Η πνευματική εργασία για το καλό της ανθρωπότητας

Δεν πρέπει να έρχεστε στην Αδελφότητα για μένα, αλλά για τη Διδασκαλία, γιατί η Διδασκαλία είναι πλούσια, απέραντη, άπειρη. Αν έρχεστε για μένα, επειδή μια μέρα σας χαμογέλασα, όταν θα τύχει ναι μην το κάνω, δε θα ξαναέρθετε. Αυτό λοιπόν δεν είναι σοβαρό. Ένας Δάσκαλος είναι απασχολημένος, υπερφορτωμένος μάλιστα, δεν έχει πάντα το χρόνο να δίνει βλέμματα και χαμόγελα. Οι μαθητές δεν πρέπει να περιμένουν κάτι τέτοιο από αυτόν, διαφορετικά, θα καταλήξουν να χάσουν και τα Δάσκαλό τους και τη Διδασκαλία. 


Τι μπορεί να κάνει ο Δάσκαλος για ένα μαθητή που δε συνδέεται παρά μόνο με το πρόσωπό του και καθόλου με τις ιδέες του; Αισθάνεται ότι ο μαθητής δε σκέφτεται παρά να τον εκμεταλλευτεί και μόνο, να τον απορροφήσει, και γνωρίζοντας πόσο είναι επικίνδυνο αυτό γι’ αυτόν κάνει τα πάντα για να απομακρυνθεί και να γλιτώσει. Ενώ αν δει ότι ο μαθητής έρχεται για τη Διδασκαλία, τον υποστηρίζει, τον βοηθάει, κι έτσι αυτός ο έξυπνος μαθητής έχει κερδίσει και τα δύο: και τη Διδασκαλία και το Δάσκαλό του. Βλέπετε, είναι σαφές, αν θέλετε να με πλησιάσετε, προσκολληθείτε στη Διδασκαλία.

Πόσα γράμματα πήρα στη Ζωή μου από ορισμένες γυναίκες που είχαν μεγάλες ικανότητες άλλωστε, δεν το αγνοώ αλλά μια περίεργη ιδέα είχε μπει στο κεφάλι τους: ήθελαν πόση θυσία να με παντρευτούν. Όσο κι αν τους είπα ότι ήμουν ήδη παντρεμένος, ότι η Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα είναι η γυναίκα μου, η αρραβωνιαστικιά μου: αυτές τίποτα! Τους εξηγούσα ευγενικά (παρ' όλο που συχνά ήμουν έτοιμος να εκραγώ), αλλά δεν μπορούσαν ναι καταλάβουν ότι δεν μπορούσα. Και ειλικρινά, σας το λέω, όταν βλέπω μερικούς αδελφούς και αδελφές που προσκολλώνται μόνο στο πρόσωπό μου, φοβάμαι, γιατί γνωρίζω όλα τα μπλεξίματα που με περιμένουν από αυτήν εκεί την πλευρά και κάνω το παν για να απομακρυνθώ. Πώς να τους κάνω να καταλάβουν ότι Ζητάνε κάτι το αδύνατο και το επικίνδυνο;

Όταν γνωρίζει κανείς να διαβάζει και να εξηγεί το βιβλίο της Ζωντανής φύσης, καταλαβαίνει ότι αν η τάξη και η αρμονία βασιλεύουν μέσα στο σύμπαν, είναι απλούστατα γιατί ο ήλιος βρίσκεται εκεί, στο κέντρο, και γιατί παραμένει εκεί. Ναι γιατί, ένας Μύστης, ένας Δάσκαλος που είναι υπεύθυνος για την εξέλιξη τόσων ανθρώπινων όντων, πρέπει να έχει κάπου, κάπου μια μικρή συζήτηση με τον ήλιο: 

«Άκου αγαπημένε μου ήλιε, υπάρχουν τόσα πολλά πρόσωπο που με αγαπούν και που θα ήθελαν να με έλξουν κοντά τους! Τι με συμβουλεύεις; Τι πρέπει να κάνω;» Ο ήλιος θα του απαντήσει: «Κοίταξε εμένα και κάνε όπως εγώ. Οι πλανήτες με αγαπούν πολύ κι εμένα, περιστρέφονται γύρω μου, αλλά παραμένω στο κέντρο, δε μετακινούμαι για να πάω προς τον ένα ή τον άλλο. Κι όμως, μου λένε: «Ώ αγαπητέ μου ήλιε, αν μπορούσα να κολλήσω επάνω σου, αν μπορούσα να σε αγκαλιάσω!... Έλα κοντά μου...» ' 

