Ποια είναι η αξία ενός Δασκάλου

Βρίσκεστε ακόμα μακριά από το να καταλάβετε την αξία των αληθειών που σας φέρνει ένας Δάσκαλος. Τόσα άλλα πράγματα έχουν περισσότερη αξία για σας! Αυτά εκεί τα πράγματα, μπορεί να σας αρρώστησαν, να σας έκαναν δυστυχισμένο, αυτό δε σημαίνει τίποτα. Τα βρίσκετε πιο σημαντικά, πιο ελκυστικά, πιο ορεκτικά. Ασφαλώς, είστε ελεύθεροι. Όμως χωρίς αυτό το φως που σας φέρνω, θα δείτε σε τι κατάσταση, θα βρεθείτε μια μέρα!

Ίσως σκέφτεστε ότι υπερβάλλω τη σπουδαιότητά μου. Σκεφτείτε ό,τι θέλετε! Εγώ, ξέρετε, είτε με εκτιμούν είτε όχι, μου κάνει το ίδιο. Αν σας μιλάω όπως το κάνω, είναι για να μη χάνετε πλέον τον καιρό σας δεξιά και αριστερά, για να κατορθώσετε επιτέλους να χτίσετε το μέλλον σας σε στερεές βάσεις.

Διαφο­ρετικά, θα είστε πάντα απασχολημένοι στο να τρέχετε πίσω από το παραμικρό που θα καθρε­φτιστεί στα μάτια σας, και όταν θα το αποκτήσετε, δε θα σας φέρει παρά δυστυχίες, γιατί δε θα έχει αυτό το φως που θα σας επιτρέπει να διακρίνετε ό,τι είναι βλαβερό. Και γιατί αυτή η έλλειψη κρίσης; Γιατί δεν είχατε αρκετά συνειδητοποιήσει την αξία του Δασκάλου σας.

Να ξέρετε πάντως ότι ούτε πεινάω ούτε διψάω να διατάζω, δε σκέφτομαι να κυβερνώ παρά μόνο τον εαυτό μου. Τι ευτυχία θα μπορούσα να βρω στο σκλάβωμα των άλλων; Για μένα, η ευτυχία είναι αλλού. 

Μερικοί ανάμεσά σας μου Ζήτησαν να είμαι όπως αυτοί οι «γκουρού» που επιβάλλονται και μπροστά στους οποίους γονατίζουν. Θεωρούν ότι είναι αδυναμία εκ μέρους μου να μην εκδηλώνομαι έτσι. Τι αστεία ιδέα! Άλλωστε, αν υπάρχει ένα πράγμα που με σοκάρισε σε ορισμένους Δασκάλους των Ινδιών, είναι όταν είδα πως δέχονταν να γονατίζουν μπροστά τους οι μαθητές τους.
Τους είχα μάλιστα πει: «Τι ευχαρίστηση βρίσκετε να βλέπετε αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους στα πόδια σας; 

Τι αντιπροσωπεύετε για να πέφτουν στη γη; Εγώ, δεν το δέχτηκα αυτό ποτέ εκ μέρους των μαθητών μου»

Και είναι αλήθεια, ορισμένοι θέλησαν να γονατίσουν μπροστά μου και τους σήκωσα αμέσως. Αυτοί οι γκουρού δεν απάντησαν τίποτα στις κατηγορίες μου, όμως καταλάβαινα τι σκέφτονταν: Το είχαν κάνει αυτό προς το Δάσκαλό τους, ήταν φυσικό και οι μαθητές τους να το κάνουν προς αυτούς. Πάντως, δε θέλω ν’ ανακατευτώ σ' αυτό, αυτές οι συνήθειες αποτελούν μέρος μιας παράδοσης από χιλιετίες και είναι δύσκολο να κάνει κανείς τους Ινδούς να καταλάβουν πόσο αυτά τα πράγματα σοκάρουν τους Δυτικούς.

