Ότι και να λες εσύ...
εγώ το ξέρω “είμαστε πεταλούδες”
γεννηθήκαμε με το χάρισμα της μεταμόρφωσης.
Απλά κάποιοι δεν μπαίνουν ποτέ μέσα στα κουκούλια τους
άλλοι αποκοιμούνται μέσα σε αυτά
άλλοι όταν βγαίνουν δεν το πιστεύουν
και δεν κουνάνε ποτέ τα φτερά τους
και άλλοι απολαμβάνουν το δώρο της αλλαγής την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Μέσα από την εσωτερική μου διαδρομή και τις διάφορες αναζητήσεις μου, από βιβλία, διαλογισμούς, θεραπείες και βιωματικά σεμινάρια, άρχισα να γράφω με ποιο τρόπο άγγιζαν το μυαλό και την καρδιά μου οι θησαυροί μου, τα συναισθήματα που βρίσκονται στην Εσώτερη Γη μου.
Από όλη αυτή την αναζήτηση έμαθα ότι η Αγάπη είναι το ελιξίριο της μεταμόρφωσης και είναι η μόνη που μπορεί να μετασχηματίσει τα συναισθήματα της επιβίωσης (θυμό, φόβο, πόνο) σε κάτι αγνό και θεραπευτικό.
Καθώς περνούσε ο καιρός, ένιωσα την επιθυμία να μοιραστώ τις σκέψεις μου αλλά και κάποιες διαλογιστικές ασκήσεις που με βοήθησαν στην εξέλιξη μου, με όλους εσάς, ώστε μέσα από αυτόν τον τρόπο να έχω τη χαρά να συναντηθώ μαζί σας στο μονοπάτι της Μεταμόρφωσης.
Εύχομαι οι λέξεις που έντυσαν το βιβλίο μου να γίνουν «πεταλούδες» που θα οδηγήσουν, όποιον το διαβάσει, πιο κοντά στην Γαλήνη, την Πληρότητα, την Ελευθερία.
Αποσπάσματα απο "το φιλί της πεταλούδας'
Η σύγκριση φέρνει τα “πρέπει”
Πρέπει να είσαι πιο έξυπνος, πιο όμορφος, πιο καλός, πιο αστείος, πιο γοητευτικός, πιο ερωτικός, πιο δυνατός, πιο τέλειος…
Όλα τα “πρέπει” που μπορεί να συναντήσει κάποιος στο δρόμο του είναι εκείνα που τον απομακρύνουν από την αλήθεια του, την αυθεντικότητά του. Αν νιώθει ότι θέλει να αφήνει τα πράγματα μισά και να μην τα ολοκληρώνει, ας το κάνει. Αν νιώθει ότι θέλει να απομονωθεί, ας το κάνει. Αν νιώθει ότι δεν έχει την ενέργεια να ασχοληθεί με κάποιον άλλον εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό, ας το κάνει. Αν νιώθει ότι δεν χρειάζεται να καλοπιάσει κανενός τα αυτιά για να είναι αρεστός, ας το κάνει.
Ας κάνει οτιδήποτε θέλει, αρκεί να παρατηρεί τον εαυτό του μέσα σε αυτό και να έχει αποδοχή για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάθε φορά. Ας κάνει οτιδήποτε θέλει χωρίς να έχει ενοχές, αρκεί να το απολαμβάνει πραγματικά. Κι όταν νιώσει ότι δεν θέλει άλλο, τιμώντας την αλήθεια του να βγει από αυτήν την κατάσταση χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς “πρέπει” και “γιατί”.
Το πιο σημαντικό στην ανακάλυψη του Εαυτού και στη μεταμόρφωση δεν είναι το μονοπάτι αλλά η αυθεντικότητα του ίδιου του αναζητητή. Όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθήσει, όπως και αν είναι αυτό το μονοπάτι, είτε είναι δύσκολο και κακοτράχαλο είτε είναι εύκολο και λουλουδιασμένο είτε είναι δίπλα στη θάλασσα είτε μπαίνει βαθιά στην έρημο, το ζήτημα είναι η ειλικρίνεια και η αυθεντικότητα που έχει ο αναζητητής. Αν είναι σε κάθε του βήμα ειλικρινής και αυθεντικός, τότε θα φτάσει στο στόχο.
Osho: «Αν δεν είσαι αυθεντικός δεν θα φτάσεις πουθενά. Μόνο η αυθεντικότητά σου θα σε φέρει πίσω στο σπίτι. Τίποτε άλλο. Όλα τα μονοπάτια είναι δευτερεύοντα. Το σημαντικό είναι να είσαι αληθινός, να είσαι αυθεντικός».
Ώσπου μια μέρα…
Ο καιρός περνά
και οι εναλλαγές της μέρας και της νύχτας
γίνονται εναλλαγές φωτός και σκοτεινιάς μέσα σου…
Η ζωή δεν σταματά,
πάντα θα σε ανεβοκατεβάζει,
θα σε στριφογυρίζει,
θα σε πλάθει,
θα σε μαθαίνει…
και μετά από λίγο κάτι μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς
ότι «τίποτα δεν κρατά για πάντα»
ότι το ένα φέρνει το άλλο
ότι οι συνθήκες αλλάζουν,
οι άνθρωποι αλλάζουν,
ότι εσύ ο ίδιος αλλάζεις
και κάτι που φάνταζε τρομακτικό χτες
στο σήμερα χάνοντας την εξουσία,
την κυριαρχία του πάνω σου
γίνεται απλά μια ακόμα εμπειρία…
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«μια ¨ήττα¨ δεν σημαίνει ότι έχασες τον ¨πόλεμ層
σημαίνει ότι γίνεσαι πιο μεστός,
πιο ώριμος, πιο έτοιμος να ζήσεις…
κι αρχίζεις να φτιάχνεις τα μονοπάτια σου στο Σήμερα
γιατί ήδη ξέρεις ότι
«το αύριο μπορεί να υπάρξει μόνο αν γίνει σήμερα»
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«χρειάζεται να μην ξοδεύεσαι
και να αγαπάς εσένα περισσότερο»
να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου
και να μοιράζεσαι τα ταλέντα σου
να δημιουργείς αυτές τις συνθήκες ζωής
που η αγάπη να ανθίζει μέσα τους
κι εσύ να γεύεσαι το άρωμά της,
το άγγιγμά της στην καθημερινότητά σου….
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι για σένα
παρά μόνο εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου»
έτσι, αρχίζεις να φροντίζεις τον εσωτερικό σου κήπο
και δεν περιμένεις από έναν άντρα, από μια γυναίκα
να αναλάβουν τη φροντίδα του κήπου σου
Όταν έρθουν να σε συναντήσουν,
τον έχεις ήδη ανθισμένο
και μοιράζεσαι τα λουλούδια του μαζί τους…
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
και πάντα θα μαθαίνεις
μέσα από κάθε συνθήκη
μέσα από κάθε εμπειρία…
ώσπου μια μέρα να καταφέρεις
«να συναντήσεις Εσύ, Εσένα!»
namaste
despoina palamari
Φωτογραφικό υλικό από την παρουσίαση του βιβλίου
