Osho: Προς τους θεραπευτές...
Όταν δουλεύεις με ανθρώπους, μπορείς να δουλεύεις σαν να είναι καθήκον ή μπορείς να δουλέψεις μαζί τους με αγάπη. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Το καθήκον είναι χλιαρό, η αγάπη είναι παθιασμένη. Το καθήκον μπορεί να βοηθήσει, μα δεν μπορεί να μεταμορφώσει. Το καθήκον μπορεί να αγγίξει μόνο την επιφάνεια του άλλου ανθρώπου, επειδή είναι κάτι που έρχεται από το κεφάλι σου. Η αγάπη μπορεί να μεταμορφώσει, επειδή είναι κάτι που έρχεται από την καρδιά σου.
Όποτε δουλεύεις με ανθρώπους, να θυμάσαι ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Ποτέ ξανά δεν θα βρεις τέτοιον άνθρωπο. Συμβαίνει μόνο μια φορά. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, επειδή δεν θα επαναληφθεί ποτέ ξανά. Έτσι, κάθε στιγμή επαφής θα είναι επίσης ιστορική, επειδή είναι ανεπανάληπτη. Είναι τρομερά πολύτιμη. Έτσι, όποτε βοηθάς, να βοηθάς από αγάπη. Μπες μέσα στη ροή και ξέχνα τη βοήθεια. Άρχισε να νοιάζεσαι. Αυτή είναι η διαφορά.
Αν βοηθάς, θα είσαι το πολύ-πολύ μια νοσοκόμα. Αν νοιάζεσαι, γίνεσαι μητέρα. Η βοήθεια είναι κάτι ποσοτικό. Η φροντίδα είναι κάτι ποιοτικό και δείχνει μια ένταση. Είναι φλόγα. Να είσαι λοιπόν βαθιά μέσα στο πάθος.
Κάθε άτομο είναι αντιπρόσωπος του θεϊκού. Αγάπησέ τον, λάτρεψέ τον, σεβάσου τον και οτιδήποτε κάνεις, κάνε το με βαθιά ταπεινότητα. Τότε, περισσότερο βοηθιέσαι, παρά βοηθάς. Τότε, εσύ θα ωριμάζεις περισσότερο από ό,τι μπορεί να ωριμάσει ο άλλος άνθρωπος μέσα από τη βοήθειά σου.
Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθεις κάτι, από το να γίνεις δάσκαλος. Πάρε το όμως αυτό σαν μια πάρα πολύ ιερή υπόθεση. Να είσαι πραγματικά έντιμος και αυθεντικός με αυτό. Δεν λέω να είσαι σοβαρός, επειδή από τη στιγμή που γίνεσαι σοβαρός, δεν μπορείς να βοηθήσεις. Να είσαι έντιμος, αλλά όχι σοβαρός. Πάρε το σαν διασκέδαση, αλλά μην ξεχνάς την ιερότητά του. Όταν συναντιέται η διασκέδαση και η ιερότητα, τότε εμφανίζεται μέσα σου εκείνη η ποιότητα που μπορεί να βοηθήσει. Αυτή είναι η αλχημεία της βοήθειας: Το να συναντιέται μέσα σου η διασκέδαση και η ιερότητα.
Αν βοηθάς, θα είσαι το πολύ-πολύ μια νοσοκόμα. Αν νοιάζεσαι, γίνεσαι μητέρα. Η βοήθεια είναι κάτι ποσοτικό. Η φροντίδα είναι κάτι ποιοτικό και δείχνει μια ένταση. Είναι φλόγα. Να είσαι λοιπόν βαθιά μέσα στο πάθος.
Κάθε άτομο είναι αντιπρόσωπος του θεϊκού. Αγάπησέ τον, λάτρεψέ τον, σεβάσου τον και οτιδήποτε κάνεις, κάνε το με βαθιά ταπεινότητα. Τότε, περισσότερο βοηθιέσαι, παρά βοηθάς. Τότε, εσύ θα ωριμάζεις περισσότερο από ό,τι μπορεί να ωριμάσει ο άλλος άνθρωπος μέσα από τη βοήθειά σου.
Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθεις κάτι, από το να γίνεις δάσκαλος. Πάρε το όμως αυτό σαν μια πάρα πολύ ιερή υπόθεση. Να είσαι πραγματικά έντιμος και αυθεντικός με αυτό. Δεν λέω να είσαι σοβαρός, επειδή από τη στιγμή που γίνεσαι σοβαρός, δεν μπορείς να βοηθήσεις. Να είσαι έντιμος, αλλά όχι σοβαρός. Πάρε το σαν διασκέδαση, αλλά μην ξεχνάς την ιερότητά του. Όταν συναντιέται η διασκέδαση και η ιερότητα, τότε εμφανίζεται μέσα σου εκείνη η ποιότητα που μπορεί να βοηθήσει. Αυτή είναι η αλχημεία της βοήθειας: Το να συναντιέται μέσα σου η διασκέδαση και η ιερότητα.
Φέρε λοιπόν περισσότερη προσπάθεια, περισσότερη ενέργεια σ’ αυτό. Να μπαίνεις όλο και πιο συνολικά μέσα σ’ αυτό, ποτέ όμως πραγματικά συνολικά.
Να γίνεσαι όλο και πιο συνολικός, ποτέ όμως πραγματικά συνολικός...
