Αν θέλεις να αλλάξει η ζωή σου

Από τη γνώση στη σοφία

«Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη. Όχι να βλέπεις πώς πηδάει η σπίθα από τη μια γενεά στην άλλη, παρά να πηδάς, να καίγεσαι μαζί της. Η πράξη είναι η πλατύτερη θύρα της λύτρωσης. Αυτή μονάχα μπορεί να δώσει απόκριση στα ρωτήματα της καρδιάς. Μέσα στις πολύγυρες περιπλοκές του νου, αυτή βρίσκει το συντομώτερο δρόμο. Όχι βρίσκει. Δημιουργάει δρόμο, κόβοντας δεξά, ζερβά την αντίσταση της λογικής και της ύλης.»

Νίκος Καζαντζάκης

Σκέψεις- λέξεις...
Βαδίζοντας στο ¨μονοπάτι¨ μου συνάντησα πολλές φορές ανθρώπους που αναρωτιότανε: Μα γιατί δεν αλλάζω, αφού κάνω τόσες προσπάθειες;
Και πραγματικά έκαναν πολλές προσπάθειες. Άλλος διάβαζε πολύ, άλλος έκανε γιόγκα και διαλογισμούς, άλλος ψυχοθεραπεία, άλλος δοκίμαζε διάφορες εναλλακτικές θεραπείες ή σεμινάρια όμως κανένας από αυτούς δεν είχε καταφέρει να αλλάξει τον εαυτό του και παρέμεινε εγκλωβισμένος μέσα σε σκέψεις και στερεότυπα.
Συνάντησα κι άλλους ανθρώπους εγκλωβισμένους που επιζητούσαν κι αυτοί την αλλαγή, την μεταμόρφωση. Αυτοί οι άνθρωποι με πολύ λιγότερη προσπάθεια και σε πολύ λιγότερο χρόνο από τους προηγούμενους κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους, να αντικρύσουν τον εαυτό τους και να προχωρήσουν απελευθερωμένοι από στερεότυπα και προσδιορισμούς φέρνοντας την αλλαγή στη ζωή τους που τόσο επιθυμούσαν.

Osho: «Η μεγαλύτερη επιθυμία στον κόσμο είναι για εσωτερική μεταμόρφωση. Η επιθυμία για χρήμα δεν είναι τίποτα, η επιθυμία για εξουσία, για κύρος, δεν είναι τίποτα. Η μεγαλύτερη επιθυμία είναι η λεγόμενη πνευματική μεταμόρφωση. Και από τη στιγμή που παγιδεύεσαι μέσα σ' αυτή την επιθυμία, θα παραμείνεις δυστυχισμένος για πάντα. Η μεταμόρφωση είναι εφικτή, όχι όμως επιθυμώντας την.» 

Σε τι διέφεραν όμως οι δυο αυτές ομάδες ανθρώπων και ενώ οι μεν παρέμειναν σχεδόν στάσιμοι οι άλλοι έφεραν την αλλαγή στη ζωή τους; Και οι δυο ομάδες έμαθαν πολλά πράγματα που για πολλούς ήταν πρωτόγνωρα και στην αρχή τους φαίνονταν και λίγο ¨τρελούτσικα¨. Η πρώτη ομάδα όμως όλες τις τεχνικές, τις διαλογιστικές αναπνοές, τα λόγια των μεγάλων δασκαλών όπως ο Osho, τις ασκήσεις εξέλιξης, όλα αυτά τα κράτησαν σαν θησαυρό στο κεφάλι τους.
 

Θυμάμαι μια ιστορία με ένα βασιλιά που είχε τρεις γιους και έπρεπε να αποφασίσει σε ποιον θα αφήσει το βασίλειο. Έδωσε λοιπόν στον καθένα ένα σακούλι με σπόρους και τους είπε να το φυλάξουν μέχρι να γυρίσει από το μεγάλο ταξίδι του.
Όταν έφυγε ο βασιλιάς ο ένας γιος έβαλε τους σπόρους στο θησαυροφυλάκιο και τους κράτησε σαν πολύτιμο θησαυρό για να τους επιστρέψει στον πατερά του όταν θα του το ζητούσε. Ο άλλος γιος πούλησε τους σπόρους και κράτησε τα χρήματα για να πάρει καινούριους σπόρους να δώσει στον πατέρα του όταν ερχόταν η κατάλληλη ώρα. Ο τρίτος γιος έσπειρε τους σπόρους σε ένα χωράφι αφού το όργωσε. Τους πότισε τους φρόντισε κι όταν ήρθε ο βασιλιάς είχε να του χαρίσει ένα χωράφι γεμάτο φυτά και καρπούς.
Σε ποιον λέτε ότι έδωσε το βασίλειο ο βασιλιάς; Εσείς σε ποιον θα το δίνατε;
 

