Η κόλαση και ο παράδεισος είναι μέσα σου

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί κάνεις συνέχεια τα ίδια λάθη; Τις ίδιες λάθος επιλογές όσον αφορά τις σχέσεις σου, τον σύντροφο σου; Γιατί διαλέγεις πάντα τον ίδιο τύπο γυναίκας, τον ίδιο τύπο άντρα;

Μπορεί το πρόβλημα να αλλάζει κατά καιρούς όνομα, να λέγεται Γιώργος, Μαρία, Δημήτρης, Κατερίνα αλλά ο πόνος, η δυστυχία είναι ίδια επειδή εσύ, που επιλέγεις, παραμένεις μέσα σου ο ίδιος. 
Το λάθος δεν βρίσκεται στον άντρα ή τη γυναίκα που διαλέγεις αλλά στην επιλογή. Και δυστυχία που κατά καιρούς βιώνεις ¨επαναληπτικά¨ δεν βρίσκεται στο πρόσωπο που διαλέγεις αλλά στην ίδια την επιλογή. 

Μέσα σου κουβαλάς τον παράδεισό σου...

Μέσα σου κουβαλάς την κόλασή σου...

Κι αν νιώθεις δυστυχία, μην προσπαθείς να βρεις δικαιολογίες στον εξωτερικό κόσμο, δεν σε βοηθούν. Στην πραγματικότητα, με αυτές τις δικαιολογίες χτίζεις τις ψευδαισθήσεις σου που σε αποτρέπουν να εστιάσεις στην πραγματική αιτία. Είναι κρίμα να ζεις μέσα σε ένα φαύλο κύκλο συναισθημάτων και ψευδαισθήσεων.

Όποτε νιώθεις δυστυχισμένος, προσπάθησε να βρεις μέσα σου τι είναι αυτό που σε απογοητεύει και σε στεναχωρεί. Με ποιο τρόπο η επιλογή σου φέρνει στο προσκήνιο πληγές του παρελθόντος. Τι είναι αυτό που πραγματικά έχει κλείσει την καρδιά σου και φοβάσαι να δοθείς, φοβάσαι να ζήσεις...

Τι είναι αυτό, ποιος είναι αυτός που με εμποδίζει να φέρω την αλλαγή στη ζωή μου;

Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω κανένα. Κρύβομαι για να δω ποιος καραδοκεί και δεν βλέπω κανένα. Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να φέρει εμπόδια.

Κοιτάζω μέσα μου και...

Κοιτάζω μέσα μου και δεν βλέπω κανένα άλλο εμπόδιο εκτός από τον εαυτό μου... 
Εγώ στέκομαι εμπόδιο στον δρόμο μου και εμποδίζω την ανάπτυξη μου. Και τώρα αναρωτιέμαι τι να κάνω; Αν ήταν κάποιος άλλος θα μπορούσα να τον πολεμήσω. Να του φωνάξω, να τον σπρώξω, να τον προσπεράσω...

Τώρα όμως πως μπορώ να τα βάλω με τον εαυτό μου. Πως μπορώ να τον αποφύγω, να τον προσπεράσω αφού όπου πάει πάω, όπου πάω έρχεται...

Το εμπόδιο μου είμαι Εγώ και αυτό βαραίνει τις σκέψεις μου, τις ανάσες μου, τα όνειρα μου. Βαραίνει τη ¨σκιά¨ μου και δεν με αφήνει να πετάξω και να αφεθώ στον κόσμο της αγάπης. 
Όμως, τι περίεργο, σαν ν’ ακούω μια ψιθυριστή φωνή να μου λέει: Θα τα καταφέρεις...

namaste
despoina palamari