Γιατί κράτα ξίφος ένας διαλογιστής;

Πριν από επτακόσια, οχτακόσια χρόνια, στην Ιαπωνία επιχείρησαν να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό άνθρωπο. Τον ονόμασαν σαμουράι. Ήταν και μοναχός και πολεμιστής. Αυτό είναι πολύ παράξενο. Τι σχέση έχει ο μοναχός με τον πολεμιστή; Οι ναοί στην Ιαπωνία είναι πολύ παράξενοι. Διδάσκουν διαλογισμό και ταυτόχρο­να διδάσκουν ζίου ζίτσου και τζούντο και πάλη και ξιφομαχία και τοξοβολία.

Τι χρειάζεται το ξίφος σε ένα ναό διαλογισμού; Και τι σχέση έχει η διδασκαλία του τζούντο και της πάλης με το διαλογισμό; Μπροστά από τους ναούς διαλογισμού, υπάρχουν σύμβολα σπαθιών. Είναι πολύ παράξενο.

Υπάρχει όμως λόγος γι’ αυτό. Οι διαλογιστές στην Ια­πωνία αντιλήφθηκαν ότι αν δεν υπάρχει καμία δυνατό­τητα στη ζωή του αναζητητή να αναπτύξει θάρρος και σθένος, τότε σ’ αυτόν τον αναζητητή θα υπάρχει μόνο ο νους... Δεν θα αναπτυχθούν τα άλλα βαθύτερα κέντρα του. Μπορεί να γίνει μόνο λόγιος, δεν μπορεί να γίνει άγιος. Μπορεί να παπαγαλίζει τα ιερά βιβλία, μα δεν έχει εμπειρία ζωής. Έτσι, ο διαλογιστής διδασκόταν πώς να χρησιμοποιεί το σπαθί και το τόξο.

Ένας φίλος μου γύρισε πρόσφατα από την Ιαπωνία. Κάποιος εκεί του είχε δώσει ένα άγαλμα και ο φίλος μου είχε πάθει σύγχυση, γιατί δεν μπορούσε να κατα­λάβει τι είδους άγαλμα ήταν. Ήταν το άγαλμα ενός πο­λεμιστή σαμουράι, που κρατούσε στο ένα χέρι ένα γυμνό σπαθί. 

Η πλευρά του προσώπου που ήταν στην ίδια πλευρά με το χέρι που κρατούσε το σπαθί, έλαμπε από την αν­τανάκλαση του σπαθιού. Από αυτή την πλευρά, το πρό­σωπο ήταν άγριο. Στο άλλο χέρι του κρατούσε μια λάμ­πα και το φως της έπεφτε στην άλλη πλευρά του προ­σώπου του. Από εκείνη την πλευρά, το πρόσωπο ήταν ήρεμο, γαλήνιο. Δεν μπορείς να το καταλάβεις, γιατί θεωρείς ότι θα έπρεπε να κρατάει είτε το σπαθί είτε τη λάμπα. Πώς μπορεί να βρίσκονται και τα δύο αυτά πράγματα στα χέρια ενός ανθρώπου;

Έτσι, ο φίλος μου δεν μπορούσε να καταλάβει. Του είπα ότι η λάμπα μπορεί να βρίσκεται μόνο στο χέρι ενός ανθρώπου, που λάμπει στο άλλο του χέρι ένα σπαθί. Για εκείνον δεν τίθεται θέμα να χρησιμοποιήσει το σπαθί. Μόνο οι φοβισμένοι άνθρωποl χρησιμοποιούν σπαθί. Ο άνθρωπος που η ζωή του γίνεται σαν σπαθί δεν χρειάζεται να το χρησιμοποιήσει, επειδή ολόκληρη η ζωή του είναι σπαθί.

Μη νομίζεις λοιπόν ότι επειδή ένας άνθρωπος έχει ένα σπαθί στα χέρια του θα το χρησιμοποιήσει, ότι θα πληγώσει ή θα σκοτώσει κάποιον. Ο άνθρωπος σκοτώ­νει μόνο όταν φοβάται να σκοτωθεί, αλλιώς δεν θα σκοτώσει ποτέ.

Ο βίαιος άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα ένας άνθρωπος γεμάτος φόβο. Το σπαθί πρέπει να κρατιέται μόνο από έναν άνθρωπο που δεν είναι βίαιος. Για την ακρίβεια, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι μη βίαιος μό­νο όταν γίνει σπαθί ο ίδιος, διαφορετικά όχι.

Η λάμπα της ειρήνης μπορεί να ωφελήσει μόνο τον άνθρωπο που έχει γίνει ένα σπαθί ενέργειας και δύνα­μης. Έτσι, στο ένα χέρι η προσωπικότητα πρέπει να γεμίσει με πλήρη δύναμη και στο άλλο χέρι με πλήρη ειρήνη. Μόνο τότε μπορεί να εμφανιστεί μια ολοκληρωμένη προ­σωπικότητα.

Από τη μια, υπάρχουν άνθρωποι που κρατούν στο χέ­ρι τους την αναμμένη λάμπα, μα είναι εντελώς αδύνα­μοι. Αν κάποιος σβήσει τη λάμπα τους, εκείνοι δεν μπορούν ούτε καν να τον σταματήσουν ή να τον ρωτή­σουν γιατί την έσβησε. Απλώς σκέφτονται: «Όταν φύγει αυτός ο τύπος, τότε θα ανάψω και πάλι το φως κι αν δεν φύγει, τότε θα μεί­νουμε στο σκοτάδι. Ό,τι και να συμβεί, δεν υπάρχει πρόβλημα, οπότε γιατί να μπω στον κόπο να αντισταθώ;» Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που κρατούν τη λάμπα στο χέρι τους, μα δεν έχουν καμία δύναμη για να την προστατέψουν.

Και από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι α­πλώς σταματούν να ενδιαφέρονται για τη λάμπα τους, οι οποίοι σηκώνουν το σπαθί κι αρχίζουν να το χρησι­μοποιούν. Τότε, επειδή δεν έχουν λάμπα, δεν μπορούν να δουν μέσα στο σκοτάδι ποιον έχουν σκοτώσει. Δεν ξέρουν αν σκότωσαν τους δικούς τους ή τους άλλους. Έτσι, απλώς σκοτώνουν κι αν κάποιος αρχίσει να μιλάει για το άναμμα της λάμπας, θα του πουν: «Σταμάτα τις ανο­ησίες! Ο χρόνος που ξοδεύεται στο άναμμα της λάμ­πας μπορεί να ξοδευτεί στο να χρησιμοποιηθεί το σπα­θί. Και επιπλέον με το μέταλλο που θα φτιαχνόταν η λάμπα, μπορεί να φτιαχτεί ένα σπαθί, οπότε γιατί να χαθεί όλο αυτό το μέταλλο; Η ζωή είναι για να χρησιμο­ποιείς το σπαθί.»

Oι άνθρωποι στη Δύση χρησιμοποιούν στα σπαθιά τους μέσα στο σκοτάδι και οι άνθρωποι στην Ανατολή κάθονται με τη λάμπα στο χέρι, μα δεν έχουν ξίφος. Και οl δύο κλαίνε. Ολόκληρος ο κόσμος κλαίει. Ο σωστός άνθρωπος δεν έχει δημιουργηθεί. Ο σωστός άνθρωπος είναι και τα δύο. Είναι και ένα ζωντανό σπα­θί και μια λάμπα ειρήνης. Ονομάζω θρησκευτικό μόνο τον άνθρωπο που έχουν εμφανιστεί μέσα του και τα δύο αυτά πράγματα.

Osho
Ταξίδι προς τα Μέσα