Μην ζεις τη ζωη σου ¨επι ματαίω¨

«Γλυκανάλατες σαχλαμάρες» σε άκουσα να λες ... 

«Έχω βαρεθεί κάθε μέρα τις χαμογελαστές καλημέρες σας, τις αγάπες και τις αγκαλιές σας, τις ευλογίες που μοιράζετε δεξιά κι αριστερά. Εδώ ο κόσμος καίγεται και το ¨νινί¨ χτενίζεται… 

Αμάν πια! Νισάφι! 

Ανοίξτε τα μάτια να δείτε την πραγματική ζωή!…»

Κι όμως φίλε μου ανοικτά έχουμε τα μάτια. Κι όχι μόνο αυτά που μπορείς εσύ να αντικρίσεις, αλλά και τα μάτια της ψυχής μας, ορθάνοιχτα είναι… Βλέπεις ξεφύγαμε από το στερεοτυπικό κοίταγμα της ζωής και ¨κυττάμε¨ την ουσία της…

Κι εσύ που μας κράζεις, που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαίρεται, να αγαπά, να μοιράζεται, τι έχεις να αντιπαραθέσεις; Μήπως έχεις ξεφύγει από τις δυσκολίες ή χωρίς να το καταλαβαίνεις δημιουργείς περισσότερες;

Ποιος σου είπε μάτια μου ότι αν αναπνέεις το ¨πρόβλημα¨, αν κυοφορείς το ¨πρόβλημα¨ μπορείς και να το λύσεις;

Ποιος σου είπε ότι σου αξίζει η δυστυχία και κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να μην την αποχωριστείς ποτέ;

Ποιος ψαλίδισε τα φτερά σου, ευνούχισε τη δύναμη σου και σε κατάντησε ένα ανθρωποειδές που κινείται ρομποτικά στη ζωή, χωρίς έμπνευση, χωρίς όραμα, χωρίς πίστη, χωρίς παιχνίδι, χωρίς ελευθερία;

Ποιος είναι αυτός που χειρίζεται με τρόπο εξαιρετικό τις σκέψεις σου, τα θέλω και τα πρέπει σου και περιορίζει τους ορίζοντες σου σε λίγα τετραγωνικά ζωής;

Ποιος είναι αυτός που τελικά σε θέλει να έρπεις μέσα στη μέρα σου κρατώντας σε δέσμιο στη φυλακή του φόβου για να μην κοιτάξεις ψηλά, μήπως ¨ενθυμηθείς¨ και ματώσεις…

Γιατί τότε ο πόνος που θα νιώσεις θα σε συγκλονίσει συθέμελα, θα φτάσει μέχρι την ψυχή σου. Κι αυτή σαν ηφαίστειο θα εκραγεί για να σε παρασύρει στα δικά της μονοπάτια. Το αίμα που θα στάξει από την έκρηξη της ψυχής σου θα ποτίσει την άγονη γη του μυαλού σου και τότε… 

Τότε θα φυτρώσουν μυρωμένες παπαρούνες για να σου θυμίζουν ποιος είσαι και που χρειάζεται να πας. Και μόλις τις αντικρίσεις, θα έρθεις να μας συναντήσεις. 

Και δεν θα μιλάς μόνο για αγάπη και ελευθερία αλλά θα τις έχεις συντροφιά σου στο κάθε λεπτό της ζωής σου…

Οι ανατροπές μάτια μου και οι επαναστάσεις από λεύτερες καρδιές ξεκινάνε που ξέρουν να αγαπούν. 

Που χωρίς φόβο, πέρα από υλικούς και ψυχολογικούς περιορισμούς γίνονται η ίδια η αγάπη. 

Που μοιράζουν απλόχερα αγκαλιές, χαμόγελα, κατανόηση και ξέρουν πως το μεγαλύτερο όπλο στον κόσμο είναι το χαμόγελο τους…

Και πριν αρχίσεις τις αντιρρήσεις νιώσε με την καρδιά σου τα λόγια μου και άκουσε τη να σου ψιθυρίζει: 

Μην ζεις τη ζωή σου ¨επί ματαίω¨

namaste

despoina palamari