Όμως συλλογίζομαι και σκέφτομαι: Κι εγώ τους αγαπώ και μάλιστα περισσότερο. Η αγάπη όλων αυτών των πλανητών μαζί δεν μπορεί να συγκριθεί με την απεραντοσύνη της αγάπης μου, γιατί στην αγάπη μου δεν υπάρχει κανένα συμφέρον παρά μόνο το φως, η ζέστη και η ζωή. Όμως να, για το δικό τους καλό είμαι υποχρεωμένος να κρατάω τη θέση μου, να μην τρέχω προς αναζήτησή τους, διαφορετικά αυτό θα προκαλούσε έναν παγκόσμιο κατακλυσμό. 

Βλέπεις, πρέπει να παραμένω στο κέντρο για να διατηρώ την αρμονία, τη ζωή και την ευτυχία παντού μέσα στο σύμπαν. Λοιπόν, κάνε κι εσύ όπως εγώ, τίποτα δε σ’ εμποδίζει ν’ αγαπάς όλους τους ανθρώπους, ναι τους δίνεις το φως, να τους εμπνέεις, να τους ανυψώνεις και να τους οδηγείς προς ουράνιες περιοχές, αλλά δεν πρέπει να εγκαταλείψεις το κέντρο. 

«Ναι, αλλά μου το ζητούν!» 

«Ω λα λα!» θα απαντήσει ο ήλιος, «αν πρέπει τώρα να ικανοποιείς τις επιθυμίες και τα καπρίτσια του οποιουδήποτε τότε όλα θα καταρρεύσουν!...»

Μια Σχολή Μύησης είναι όπως ένα ηλιακό σύστημα: βρίσκει κανείς εκεί πολλούς πλανήτες, κι ακόμα κομήτες, δυστυχώς, που πλησιάζουν, μετά απομακρύνονται... Και ο Δάσκαλος, που βρίσκεται στο κέντρο όπως ο ήλιος, πρέπει να παραμένει στο κέντρο: δίνει τη δύναμή του, τη θερμότητα του, το φως του, τις ευλογίες του, τις ιδέες του, όμως δε μετακινείται, παραμένει στο κέντρο. Μερικοί, που αγνοούσαν ότι η απόφασή τους θα μπορούσε να προκαλέσει πραγματική καταστροφή, δέχτηκαν κάποια από τις μαθήτριές τους για σύζυγο, και οι άλλοι μαθητές, βλέποντας ότι ο Δάσκαλός τους παντρεύτηκε, τον εγκατέλειψαν. 
Οι Δάσκαλοι που ενεργούν έτσι δεν είναι αληθινοί ήλιοι. Συμβολικά, είναι μάλλον... σελήνες, γιατί, σαν σύμβολο, η σελήνη είναι πιο επηρεάσιμη, πιο ασταθής, πιο συναισθηματική, και έλκεται από τη γη. Υπήρξαν ήδη πολλές σελήνες στο ηλιακό μας σύστημα. Οι ήπειροι είναι σελήνες που έπεσαν στη γη... Δε με πιστεύετε ίσως, όμως αυτό είναι γραμμένο στα αρχεία της Επιστήμης των Μυστών.

Όλοι οι Μύστες που έχουν αυτή τη σεληνιακή πλευρά, δηλαδή μια συγκινησιακή πλευρά και μια συναισθηματικότητα πολύ αναπτυγμένες, έλκονται από τους ανθρώπους, αλλάζουν Θέση, εγκαταλείπουν το κέντρο. Όμως οι αληθινοί ήλιοι σκέφτονται, συλλογίζονται και παραμένουν αμετακίνητοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κρύοι, παγωμένοι, εγωιστές, όχι, δίνουν την αγάπη τους, το φως τους και τις δυνάμεις τους, αλλά κρατούν τη θέση τους στο κέντρο. Και ακόμα και μπροστά στις πλέον γοητευτικές κοπέλες, ακόμα και μπροστά σε πριγκίπισσες, μένουν αμετακίνητοι. Λένε: «Θα σας στέλνω τις ακτίνες μου, θα σας δίνω την αγάπη μου, αλλά αφήστε με να μείνω εδώ που είμαι.»

