Ζωή και Θάνατος

Osho: Η Τέχνη του να πεθαίνεις

Ο θάνατος είναι ένα οργανικό, ένα αναπόσπαστο τμήμα της ζωής και είναι πολύ φιλικός προς τη ζωή. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρχει η ζωή. Η ζωή υπάρχει λόγω του θανάτου. Ο θάνατος δίνει το φόντο. 

Ο θάνατος είναι, για την ακρίβεια, μια διαδικασία ανανέωσης και συμβαίνει κάθε στιγμή επίσης, όπως συμβαίνει κι η ζωή, διότι η ανανέωση είναι αναγκαία την κάθε μια στιγμή.  Τη στιγμή που εισπνέεις και τη στιγμή που εκπνέεις συμβαίνουν και τα δυο. Όταν εισπνέεις, συμβαίνει η ζωή΄ όταν εκπνέεις, συμβαίνει ο θάνατος. Γι΄αυτό κι όταν γεννιέται ένα παιδί, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να εισπνεύσει, τότε η ζωή ξεκινά. Κι όταν πεθαίνει ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, το τελευταίο πράγμα που κάνει είναι να εκπνεύσει, τότε η ζωή αναχωρεί.


Η εκπνοή είναι θάνατος, η εισπνοή είναι ζωή – και είναι και τα δυο σαν τους δυο τροχούς της βοϊδάμαξας. Ζεις εισπνέοντας το ίδιο όπως και ζεις εκπνέοντας. Η εκπνοή είναι μέρος της εισπνοής. Δεν μπορείς να εισπνέεις αν σταματήσεις να εκπνέεις. Δεν μπορείς να ζήσεις αν πάψεις να πεθαίνεις. Ο άνθρωπος που έχει καταλάβει τι είναι η ζωή του επιτρέπει να συμβεί ο θάνατος, τον καλοδέχεται. 

Πεθαίνει τη κάθε μια στιγμή και ανασταίνεται την κάθε μια στιγμή. Ο σταυρός του κι η ανάστασή του συμβαίνουν συνεχώς ως μια διαδικασία. Πεθαίνει ως προς το παρελθόν κάθε στιγμή και γεννιέται ξανά και ξανά μέσα στο μέλλον.

Η παράλογη αυτή ιδέα δημιουργεί ατέλειωτες δυστυχίες στη ζωή μας, διότι ο άνθρωπος που προστατεύει τον εαυτό του κατά του θανάτου γίνεται ανίκανος να ζήσει. Είναι ο άνθρωπος που φοβάται να εκπνέει, οπότε δεν μπορεί να εισπνέει οπότε μένει κολλημένος. Τότε απλώς σέρνεται, η ζωή του δεν είναι πια μια ροή, η ζωή του δεν είναι πια ποτάμι. 

Αν κοιτάξεις τη ζωή, θα μπορέσεις να γνωρίσεις τι είναι ο θάνατος. Αν καταλάβεις τι είναι ο θάνατος, τότε μόνον θα μπορέσεις να καταλάβεις τι είναι ζωή. Έχουν οργανική σχέση. Κατά κανόνα, από φόβο, δημιουργήσαμε ένα διαχωρισμό. Νομίζουμε ότι η ζωή είναι καλό πράγμα και ο θάνατος κακό. Νομίζουμε ότι πρέπει να επιθυμούμε τη ζωή και να αποφεύγουμε το θάνατο. Νομίζουμε ότι πρέπει με κάθε τρόπο να προστατεύουμε τον εαυτό μας από το θάνατο. 

Αν θέλεις πραγματικά να ζήσεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις. Ποιος είναι εκείνος μέσα σου που φοβάται το θάνατο; Φοβάται η ζωή το θάνατο; Δεν είναι δυνατό. Πώς γίνεται να φοβάται η ζωή την ίδια την εγγενή της διαδικασία; Κάτι άλλο μέσα σου φοβάται. Το εγώ μέσα σου φοβάται. 
Η ζωή και ο θάνατος δεν είναι αντίθετα, το εγώ και ο θάνατος είναι αντίθετα. Η ζωή και ο θάνατος δεν είναι αντίθετα, το εγώ και η ζωή είναι αντίθετα. Το εγώ είναι εναντίον και της ζωής και του θανάτου. Το εγώ φοβάται να ζήσει και το εγώ φοβάται να πεθάνει. Φοβάται να ζήσει, διότι η κάθε προσπάθεια, το κάθε βήμα προς τη μεριά της ζωής φέρνει κοντύτερα το θάνατο.