της μέρας και της νύχτας
γίνονται εναλλαγές φωτός και σκοτεινιάς μέσα σου…
Η ζωή δεν σταματά
πάντα θα σε ανεβοκατεβάζει,
θα σε στριφογυρίζει,
θα σε πλάθει,
θα σε μαθαίνει…
και μετά από λίγο κάτι μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«τίποτα δεν κρατά για πάντα»
ότι το ένα φέρνει το άλλο
ότι οι συνθήκες αλλάζουν,
οι άνθρωποι αλλάζουν,
ότι εσύ ο ίδιος αλλάζεις
και κάτι που φάνταζε τρομακτικό χτες
στο σήμερα χάνοντας την εξουσία,
την κυριαρχία του πάνω σου
γίνεται απλά μια ακόμα εμπειρία…
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«μια ¨ήττα¨ δεν σημαίνει ότι έχασες τον ¨πόλεμ層
σημαίνει ότι γίνεσαι πιο μεστός,
πιο ώριμος, πιο έτοιμος να ζήσεις…
κι αρχίζεις να φτιάχνεις τα μονοπάτια σου στο Σήμερα
γιατί ήδη ξέρεις ότι
«το αύριο μπορεί να υπάρξει μόνο αν γίνει σήμερα»
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«χρειάζεται να μην ξοδεύεσαι
και να αγαπάς εσένα περισσότερο»
να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητες σου
και να μοιράζεσαι τα ταλέντα σου
να δημιουργείς αυτές συνθήκες ζωής
που η αγάπη να ανθίζει μέσα τους
κι εσύ να γεύεσαι το άρωμα της,
το άγγιγμα της στην καθημερινότητα σου…
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
αρχίζεις να κατανοείς ότι
«κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι για σένα
παρά μόνο εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου»
έτσι, αρχίζεις να φροντίζεις τον εσωτερικό σου κήπο
και δεν περιμένεις
από έναν άντρα, από μια γυναίκα
να αναλάβουν την φροντίδα του κήπου σου.
Όταν έρθουν να σε συναντήσουν
τον έχεις ήδη ανθισμένο
και μοιράζεσαι τα λουλούδια του μαζί τους…
και μετά από λίγο κάτι περισσότερο μαθαίνεις…
και πάντα θα μαθαίνεις
μέσα από κάθε συνθήκη
μέσα από κάθε εμπειρία…
ώσπου μια μέρα να καταφέρεις
«να συναντήσεις Εσύ, Εσένα»
namaste
despoina palamari