Ακόμα κι αν έχει όλες τις εξουσίες, ένας Δάσκαλος πρέπει να μένει απλός, και το γεγο­νός ότι σας κάνω να συνειδητοποιήσετε την αξία ενός Δασκάλου δε θ' αλλάζει τη συμπεριφορά μου απέναντι σας. Μου αρέσει να μεταχειρίζομαι όλους τους αδελφούς και τις αδελφές με σεβασμό και αγάπη. Ακόμη κι αν σας πω λίγα λόγια για την αξία της εργασίας μου κοντά σας, αυτό δε θα με κάνει ν’ αλλάζω. Εσείς θα είστε που ίσως αλλάξετε. 

Και άλλωστε, είναι να το εύχεται κανείς, γιατί όσο περισσότερο θα εκτιμήσετε αυτά που σας λέω και θα τα θέσετε σε εφαρμογή, τόσο περισσότερο θα προχωρήσετε. Εγώ, όπως και να 'ναι, ό,τι κι αν κάνετε, συνεχίζω την εργασία μου. Ασφαλώς, κερδίζω αν προοδεύετε γιατί θα έχω περισσότερους φίλους. Αλλά εσείς είστε αυτοί που θα κερδίσετε περισσότερο, γιατί θα φυτέψετε σπόρους που θα δώσουν μια μέρα φρούτα που θα μπορείτε να συλλέξετε.

Μη θεωρείτε λοιπόν πλέον σαν αδυναμία ότι δε συμπεριφέρομαι όπως μερικοί Ινδοί Δάσκαλοι που δεν προσπαθώ ναι σας επιβληθώ. Αν μπορούσατε να με δείτε όταν εργάζομαι με τον εαυτό μου, θα βλέπατε πώς τον διατάζω, πώς του επιβάλλομαι. Αλλά όχι μ’ εσάς. Όταν πρόκειται για τον εσωτερικό μου κόσμο, είναι άλλο πράγμα, αλλά εσάς, γιατί θα έπρεπε να σας δίνω διαταγές; Είστε πλάσματα του Θεού, κι αν κάποιος πρέπει να σας δώσει διαταγές, είναι μόνο ο Θεός.
Θα πείτε: «Ναι, αλλά μερικές φορές μας ταρακουνάτε, θυμώνετε.» Είναι αλήθεια, είμαι υποχρεωμένος ορισμένες φορές να επιμείνω σε μερικά σημείο, σε μερικές αξίες, αλλά ποτέ δε σας πιέζω να ενεργήσετε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Αυτό που μου προκάλεσε έκπληξη όταν ήμουν μικρός, είναι ότι η μητέρα μου δε με ανάγκαζε ποτέ. Μου έλεγε πάντα: «Να, αν κάνεις αυτό, θα έχεις αυτό το αποτέλεσμα, κι αν κάνεις εκείνο, θα έχεις το άλλο αποτέλεσμα.» Μου έδειχνε πάντα τους δύο δρόμους και τα αποτελέσματά τους. Κι εγώ κάνω το ίδιο πράγμα!: Συμβαίνει να ταρακουνήσω κάποιον κι ακόμα να του πω φοβερά πράγματα που έχει ανάγκη να ακούσει, αλλά δεν αναγκάζω ποτέ κανέναν να κάνει οτιδήποτε.

Άλλωστε, αν δεν κατορθώσω να πείσω τους ανθρώπους, δεν απελπίζομαι, είμαι ήσυχος: έχω ένα συνεργάτη ή, καλύτερα, μια συνεργάτιδα καταπληκτική: τη Ζωή. Εγώ, είμαι ίσως ένας ασήμαντος εκπαιδευτής, αλλά. η Ζωή, αυτή, είναι τέλεια. Μπορείτε να φωνάξετε, να τραβήξετε τα μαλλιά σας, δε γίνεται τίποτα, είναι αμετακίνητη. Κανένα κλάμα, κανένα τρίξιμο δοντιών δεν μπορεί να την κάνει να λυπηθεί. Όταν έχετε ένα ατύχημα, όταν παθαίνετε μια καταστροφή, όταν οι φίλοι σας, η γυναίκα σας, τα παιδιά σας, σας εγκαταλείπουν, όταν σας διώχνουν απ’ τη δουλειά σας ή καίγεται το σπίτι σας, τη στιγμή εκείνη έχετε πολλά να σκεφτείτε. Αλλά δυστυχώς αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα θα βρείτε την αλήθεια. Συχνά κλαίτε, θέλετε να αυτοκτονήσετε, αλλά δεν έχετε καταλάβει τίποτα.

