Να δουλεύεις, να τρως, να πίνεις, να κοιμάσαι μέσα σε προκαθορισμένο πλαίσιο.
Να παίζεις, να χορεύεις, να τραγουδάς, γενικά να γλεντάς με ¨καθωσπρεπισμό¨.
Να περνάς τα ταλέντα σου, την προσφορά σου, από μεζούρα και ζυγαριά.
Να σκέφτεσαι ¨έτσι¨, να αισθάνεσαι ¨τόσο¨ και να αγαπάς με καθορισμένο τρόπο και μέσα σε καθορισμένο χρόνο.
Να ¨ληστεύεις¨ τους άλλους χαμογελώντας.
Να καταστρέφεις τα όνειρα σου μέσα στη φυλακή του ¨δεν μπορώ¨.
Να υποδύεσαι τον καλύτερο σου εαυτό με προδιαγραμμένο τρόπο.
Να μαχαιρώνεις μια ψυχή με μια λέξη.
Να καρβουνιάζεις ένα σώμα με μια ανάσα.
Και τέλος να ¨νίπτεις τας χείρας¨ σου πιστεύοντας ότι το φταίξιμο ανήκει στους άλλους.
namaste
despoina palamari
