Μια διαφορετική ματιά για τις «εχθρικές» σχέσεις

Το μίσος δημιουργεί δεσμούς τόσο δυνατούς όσο η αγάπη. Όταν μισείτε κάποιον, είναι όπως όταν τον αγαπάτε, ήδη δημιουργείτε ένα δεσμό μαζί του. 

1. Το μίσος είναι τόσο δυνατό όσο και η αγάπη. 

Αν θέλετε να ελευθερωθείτε από κάποιον, να μην τον ξαναδείτε ποτέ, μην τον απεχθάνεστε αλλά μην τον αγαπάτε επίσης. Να είστε αδιάφορος. Αν τον απεχθάνεστε, ενώνεστε μαζί του με αλυσίδες που κα­νείς δεν μπορεί να λύσει και θα είστε συνεχώς μαζί του και θα έχετε να κάνετε μαζί του χρόνια και χρόνια. Οι άν­θρωποι νομίζουν ότι αν μισούν κάποιον θα απομακρυνθούν από αυτόν. Αντίθετα, το μίσος είναι μία δύναμη που σας ενώνει με το άτομο πού μισείτε. Το ίδιο και με την αγάπη, αλλά ο δεσμός φυσικά είναι διαφορετικός. Η αγάπη θα σας φέρει ορισμένα πράγματα και το μίσος θα σας φέρει άλλα, άλλα τόσο βέβαια και δυνατά όσο και της αγάπης. Να οι  αλήθειες που πρέπει να μάθετε.

2. Η αγάπη σαν μέσον άμυνας

Για να αμυνθείτε εναντία στους εχθρούς σας, να τους αγαπάτε. Αν τους απεχθάνεστε ή τους περιφρονεί ή τους μισείτε, ή αύρα σας σκίζεται και από τα σκισίματα δημιουργείται μια επικοινωνία με καθετί το αρνητικό και το βλοσυρό και έτσι παίρνετε τις κακίες τους, το μίσος τους που, όταν μπουν μέσα σας, σάς καταστρέφουν. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιησούς έλεγε: «Αγαπάτε τούς εχ­θρούς ύμών». 

Ο Ιησούς γνώριζε αυτούς τους μεγάλους νόμους, ήξερε ότι αν απεχθανόμαστε κάποιον, το δηλητή­ριό του μπαίνει στην αύρα μας και γινόμαστε τρωτοί. Για να αμυνθούμε, πρέπει να μπούμε στο απόρθητο κάστρο της αγάπης. Η αγάπη είναι ή μεγαλύτερη προστασία εναντίον των εχθρών. Το να αγαπάμε τούς εχθρούς μας είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα, είναι όμως το μόνο μέ­σο για να αμυνθούμε.

3. Να χρησιμοποιείτε τις προσβολές σαν ευκαιρία πνευματικής εργασίας

Στην παραμικρή προσβολή, στην παραμικρή ύβρη, η κατώτερη φύση σάς λέει: «Δώσε του λοιπόν ένα μάθημα, δάγκωσε τον, σπάσ' του τα μούτρα!» και εσείς σπεύδετε να εκτελέσετε αυτές τις συμβουλές. Ενώ η ανώτερη φύση σάς λέει: «Μη στενοχωριέσαι, φίλε, έτσι είναι, όμως τώρα θα χρησιμοποιήσεις, θα μετατρέψεις, θα εξαγνίσεις αυτή την ύβρη, είσαι ένας αλχημιστής και θα φτιάξεις χρυσό». Και έτσι αρχίζετε μία γιγαντιαία δουλειά και αναπτύσσεστε. 

