Το ζήτημα δεν είναι να πολεμήσεις το θυμό σου αλλά να τον γνωρίσεις

«Ο άνθρωπος που γίνεται κύριος του θυμού του έχει μεγάλη δύναμη, μεγάλο σθένος. Γίνεται δυνατός, γίνεται κύριος του εαυτού του. Το ζήτημα δεν είναι να πολεμήσεις το θυμό. Το ζήτημα είναι να τον γνωρίσεις, επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ενέργεια από το να γνωρίζεις και δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να πολεμάς τις ίδιες σου τις ενέργειες.

Ο άνθρωπος που πολεμάει τις ίδιες του τις ενέργειες κάνει το ίδιο λάθος με τον άνθρωπο που δέρνεται με τα ίδια του τα χέρια. Κανένας δεν μπορεί να βγει νικητής. Σε αυτό το είδος της μάχης πάντα θα είσαι νικημένος».

Osho

Το πρώτο βήμα λοιπόν προς τη μεταμόρφωση είναι να εκφράσουμε το θυμό μας· όχι όμως πάνω σε κάποιον άλλον, γιατί έτσι δεν θα μπορέσουμε να τον εκφράσουμε ολοκληρωτικά. Το δεύτερο βήμα είναι να είμαστε συνειδητοί. Ο θυμός είναι όμορφος, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Είναι η πύλη για να οδηγηθούμε στην Κατανόηση, στην Αποδοχή, στη Συμπόνια και την Αγάπη.

Τα όμορφα πράγματα όμως, αν τα καταδικάσουμε, ασχημαίνουν. Η ενέργεια του θυμού μπορεί να μας οδηγήσει στην κόλαση ή τον παράδεισο. Η επιλογή είναι μόνο δική μας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχουν καλά και κακά συναισθήματα και ότι αν καταστρέψουμε το ένα, τότε θα κυριαρχήσει κάποιο άλλο. Ότι αν καταπιέσουμε και καταστρέψουμε το θυμό μας, τότε θα βγει προς τα έξω η αγάπη. Η αγάπη όμως, η συμπόνια, δεν εμφανίζεται μέσα από την καταστροφή αλλά μέσα από τη μεταμόρφωση του θυμού, γιατί η ενέργειά τους είναι ίδια.

Φανταστείτε ότι ο θυμός είναι ένα πιάνο που έχει ξεκουρδιστεί και, αντί να το φροντίσουμε και να το κουρδίσουμε στις σωστές τονικότητες, εμείς συνεχίζουμε να χτυπάμε με δύναμη τα πλήκτρα. Αν κάποια στιγμή συνειδητοποιήσουμε ότι δεν βγαίνει μουσική με τον τρόπο που παίζουμε στο πιάνο και αναλάβουμε να το κουρδίσουμε, τότε θα γεννηθεί μια αρμονική μελωδία όταν παίζουμε σε αυτό.

Οι πιο συμπονετικοί άνθρωποι στον κόσμο υπήρξαν πολύ θυμωμένοι άνθρωποι. Όταν αναγνώρισαν, πλησίασαν και μεταμόρφωσαν το θυμό τους, ξεχείλισαν συμπόνια και αγάπη για καθετί γύρω τους.

Η Ευαισθησία αναπτύσσεται με τη Συνειδητότητα.

Αν λοιπόν καταδικάσουμε κάποια συναισθήματά μας, όπως το θυμό, το φόβο, τη ζήλεια, τις ενοχές, θα τους δώσουμε την ευκαιρία να γιγαντωθούν και να μας κατακλύσουν. Να δηλητηριάσουν το σώμα, το μυαλό και την καρδιά μας.

Αν τα ίδια συναισθήματα τα προσεγγίσουμε με αποδοχή, τότε θα τα μεταμορφώσουμε και θα διαπιστώσουμε ότι η ίδια ενέργεια που είχαν αυτά θα γίνει κάτι Θεϊκό. Θα γίνει καθαρή Αγάπη που θα μας οδηγήσει σε μια Ζωή γεμάτη Φως.

Απόσπασμα από το βιβλίο 
«το φιλί της πεταλούδας» 
της δέσποινας παλαμάρη