Ο Οsho μιλά για τους ανθρώπους που έχουν περιορισμένη ή καθόλου κίνηση.

Κάποιος  άντρας ρώτησε τον Οsho σχετικά με ένα φίλο του που ήταν παράλυτος και αναρωτιόταν αν μπορούσε να κάνει κάτι για να τον Βοηθήσει.

Οsho : Αν είσαι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και δεν μπορείς να κινηθείς, θα θέλεις συνέχεια να κινείσαι, επειδή η κίνηση είναι ζωή. Τίποτε άλλο δεν είναι τόσο σημαντικό, όσο η κίνηση. Τα βράχια είναι νεκρά επειδή δεν μπορούν να κινηθούν. Τα δέντρα είναι κάπως πιο ζωντανά, επειδή είναι εφικτή μια κάποια κίνηση, είναι όμως ριζωμένα μέσα στη γη. Τα ζώα δεν είναι ριζωμένα μέσα στη γη, οπότε είναι πιο ζωντανά, μπορούν να είναι ελεύθερα.

Όταν είσαι παράλυτος, η ίδια η παράλυση, είκοσι τέσσερις ώρες την ημέρα, γίνεται αυθυποβολή. Ξανά και ξανά θυμάσαι πως δεν μπορείς να κινηθείς. Ξανά και ξανά επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου ότι δεν μπορείς να κινηθείς κι αυτή η επανάληψη συνεργάζεται με την παράλυση. Πρέπει λοιπόν να γίνει το ακριβώς αντίθετο.

Όποτε αισθάνεται ότι το σώμα του δεν μπορεί να κινηθεί, πρέπει να κλείνει τα μάτια του και μέσα στη φαντασία του να πηγαίνει ένα μεγάλο περίπατο ή να τρέχει. Πηγαίνοντας για περίπατο, μπορεί να βρέχει. Οι σταγόνες της βροχής πέφτουν πάνω του και τον κάνουν μούσκεμα. Το όλο πράγμα είναι ότι πρέπει να συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις — όσφρηση, αφή, όραση, γεύση, ακοή. Αυτό γίνεται μια θαυματουργή θεραπεία...

Αν του αρέσει να χορεύει, τότε αυτό είναι τέλειο, επειδή ο χορός είναι ακριβώς ο αντίθετος πόλος από την παράλυση. Οι άνθρωποι που δεν ξέρουν πώς να χορέψουν είναι ήδη μισό-παράλυτοι. Η παράλυση είναι μη κίνηση και ο χορός είναι καθαρή κίνηση. Για να είναι κανείς πραγματικά ζωντανός, χρειάζεται να είναι χορευτής. Αυτή είναι η ομορφιά του να βλέπεις ένα χορευτή. Ξαφνικά αισθάνεσαι την έκσταση της κίνησης τόσο ζωντανή, τόσο εκλεπτυσμένη, σαν να μην υπάρχει βαρύτητα. Αν είναι πραγματικός χορευτής, θα νιώθεις ότι μπορεί να πετάξει.

Ένας από τους μεγαλύτερους χορευτές, ο Νιζίνσκυ, έκανε πολύ μεγάλα άλματα, τα οποία θεωρούντο ανέφικτα. Οι επιστήμονες που τον παρατήρησαν είπαν ότι τόσο μεγάλα άλματα δεν είναι εφικτά, εξαιτίας της βαρύτητας. Τον ρώτησαν πώς τα έκανε. Εκείνος είπε ότι δεν ήξερε, εκτός από το ότι ερχόταν μια στιγμή που ο ίδιος δεν υπήρχε, που ένιωθε ότι μπορούσε να πετάξει. Όταν έκανε άλματα - και το ύψος του άλματος ήταν θαυμαστό - ήταν ακόμα μεγαλύτερο θαύμα το πώς επέστρεφε πίσω στη γη. Έπεφτε τόσο απαλά όπως πέφτει ένα ξερό φύλλο από το δέντρο, όχι σαν πέτρα. Είναι σαν να νικάει ολόκληρο το νόμο της βαρύτητας.

Πες του λοιπόν ότι αν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να χορεύει, αυτή θα είναι η θεραπεία...

...Πολλές φορές έχει συμβεί να είναι ένας άνθρωπος παράλυτος για πολλά χρόνια και οι γιατροί να του έχουν πει ότι δεν θα μπορέσει να κινηθεί για την υπόλοιπη ζωή του. Ξαφνικά, μια μέρα το σπίτι καίγεται και όλοι τρέχουν έξω. Ο παράλυτος ξεχνάει και μέσα στο φόβο του τρέχει κι εκείνος να βγει έξω απ’ το σπίτι. Οι άνθρωποι τον βλέπουν να τρέχει και δεν μπορούν να το πιστέψουν. Λένε: 
«Μα, αυτό είναι αδύνατον! Εσύ μπορείς και τρέχεις!» 
Τότε συνειδητοποιεί τι κάνει και πέφτει. Πώς μπορεί και τρέχει; Κανένας ποτέ δεν μπορεί να εναντιωθεί στους ειδικούς. Εκείνος όμως έχει τρέξει!
Κάθε παράλυτος μπορεί να υπνωτιστεί και μέσα στην ύπνωση αρχίζει να περπατάει. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα λειτουργεί τέλεια, απλώς κάπου δεν συνεργάζεται ο νους...

σκέψεις-λέξεις...

Είναι καλό να αναρωτηθούμε με ποιο τρόπο και σε ποιο τομέα της ζωής μας είμαστε και εμείς παράλυτοι κι ας φαινόμαστε υγιείς...
Με ποιο τρόπο μπορούμε να ¨κινήσουμε¨ το μυαλό μας, τις σκέψεις μας, ώστε να ξεφύγουμε από τον αυτοϋπνωτισμό και να αρχίσουμε να χορεύουμε τον πιο ερωτικό χορό μαζί με τη Ζωή...

namaste

despoina palamari