Η πρώτη ομάδα αποτελείται από ανθρώπους που δεν φροντίζουν ώστε οι σπόροι να βρουν το δρόμο τους μέσα στη μάνα Γη ώστε να γίνουν φυτά που θα καρποφορήσουν και θα μοιράσουν τους καρπούς, τα δώρα τους. 
Όσοι άνθρωποι μοιάζουν στον πρώτο γιο κρατάνε καλά κλειδωμένους όλους τους θησαυρούς, όλη τη γνώση μέσα στο κεφάλι τους και περιμένουν την αλλαγή να έρθει. 
Όσοι μοιάζουν στο δεύτερο γιο, μαθαίνουν πολύ καλά όλη αυτή τη γνώση, την διατυμπανίζουν, την ¨πουλάνε¨ θεωρώντας ότι κάνουν κάτι ξεχωριστό και σαν μυρικαστικά αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια κρατώντας και αυτοί όλη τη γνώση μέσα στο κεφάλι τους, περιμένοντας την αλλαγή να έρθει.
Ευτυχώς υπάρχουν και οι άνθρωποι που μοιάζουν στον τρίτο γιο. Σκάβουν, κουράζονται, πονάνε, κλαίνε, φωνάζουν. Συνεχίζουν να σκάβουν πιο βαθιά, πιο αποφασιστικά και όταν βρουν το γόνιμο έδαφος στην εσωτερική τους Γη τότε φυτεύουν τους σπόρους τους και αργότερα απολαμβάνουν τους καρπούς της αλλαγής κερδίζοντας το βασίλειο της πληρότητας. 
Αυτοί οι άνθρωποι δεν κράτησαν την γνώση στο κεφάλι τους. Την κατέβασαν χαμηλότερα. Πρώτα στο κέντρο της καρδιάς και αφού πήραν θάρρος και δύναμη από εκείνη την κατέβασαν πιο χαμηλά στο κέντρο της κοιλιάς τους. Στην εσώτερη γη τους κάνοντας τη γνώση, σοφία. Μπήκαν στο βίωμα, στην εμπειρία με μόνο τους όπλο την αποφασιστικότητα. Και η αποφασιστικότητα δεν εδρεύει στο κεφάλι αλλά στην κοιλιά. 

Η κοιλιά είναι το κέντρο της θέλησης και από εκεί ξεκινάμε την αλλαγή. Στο κεφάλι εδρεύει ο Έλεγχος με τους συμβουλάτορες του τον Φόβο και την Αναποφασιστικότητα. Κι όσο πιο πολύ ελέγχεις τη ζωή σου τόσο πιο πολύ φοβάσαι τόσο περισσότερο ανήσυχος γίνεσαι για την ασφάλειά σου, τόσο περισσότερο σκληραίνεις. Σκληραίνεις στο σώμα στο μυαλό στην καρδιά... 

Περιορίζεσαι. Γίνεσαι χέρσα γη. Περιορίζεις τις αισθήσεις σου, το άγγιγμα σου, την απόλαυση σου την αγάπη σου. Τα συναισθήματα δεν τα νιώθεις αλλά τα σκέφτεσαι και δίνεις, όποιος δίνει, μέσα από τη δύναμη σου...

Όταν πραγματικά θέλεις να φέρεις την αλλαγή στη ζωή σου τότε παρατάς τον έλεγχο, παρατάς το φόβο και την αναποφασιστικότητα και βουτάς στη ζωή. Γκρεμίζεις τα τείχη της ασφαλούς, τελματώδους ζωής σου, που μύριζε κλεισούρα, μυαλουδίλα και θάνατο μπαίνοντας στην πράξη. Μπαίνοντας στο βίωμα, στην εμπειρία αποφασισμένος να κανείς τη γνώση σοφία και να ζήσεις απελευθερωμένος από βάρη και ενοχές.

Έτσι κι αλλιώς και όσο σκεφτόσουν και όσο έλεγχες τη ζωή σου πονούσες, βασανιζόσουνα, μάτωνες αλλά σε ένα επαναλαμβανόμενο μότο μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ χωρίς έξοδοι διαφυγής. Για πιο λόγο να μην εκθρονίσεις τον έλεγχο, να βγεις από το σκοτεινό τούνελ του μυαλού σου και να ανασάνεις επιτέλους με ελευθερία. 

Osho: «Η μεταμόρφωση είναι εφικτή μόνο χαλαρώνοντας μέσα σ' αυτό που υπάρχει, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Η χωρίς όρους αποδοχή φέρνει μεταμόρφωση.» 

Αν θέλεις να αλλάξει η ζωή σου, χρειάζεται να βουτήξεις, να αγωνιστείς και να προσπαθήσεις για να το καταφέρεις. Χρειάζεται να έρθεις αντιμέτωπος με τον ΄΄κατασκευασμένο΄΄ από εσένα εαυτό σου για να πραγματοποιήσεις την αλλαγή. 

Η ζωή κανενός δεν αλλάζει όταν κρατά τα μάτια κλειστά και ζει μέσα στις ψευδαισθήσεις ή όταν απλώς έχει την επιθυμία της αλλαγής. Σκέτη η επιθυμία δεν έχει καμιά δύναμη. Είναι πολύ όμορφο να έχει κάποιος μια οποιαδήποτε επιθυμία. Χρειάζεται όμως και η δύναμη της θέλησης για να προσπαθήσει και να εκπληρώσει την επιθυμία του.
Όμως ο καθένας μας είναι ένα απόλυτα ελεύθερο άτομο και αν αποφασίσει να βγει από τη σφαίρα της ψευδαίσθησης και να μετατρέψει τη γνώση σε σοφία τότε η απόφαση μιας στιγμής είναι αρκετή για ν’ αρχίσει να συμβαίνει η αλλαγή.

Με σεβασμό
Δέσποινα Παλαμάρη