Η ανώτερη φύση λέει ακόμα: «Γιατί να κλαις ώρες ολό­κληρες όταν έχεις μία ευκαιρία ν’ αρχίσεις μία εργασία; 'Οφείλεις μάλιστα να ευχαριστήσεις τον Ουρανό, γιατί αυτός ό άνθρωπος είχε σταλεί για να σου δώσει δυνατότη­τες να μεγαλώσεις, κι εσύ βάζεις τις φωνές; Μα είσαι πο­λύ ανόητος» 

O αληθινός μαθητής δεν ακολουθεί τις συμ­βουλές της κατώτερής του φύσης, δεν θέλει να είναι πάν­τα προσβλημένος, νευραλγικός, αδύναμος, συναισθηματι­κός, ιδιότροπος, ανισόρροπος, άτακτος, χαώδης, θέλει να γίνει δυνατός. Και γι' αυτό πρέπει να ενώνεται, μέρα νύ­χτα, με ότι είναι θετικό, αν όχι, θα γίνει τρωτός, θα είναι στο έλεος του κάθε αρνητικού και θα εξαφανιστεί.

4. Μία μέθοδος για να συγχωρείτε

Εκείνος πού είναι φτωχός και αδύνατος πνευματικά δεν μπορεί να συγχωρήσει, αλλά ζητά να εκδικηθεί. Για να συγχωρήσετε αυτόν που σας έκανε κακό, πρέπει να γίνε­τε μεγάλος, πλούσιος, δυνατός και φωτεινός. Πρέπει να λέτε: «Πρέπει να τον συγχωρήσω, γιατί ο καημένος δεν έ­χει Φως, γνώση και ευγένεια... Και δεν ξέρει επίσης τι τον περιμένει, όταν μου προξενεί κακό, γιατί οι νόμοι τής θεί­ας δικαιοσύνης είναι αδυσώπητοι, και θα υποφέρει για να διορθώσει το κακό πού έκανε. Ενώ εγώ, ακόμα κι αν πέ­σω θύμα, έχω το προνόμιο να δουλεύω για το καλό, για τη Βασιλεία του Θεού, και για το φως». 
Όταν σκέφτεστε έτσι και όταν συγκρίνετε όλο το μεγαλείο στο όποιο ζείτε έχοντας διαλέξει το δρόμο του καλού, από την αθλιότητα και το σκοτάδι εκείνων που είναι άδικοι και κακοί, ένα συναίσθημα οίκτου, επιείκειας και αγάπης σας κατακλύζει. Αυτή τη γενναιοφροσύνη, που δεν θα μπορούσατε να την αποκτήσετε με κανένα άλλο μέσον, κατορθώνετε να την αποκτήσετε εύκολα μ' αυτό τον τρόπο.

Ορισμένοι θα πουν: «Μα αυτή η συμπεριφορά μοιάζει πολύ με εκείνην του Φαρισαίου του Ευαγγελίου, που προ­σευχόταν στο ναό ευχαριστώντας τον Κύριο, που δεν ήταν σαν τους άλλους ανθρώπους, ούτε, προπαντός, σαν το γονατισμένο παράμερα τελώνη. Αυτό είναι αλαζονεία!» Διόλου. O Φαρισαίος υπερηφανευόταν γιατί νήστευε δυο φορές τη βδομάδα, γιατί έδινε το δέκατο όλων των αγαθών του, και περιφρονούσε, χωρίς λόγο, τον τελώνη πού ήταν ίσως καλύτερος από αυτόν. Η συμπεριφορά για την οποία σας μιλώ είναι διαφορετική. 

Σας εξηγώ ότι, αν είστε θύμα συκοφαντίας ή αδικίας, αναγνωρίζοντας όλα τα μεγαλεία που o Θεός σάς έδωσε, ενώ ο εχθρός σας στερείται, πρέπει να καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, εσείς είστε προνομιούχος. Προς το παρόν, ό εχθρός σας θριαμβεύει, σύμφωνοι, πέτυχε να σας κάνει κακό, όμως αυτόν πρέπει να λυπόσαστε, γιατί αυτόν λυπούνται πάντοτε όταν κάνει το κακό, και μια μέρα ή θεία δικαιοσύνη θα τον τιμωρήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Βλέπετε, αυτό είναι ολωσδιόλου διαφορετικό και έτσι πρέπει να καταλα­βαίνετε τα λόγια τού Ιησού: «Κύριε, άφες αύτοίς, ού γάρ οίδασι τί ποιούσι».

