Πρόκληση

"Δυστυχία σημαίνει απλώς ότι τα πράγματα δεν ταιριάζουν με τις επιθυμίες σου. Και τα πράγματα δεν ταιριάζουν ποτέ με τις επιθυμίες σου. Δεν μπορούν να το κάνουν. Τα πράγματα απλώς ακολουθούν τη φύση τους."
 

Ο Μαχαβίρα έχει ορίσει τη θρησκεία ως «φύση των πραγμάτων.» Τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Η φωτιά είναι ζεστή και το νερό είναι δροσερό. Σοφός άνθρωπος είναι εκείνος που χαλαρώνει μέσα στη φάση των πραγμάτων, εκείνος που ακολουθεί τη φύση των πραγμάτων.
Κι όταν ακολουθείς τη φύση των πραγμάτων, δεν μαζεύεται καμία σκιά. Δεν υπάρχει δυστυχία. Τότε, ακόμα και η στενοχώρια είναι φωτεινή. Τότε, ακόμα και η στενοχώρια έχει ομορφιά. Όχι πως δεν θα έρχεται η στενοχώρια. θα έρχεται, μα δεν θα είναι εχθρός σου. θα συμφιλιωθείς μαζί της, επειδή θα δεις την αναγκαιότητά της. Θα είσαι σε θέση να δεις τη χάρη της και θα είσαι σε θέση να δεις για ποιο λόγο βρίσκεται εκεί και τι χρειάζεται.

 

Ο γεωργός και το χωράφι με τα στάχια

Υπάρχει μια αρχαία παραβολή:
Πρέπει να είναι πολύ παλιά, γιατί εκείνο τον καιρό ζούσε ακόμα ο θεός πάνω στη γη. Μια μέρα, ήρθε ένας γέρος γεωργός και του είπε: 

«Κοίτα, εσύ μπορεί να είσαι θεός και μπορεί να δημιούργησες τον κόσμο, μα πρέπει να σου πω κάτι. Δεν είσαι γεωργός! Δεν ξέρεις ούτε την αλφαβήτα της γεωργίας. Έχεις ακόμα κάτι να μάθεις.»
Είπε ο θεός: «Τι με συμβουλεύεις;»
Ο γεωργός είπε: «Δώσε μου εμένα ένα χρόνο, να κάνω τα πράγματα όπως τα θέλω εγώ και θα δεις τι θα γίνει. Δεν θα ατιομείνει καθόλου φτώχεια στον κόσμο!»
Ο θεός ήταν πρόθυμος κι έδωσε στο γεωργό τον ένα χρόνο που του ζήτησε. Φυσικά, αυτός ζήτησε το καλύτερο και σκέφτηκε μόνο το καλύτερο — ούτε κεραυνοί, ούτε δυνατοί άνεμοι, ούτε κίνδυνοι για τη σοδειά. Όλα βολικά κι ευχάριστα κι εκείνος ήταν πολύ ευτυχισμένος. Το στάχυ ψήλωνε τόσο πολύ! Όταν ήθελε ήλιο, έβγαινε ο ήλιος, όταν ήθελε βροχή, έβρεχε όση βροχή ήθελε. Αυτή η χρονιά ήταν σωστή, μαθηματικά σωστή.
Όταν όμως έγινε ο θερισμός, δεν υπήρχε καθόλου σιτάρι μέσα στο στάχυ. Έκπληκτος ο γεωργός, ρώτησε το Θεό: «Τι συνέβη; Τι πήγε στραβά;»
Είπε ο Θεός: «Το στάχυ έμεινε κούφιο, γιατί δεν υπήρχε τριβή, δεν υπήρχε σύγκρουση, δεν υπήρχε πρόκληση, επειδή απέφυγες ό,τι νόμιζες κακό. Λίγος μόχθος είναι αναγκαίος, χρειάζονται και ο κεραυνός και βροχή! Ταρακουνούν την ψυχή μέσα σου!

Αυτή η παραβολή έχει μεγάλη αλήθεια! Δεν μπορείς να είσαι πάντοτε ευτυχισμένος και μόνο ευτυχισμένος. Τότε η ευτυχία θα χάσει το νόημά της. Θα είναι σαν να γράφει κανείς πάνω σε έναν άσπρο χαρτί με άσπρη κιμωλία. Κανένας δεν θα μπορεί να το διαβάσει. Η νύχτα είναι τόσο όμορφη όσο και η μέρα. Και οι μέρες της θλίψης είναι αναγκαίες, όσο και σι μέρες της χαράς.
Αυτό το ονομάζω κατανόηση. Και με το που το κατανοείς, χαλαρώνεις. Και με τη χαλάρωση, παραδίνεσαι. Λες: 

«Κάνε ό,τι νιώθεις εσύ, αν νιώθεις ότι σήμερα χρειάζονται σύννεφα, δώσε σύννεφα. Μην ακούς εμένα. Η δική μου η ευφυΐα είναι πάρα πολύ μικρή. Τι ξέρω εγώ από τα μυστικά της ζωής; Μην ακούς εμένα! Εσύ να κάνεις αυτό που θέλεις.»

Και σιγά-σιγά, όσο περισσότερο βλέπεις το ρυθμό ζωής, το ρυθμό της δυαδικότητας, της πολικότητας, σταματάς να ζητάς. να διαλέγεις. Αυτό είναι το μυστικό. Ζήσε με κατανόηση και ξαφνικά θα εκπλαγείς από το πόσο μεγάλη είναι η ευλογία τής ζωής! Πόσα πράγματα αλλάζουν κάθε στιγμή!

Osho: το ταρώ της μεταμόρφωσης