Προσκολληθείτε μόνο στη Διδασκαλία που σας φέρνω, θα είστε συνεχώς μαζί μου. Όταν βλέπω μια ψυχή που εργάζεται για το φως, έλκομαι από αυτήν όπως οι πεταλούδες από το φως μιας λάμπας. Αλλά μόνο με αυτή την προϋπόθεση να εργάζεται για το φως. Διαφορετικά, δε γίνεται τίποτα, ούτε οι υποσχέσεις, αλλά ούτε και οι απειλές θα με κάνουν να υποκύψω. Αγαπώ το φως, την ομορφιά, την αγνότητα. 
Αν εργάζεστε πάνω σ' αυτές τις ιδιότητες θα είμαι συνεχώς μαζί σας, η σκέψη μου θα είναι μαζί σας για να σας στηρίζει, να σας βοηθάει, ναι σας προστατεύει. Αν όμως βλέπω ότι θέλετε να με κερδίσετε για να με έχετε για σας και μόνο, χωρίς να αφήνετε τίποτα; για τους άλλους, μπροστά σ’ αυτόν τον εγωισμό, αυτόν τον παραλογισμό, αισθάνομαι φόβο και κάνω τα πάντα για να σας ξεφύγω. Δεν πρέπει να έρχεστε εδώ με σκοπό να με «τυλίξετε», να με κερδίσετε για τον εαυτό σας, αλλά για να μορφωθείτε και για να εργαστείτε.

Όσο θα με αναζητάτε μόνο στο φυσικό επίπεδο, να ξέρετε ότι δε θα μπορώ ποτέ να σας ικανοποιώ γιατί δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθώ φυσικά με όλους εσάς. Όταν σας συναντώ, μπορώ να σας δώσω ένα φουντούκι, ένα φιστίκι, μια καραμέλα, ένα χαμόγελο, αυτό είναι όλο... 

Αν όμως ανεβείτε πιο ψηλά στον τομέα της σκέψης, του πνεύματος, εκεί μπορώ να ασχολούμαι με όλους σας ταυτόχρονα και χωρίς διακοπή. Κάθε μέρα, σε κάθε στιγμή της ημέρας και της νύχτας, δέχεστε κάτι. Γιατί ένας Μύστης, που έχει μάθει να εργάζεται με τη σκέψη, γνωρίζει πώς να δημιουργεί ρεύματα δυνάμεων στο αιθέριο επίπεδο. Να γιατί μπορεί να είναι παντού στα σύμπαν και να διαπερνάει με την πεμπτουσία του τα φυτά, τους ωκεανούς, τα άστρα... Θα πείτε: «Τι αλαζονεία, τι ματαιοδοξία!» Σκεφτείτε ό,τι θέλετε, σας λέω όμως την αλήθεια.

Αν με αναζητάτε στο φυσικό επίπεδο, δε θα σας χρησιμεύσω σε σπουδαία πράγματα!, αν όμως μπορείτε ναι με αναζητήσετε σε άλλες περιοχές, θα αισθανθείτε ότι δε σταματάω να ασχολούμαι μ’ εσάς. Πώς; Αυτό είναι δική μου δουλειά. Όμως αυτό και μόνο μ’ ενδιαφέρει: να ασχολούμαι μ’ εσάς και με πολλούς άλλους ακόμη που δε γνωρίζετε. 
Αν δεν αισθάνεστε να δέχεστε κάτι, είναι γιατί είστε κλειστοί, γιατί δε μάθατε να ανεβαίνετε στις φωτεινές περιοχές για να καταλάβετε ότι δε ζητάω παρά να σας τρέφω με τα πιο ουσιαστικά στοιχεία. Σας το λέω με πλήρη ταπεινότητα και απλότητα: σε άλλες περιοχές δε σταματάω να ασχολούμαι μ’ εσάς. Και άλλες φωτεινές οντότητες ασχολούνται μ’ εσάς... 

Γιατί ένας Δάσκαλος, ένας αληθινός Δάσκαλος, που είναι συνειδητός για την αξία της θείας εργασίας είναι πάντα συνδεμένος με τον Ουρανό. Και ακόμα όταν πρέπει να απουσιάσει για να κάνει άλλες εργασίες, παραμένει πάντα σε επικοινωνία με την Αδελφότητά του. Γι’ αυτό το λόγο σ’ αυτές τις στιγμές απουσίας υπάρχουν πάντα άλλες οντότητες του ουράνιου κόσμου που έρχονται να εκδηλωθούν και τον αντιπροσωπεύσουν, για να διατηρήσουν και να στηρίξουν τη συλλογικότητα.