5. Να νικάτε τούς εχθρούς σας, ανυψωμένοι πάνω από αυτούς

Νομίζετε ότι θα απαλλαγή από έναν εχθρό και θα τον νικήσετε όταν μιλάτε εναντίον του. Όχι! Δεν μπορεί κανείς να νικήσει τούς εχθρούς του μεταφέροντας παντού την εικόνα τους. Νωρίς ή αργά, θα νικήσουν αυτοί. Δεν μπορεί κανείς να νικήσει τούς κακούς με την κακία, τούς συκοφάντες με τη συκοφαντία, τούς ζηλιάρηδες με τη ζή­λια ή τούς οργισμένους με την οργή, γιατί είναι σαν να ταυτίζεστε, να εξισώνεστε μ' αύτούς και να ταξινομείστε στην ίδια κατηγορία. Για να προφυλαχτείτε, για να είστε άτρωτοι, πρέπει να αλλάζετε επίπεδο. Δηλαδή, να μη μείνετε στις ίδιες δο­νήσεις. τις ίδιες αδυναμίες, τις ίδιες εκδηλώσεις τού εχ­θρού σας, γιατί αν είναι πιο δυνατός, θα σάς χτυπήσει. Πρέπει ν’ ανεβαίνετε, ν' ανεβαίνετε σαν τα πουλιά πού ανεβαίνουν πάντοτε, σαν τα αεροπλάνα, σαν τα ελικόπτερα... 

Ν' ανεβαίνετε, δηλαδή να φτάνετε στις ευγενείς πε­ριοχές, τις πιο αγνές, τις πιο φωτεινές και τις πιο θείες. Γιατί, όταν θα έχετε ανεβεί με τη θέληση, με το διαλογι­σμό, με την προσευχή, ο εχθρός σας δεν μπορεί πια να σάς φτάσει, γιατί οι δονήσεις σας είναι διαφορετικές από τις δικές του. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που σας συκοφαν­τούν, που μιλάνε εναντίον σας, ανεβείτε πιο ψηλά, στις πε­ριοχές όπου λάμπει το φως. 
Τότε, επειδή προστατεύεστε, είστε οχυρωμένος με φως, με αγάπη, με ουράνια δύναμη κι όχι μόνο δεν μπορούν να σας αγγίξουν οι κακές σκέψεις αλλά ξαναπέφτουν σ' αύτούς τους ίδιους που κτυπιούνται και συντρίβονται. Να πώς οι Μύστες, οι Σοφοί, οι μεγάλοι Δάσκαλοι κατορθώνουν να νικούν τούς εχθρούς τους. Προσπαθούν να ζουν μία ζωή τόσο αγνή, τόσο ευγενική, τόσο τίμια και ακτινοβόλα, ώστε όλοι οι άλλοι πού πέφτουν επά­νω τους να σπάζουν το κεφάλι τους νωρίς ή αργά. Γιατί υπάρχει ή ανταπόδοση. Μάλιστα! 

Όμως αυτή η ανταπόδοση δεν μπορεί να συμβεί αν είστε ακριβώς σαν τους εχθρούς σας, δηλαδή αν είστε αδύναμος, κακός και φιλήδο­νος. Τότε, τη στιγμή εκείνη, παίρνετε όλες τις ακαθαρσίες που σας στέλνουν. Αν όμως είστε πολύ πιο ψηλά, ή ζωή που κάνετε γίνεται για σας μια προστασία και στέλνει ότι είναι κακό και αρνητικό πίσω σ' αυτόν που το έστειλε. Λοι­πόν, αν θέλετε να είστε προστατευμένος, προφυλαγμένος, σε ασφάλεια, ότι και να σας λένε, ότι και να κάνουν εναντίον σας, πρέπει να αλλάξετε τη ζωή σας, να μπείτε σε μιαν άλλη όπου θα είστε άτρωτος.

Αϊβανχωβ 

Απόσπασμα από τη  "Νέα Γη"