Ευγνωμοσύνη για το χαμόγελό μου οφείλω μόνο σε μένα

Σου έδωσε ο Θεός ομορφιά, χαμόγελο… πρέπει να τον ευγνωμονείς γι' αυτό κάθε μέρα… μου είπες πετώντας μια επιφανειακή ατάκα, αναμασώντας δασκαλίστικα λόγια εντυπωσιασμού…

Σε όλους μας ο Θεός έδωσε ομορφιά και χαμόγελο. Το τι τα κάνουμε τα δώρα Του είναι καθαρά δική μας δουλειά. Κι εγώ σαν πολλούς  άλλους γεννήθηκα χαρούμενη όμως περπάτησα θυμωμένη. 
Βλέπεις ο πόνος ήρθε πολύ γρήγορα να με συναντήσει. Πόνος, απώλεια και θλίψη συνόδευαν τα θυμωμένα βήματά μου και έκανα πολύ προσπάθεια να κρατήσω το γέλιο μου, το χαμόγελο μου. 

Έπεφτα, σηκωνόμουνα, ξαναέπεφτα, μάτωνα... σηκωνόμουνα πιο θυμωμένη και προσπαθούσα ακόμα πιο σκληρά. Πολεμούσα τη δυστυχία με όλες μου τις δυνάμεις. Αυτό όμως αντί να πλαταίνει και να φωτίζει το χαμόγελο μου το θάμπωνε… 

Μέχρι που κατάλαβα και βάφτισα τη δυστυχία Πρόκληση. 

Τότε άλλαξαν όλα. Άλλαξε ο τρόπος που συμμετείχα στις καταστάσεις. Άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα τους άλλους, τον εαυτό μου… Δεχόμουν αγόγγυστα τις προκλήσεις τις ζωής. Με δοκίμαζα σε κάθε ευκαιρία... 
Όμως, το χαμόγελο μου…  

Το χαμόγελο μου δεν θάμπωνε πια αλλά δεν φωτιζόταν κιόλας. Κάτι άλλο χρειαζότανε να δω, να κατανοήσω…

Μέχρι που κατάλαβα και βάπτισα την πρόκληση  Εμπειρία, Δώρο Ζωής. 

Κι άρχισα πάλι να συμμετέχω με διαφορετικό τρόπο σε όποια κατάσταση εκδηλωνότανε μπροστά μου. Άλλαξε ο τρόπος που σχετιζόμουνα με τους ανθρώπους, με τον εαυτό μου. Σιγά, σιγά κατέβαλα όλο και λιγότερη προσπάθεια. Αφηνόμουν ολοένα και περισσότερο στη ροή των πραγμάτων, σταμάτησα να ταυτίζομαι εγωικά με πρόσωπα και γεγονότα, πέταξα την πανοπλία και άνοιξα την καρδιά μου… Και τότε το χαμόγελό μου άρχισε να ανθίζει στα χείλη μου και να φωτίζει το δρόμο μου. 

Μη μου λες λοιπόν ότι οφείλω ευγνωμοσύνη στο Θεό για το χαμόγελο μου. Ευγνωμοσύνη του οφείλω για την Ύπαρξη μου, για το δώρο της ζωής που μου χάρισε, για όλα τα ταλέντα που απλόχερα μου έδωσε. 

Ευγνωμοσύνη όμως για το χαμόγελό μου οφείλω μόνο σε μένα. 

Σε μένα που κατάφερα μπουσουλώντας στις σκιές, να φωτίσω τα σκοτάδια μου, να πατήσω γερά στα πόδια μου και να χαρίσω πάλι στον εαυτό μου το Χαμόγελό μου.

namaste 

despoina palamari