Ο μαθητής δε χάνει ποτέ τίποτα αν έχει ουσιαστική επαφή κι αν αγαπάει το Δάσκαλό του. Θα υποστηρίζεται, θα βοηθιέται, θα φωτίζεται, πάντα, αν όχι από τον ίδιο το Δάσκαλο, θα είναι από αυτούς με τους οποίους εκείνος είναι συνεχώς συνδεμένος και οι οποίοι είναι πάντα παρόντες. 
Πολλοί το έχουν διαπιστώσει ότι όταν ήμουν απασχολημένος αλλού, όταν δεν ήμουν καν εν γνώσει των δυσκολιών τους δέχονταν βοήθεια. Αυτοί σκέφτονταν πως αυτή ερχόταν από εμένα, όμως όχι, δεν ήμουν εγώ που τους βοηθούσα, ήταν φίλοι του αόρατου κόσμου που είχαν εκδηλωθεί στη θέση μου. Δεν είναι ούτε αλαζόνες ούτε φιλόδοξοι και δεν τους ενοχλεί να παίρνουν τη μορφή μου για να παρουσιαστούν μπροστά σας. 

Έλαβα πριν από λίγο καιρό ένα γράμμα από ένα φυσικό, ερευνητή στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών που μου έλεγε: «Ω Δάσκαλε, τι διαύγεια, τι φως μέσα στα βιβλία σας! Γνώρισα πολλές πνευματικές κινήσεις, διάβασα πολλά βιβλία εσωτερισμού, όμως δε βρήκα πουθενά τα ουσιώδη προβλήματα να εκτίθενται με τέτοια διαύγεια. Θα ήθελα να σας συναντήσω, όμως μόνο εσάς, γιατί δε μου αρέσει η συλλογικότητα. Μπορείτε να με δεχτείτε;» Ε λοιπόν, τι πιστεύετε ότι πρέπει να του απαντήσω; Καλύτερο είναι να μην έρθει γιατί δεν είναι έτοιμος! Δε θέλω εδώ ανθρώπους που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τις ιδέες μας με το σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν έπειτα για· το προσωπικό τους και μόνο εγωιστικό συμφέρον.  

Έχω ανάγκη από όντα που να αγαπούν τη συλλογικότητα και που να επιθυμούν να συμμετάσχουν σε μια συλλογική εργασία για τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη. Να γιατί όταν μερικοί μου λένε ξεκάθαρα, ότι δεν αγαπούν τη συλλογικότητα κι ότι θέλουν να συναντήσουν εμένα και μόνο, αναρωτιέμαι πάντα σε τι θα χρησιμοποιήσουν αυτά που θα τους πω και γι' αυτό δεν έχω διάθεση ναι τους δεχτώ. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που θέλουν να κάνουν την προσπάθεια να με συναντήσουν αλλά, δεν έχω ανάγκη από αυτούς τους εγωιστές! Ας πάνε όπου θέλουν, όχι όμως εδώ!

Και μάλιστα θα πάω ακόμα πιο μακριά. Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζω ναι μην κάνω πια διαλέξεις, να μη σας αποκαλύπτω πια τίποτα, ε! λοιπόν, αυτό δε θα ήταν λόγος για να σταματήσετε να έρχεστε στην Αδελφότητα. Γιατί δεν έρχεται κανείς σε μια πνευματική Διδασκαλία για να συσσωρεύσει αποκλειστικά και μόνο γνώσεις όπως γίνεται στα σχολεία και τα πανεπιστήμια που όταν πια οι σπουδές τελειώσουν οι σπουδαστές εγκαταλείπουν τους καθηγητές. 
Εδώ, έρχεστε βέβαια για να μορφωθείτε, όμως αυτή η μόρφωση πρέπει να σας χρησιμεύσει για να κάνετε μια εργασία. Και αυτή η εργασία είναι να σχηματίσουμε όλοι μαζί μια μπαταρία εξαιρετικής ισχύος. Ναι, εκατοντάδες ψυχές και πνευματικά όντα ενωμένα παράγουν μαγικά, κύματα εκπληκτικής δύναμις για να βοηθήσουν και να φωτίσουν τους ανθρώπους που είναι βυθισμένοι μέσα στα σκοτάδια και τις λύπες... 
.

Έως την ημέρα που θα μπορέσουμε, επιτέλους, να φέρουμε τη Βασιλεία του Θεού στη γη.  Ο σκοπός σας δεν πρέπει ποτέ να είναι ούτε εγώ ούτε η επιστήμη, αλλά η πνευματική εργασία για το καλό της ανθρωπότητας. Και αυτή είναι μια εργασία που μπορεί να διαρκεί αιώνια.

Απόσπασμα από το βιβλίο του ΑΪΒΑΝΧΩΒ

«Ο πνευματικός Δάσκαλος»