Η ζωή διορθώνει τον άνθρωπο, τον ταράζει, τον διαλύει σχεδόν, αλλά δεν του εξηγεί τίποτα. Για να βρει εξηγήσεις, πρέπει να πάει κοντά σ' ένα Δάσκαλο, και έτσι αυτός ο καημένος στέλνεται από τον ένα στον άλλο για να εκπαιδευτεί, να μορφωθεί. Υπάρχουν μηχανικοί αυτοκινήτων και γιατροί που στέλνουν ο ένας στον άλλο πελάτες τους. Εγώ, έχω συνεταιριστεί με τη ζωή. Όταν βλέπω ότι δεν κατορθώνω να φωτίσω και να φρονιμέψω κάποιον, απευθύνομαι στη ζωή: «Άκου, ανέλαβε λίγο αυτόν εκεί γιατί έχει σκληρό καβούκι.»
«Σύμφωνοι», λέει εκείνη. Και μετά, όταν πια έχει ταρακουνηθεί και κακομεταχειριστεί για τα καλά, χωρίς να ξέρει το γιατί, η ζωή μου τον ξαναστέλνει για να του δώσω εξηγήσεις. Να πώς η ζωή κι εγώ παίζουμε μπάλα! 

Ε ναι, βλέπετε, έχουμε καλά οργανωθεί οι δυο μας: αν δεν παίρνετε στα σοβαρά αυτά που σας αποκαλύπτω κάθε μέρα, αφήνω τη ζωή να σας χτυπήσει, και αυτή είναι φοβερή! 
Εγώ είμαι ευγενικός, λεπτός, αλλά αυτή, μπορείτε να ουρλιάζετε όσο θέλετε, χτυπάει πάνω σας μέχρι να σας σπάσει, και μετά, οπ, σας ξαναστέλνει σ’ εμένα! Αυτό έχει ήδη συμβεί με πολλούς. Αυτό μπορεί να πάρει δύο χρόνια, δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια... μπορεί να πάρει πολύ καιρό.

Πολλοί αδελφοί και αδελφές που είχαν θελήσει να απομακρυνθούν από τις αλήθειες αυτής της Διδασκαλίας γιατί είχαν ακόμα ανάγκη να κάνουν εμπειρίες για να φρονιμέψουν, γύρισαν είκοσι χρόνια αργότερα εντελώς μαδημένοι, ποδοπατημένοι. Δεν ήξεραν γιατί αυτές οι δυστυχίες τούς είχαν συμβεί, και εντούτοις είναι απλό: υπήρχε μέσα τους μια κατώτερη τάση την οποία ενθάρρυναν, έτρεφαν, με την ελπίδα ότι, ικανοποιώντας την, θα ήταν ευτυχισμένοι. Αυτή η τάση, καθώς ήταν μαγνητικά συνδεμένη με ορισμένες συγκεκριμένες ουσίες, οντότητες και πραγματικότητες μέσα στον κόσμο, δεν μπορούσε να έλξει γι’ αυτούς παρά μόνο δυστυχίες και ατυχήματα. Αυτοί οι ίδιοι είναι λοιπόν που τράβηξαν όλα αυτά τα δυστυχήματα.

