει κάποιο αντίκτυπο σ’ εσένα, δεν σε αλλάζει, δεν σε επηρεάζει. Είναι από­λυτα κούφιος και νεκρός. Θα περάσει και θα αφήσει τον ουρανό καθαρό και την οθόνη του μυαλού σου άδεια.

Σιγά-σιγά αρχίζεις να βγαίνεις έξω από το πλαίσιο των σκέψεών σου. Αυτή είναι η διαδικασία της μαρτυρίας και της παρατή­ρησης. Με άλλα λόγια -ο Γκουρτζίεφ συνήθιζε να την αποκαλεί μη ταύτιση- δεν ταυτίζεσαι πλέον με τις σκέψεις σου. Στέκεσαι απλά απόμακρος και αμέτοχος, αδιάφορος, σαν να επρόκειτο για τις σκέψεις οιοδήποτε άλλου. Έχεις διαρρήξει τον δεσμό σου με αυτές. Μόνο τότε μπορείς να τις παρατηρήσεις.

Η παρατήρηση προϋποθέτει μια ορισμένη απόσταση. Εάν είσαι ταυτισμένος, δεν υπάρχει η απόσταση αυτή, είναι πολύ κοντά. Είναι σαν να τοποθετείς τον καθρέφτη πολύ κοντά στα μάτια σου: δεν μπορείς να δεις το πρόσωπο σου. Απαιτείται μια συγκεκριμένη απόσταση, μόνο τότε είσαι σε θέση να δεις το πρό­σωπο σου στον καθρέφτη.

Εάν οι σκέψεις είναι πολύ κοντά σου, τότε δεν μπορείς να τις δεις. Εντυπωσιάζεσαι και επηρεάζεσαι από τις σκέψεις σου: ο θυμός σε κάνει θυμωμένο, η απληστία σε κάνει άπληστο, η λαγνεία σε κάνει λάγνο, επειδή δεν υπάρχει απόσταση. Είναι τόσο κοντά σε σένα που τείνεις να σκέφτεσαι ότι εσύ και οι σκέ­ψεις σου είσαστε ένα.

Η παρατήρηση καταστρέφει την ενότητα αυτή και δημιουργεί μια διάκριση. Όσο περισσότερο παρατηρείς, τόσο μεγαλώνει η απόσταση. Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση, τόσο λιγότερη ενέργεια σου αποσπούν οι σκέψεις σου. Και δεν υπάρχει η δυνα­τότητα να αντλήσουν ενέργεια από αλλού. Σύντομα θα αρχίσουν να πεθαίνουν, να εξαφανίζονται. Στις στιγμές αυτές της εξαφάνι­σης θα έχεις τη δυνατότητα να παρατηρήσεις τις πρώτες ματιές στη μη-σκέψη.

OSHO

Το Βιβλίο της Κατανόησης