ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗΣ
«Θάνατος και Αναγέννηση»
Παρασκευή 1 Απριλίου
18:30 – 22:30
Κέντρο Προσωπικής Ανάπτυξης
Απόλλωνος 23 ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Αν νιώθεις ότι κάτι στη ζωή σου δεν κυλάει…
Αν νιώθεις ότι κάτι σε κρατά πίσω…
Αν νιώθεις ότι διστάζεις να κάνεις το πρώτο βήμα…
Τότε ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να έρθεις στο σεμινάριο «Θάνατος και Αναγέννηση» που θα γίνει την Παρασκευή 1 Απριλίου και ώρα 18:00 – 22:30 στο κέντρο Προσωπικής Ανάπτυξης στο Σύνταγμα
Το σεμινάριο απευθύνεται όχι μόνο σε όσους φοβούνται το θάνατο αλλά και σε εκείνους που έχουν το φόβο της ζωής και που ζώντας μέσα στο γυάλινο κλουβί της ασφάλειας προσπαθούν να πάρουν μικρές ανάσες, μικρές γεύσεις από το μεγαλείο που μπορεί να μας προσφέρει η Ζωή καθημερινά.
Μέσα από μια διαλογιστική διαδικασία, με τη βοήθεια των ήχων (ηχογαβάθες και γκογκ), θα ταξιδέψουμε στο Χώρο και το Χρόνο για να συναντήσουμε εμάς μέσα στη διάρκεια της ζωής μας.
Θα δούμε πως είμαστε εμείς σε σχέση με τους άλλους, τα θέλω και τις επιθυμίες μας…
Θα ανοίξουμε την καρδιά μας για να κατανοήσουμε όχι μόνο ότι μας κρατά δέσμιους με το παρελθόν αλλά και τους φόβους μας προς τη ζωή και το θάνατο ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ελεύθεροι προς ένα φωτεινό μέλλον…
Συντονίστρια: Δέσποινα Παλαμάρη
τηλ. επικοινωνίας: 6973216895
Κέντρο Προσωπικής Ανάπτυξης,
Απόλλωνος 23 ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Χρειάζεται να έχετε μαζί σας ένα τετράδιο και ένα στυλο.
Όσοι μαθαίνουν για το Θάνατο μπορούν να ζουν ολοκληρωτικά τη Ζωή
Όπως έλεγε και ο OSHO γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που είναι υγιείς και αισθάνονται άρρωστοι. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι απολύτως καλά και αισθάνονται δυστυχισμένοι. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι νέοι, με ένα σώμα όλο ζωντάνια και αισθάνονται σαν να πρόκειται να πεθάνουν. Σαν να κουβαλούν όλο το βάρος της ζωής στην καρδιά τους.
Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους καθορίζεται από το ωράριο, το χρήμα και την εικόνα. Υπερφορτώνουν τον εαυτό τους με εξωτερικές δραστηριότητες και κρατούνται σφικτά από τα καθημερινά τους καθήκοντα που αποκαλούν ΄΄ευθύνες΄΄.
Με αυτό τον τρόπο νιώθουν ότι έχουν αξία γιατί κάποιοι άλλοι εξαρτώνται από αυτούς. Προσπαθούν συνεχώς να εξασφαλιστούν με υψηλότερο μισθό, ασφάλεια, καταθέσεις, σύνταξη, και με αυτόν τον τρόπο γίνονται παράλυτοι γιατί στην ουσία ξεχνάνε να ζούνε. Επειδή όσο πιο εξασφαλισμένοι, όσο πιο ασφαλείς γίνονται, τόσο λιγότερο ζωντανοί νιώθουν. Ζουν μια νεκρή ζωή και αρχίζουν να φοβούνται τον θάνατο.
Και συνεχίζοντας αυτόν τον τρόπο ζωής μεγαλώνει μέσα τους ο φόβος του θανάτου. Η σκέψη, τώρα υπάρχω, θα έρθει όμως η μέρα που δεν θα υπάρχω, θα εξαφανιστώ, τρομάζει και δημιουργεί φόβο.
Όμως αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι ότι θα παραμείνουν ανικανοποίητοι, χωρίς να έχουν εκπληρώσει τον προορισμό τους. Ότι θα πεθάνουν χωρίς να έχουν βιώσει τίποτε από όλα αυτά που θα μπορούσανε να βιώσουνε μέσα στην ζωή. Ούτε ωριμότητα, ούτε ανάπτυξη, ούτε άνθισμα. Ότι με άδεια χέρια ήρθαν και με άδεια χέρια θα φύγουν. Αυτός είναι ο φόβος.