Η γη είναι μια σχολή, αυτό που θα βρείτε λοιπόν σ' αυτήν είναι μαθήματα... μαθήματα απ’ όλες τις πλευρές. Όσο δεν θα έχετε καταλάβει αυτό το πράγμα, θα βασανίζεστε από το πεπρωμένο. Ο αόρατος κόσμος στέλνει στους ανθρώπους Δασκάλους για να διευκολύνει την εξέλιξή τους, και αν δεν θέλουν να τους δεχτούν, Θα βρουν άλλους δασκάλους: τις αποτυχίες, τις αρρώστιες, τις στερήσεις, κι όλα: αυτά είναι αδυσώπητα. Αν δεν Θέλετε να υποστείτε τα τρομερά μαθήματα αυτών των εκπαιδευτών, δεχτείτε εμένα, είναι πιο σοφό. Όταν δεν έχει κανείς δεχτεί με όλη του τη θέληση να μάθει τους θείους νόμους, είναι αναγκασμένος να τους μάθει με χτυπήματα.
Μου είναι πολύ εύκολο να αποφασίσω να μην ανακατεύομαι πλέον στις υποθέσεις σας, να μην τονίζω αυτό που, στον τρόπο της σκέψης σας και της δράσης σας, καθυστερεί την εξέλιξή σας. Όμως, όλο και περισσότερο έτσι θα συνεχίσετε να υπερφορτώνεστε, να μπερδεύεστε, έως τη στιγμή που θα διαλυθείτε κάτω από βάρη και θα βρεθείτε μπλεγμένοι μέσα σε απερίγραπτες καταστάσεις. Θα σας έχω έτσι προσφέρει βοήθεια;
 

Μερικοί από σας αναγνωρίζουν πάντως ότι, τραβώντας την προσοχή τους πάνω σ’ αυτό που ήταν ελαττωματικό μέσα τους, τους βοήθη­σα να λύσουν τα προβλήματα τους. Όταν γνωρίζετε ποιος είναι ο εχθρός που είναι κρυμμένος εκεί κάτω από ένα ελάττωμα, μια κακιά συνήθεια, μια εσφαλμένη αντίληψη των πραγμάτων, έχετε τις δυνατότητες να πολεμήσετε εναντίον του. 

Αν όμως δεν ξέρετε από ποια πλευρά σας επιτίθενται, είστε ανίσχυρος. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να μην ξέρετε από που σας έρχονται οι δυσκολίες, οι θλίψεις, οι δυστυχίες, γιατί δεν κάνετε τίποτα περισσότερο από τα να πυροβολείτε στον αέρα, έως την ημέρα που έχετε ξοδέψει όλα το πυρομαχικά σας χωρίς να έχετε κερδίσει τη νίκη. Τουλάχιστον, όταν ξέρετε πού είναι ο εχθρός και πώς εκδηλώνεται, έχετε τα μέσα να αντιδράσετε και, αργά ή γρήγορα, κατορθώνετε να τον νικήσετε.
Αργότερα, θα με καταλάβετε και θα πείτε: «Θεέ μου, ευλογημένη να ’ναι η ώρα που συνάντησα το Δάσκαλό μου. Αυτός είναι που μου έδωσε όλα τα μέσα για να βγω από τις δυσκολίες μου. Ήταν ο καλύτερός μου φίλος, αλλά τον κατάλαβα πολύ αργά.»

Ναι, επιμένω, το τονίζω, με την ελπίδα ότι μια μέρα, επιτέλους, θα καταλάβετε τη μοναδική, εξαιρετική ευκαιρία που σας δίνεται για να λύσετε τα προβλήματα σας και να προχωρήσετε στο δρόμο της εξέλιξης.

Σκέφτεστε: «Τι αλαζονεία, τι φιλοδοξία!» 
Σκεφτείτε ό,τι θέλετε, το ίδιο μου κάνει, αλλά πάρτε στα σοβαρά αυτά που σας λέω και στρωθείτε στη δουλειά!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αϊβανχωβ 

 "τι είναι ο πνευματικός δάσκαλος"